Mané vs Salah: clash tussen weldoeners, ploegmaats en verliezende finalisten

Er bestaan veel gelijkenissen tussen Sadio Mané en Mo Salah. Beide uitblinkers bij het indrukwekkende Liverpool van Jürgen Klopp, beide helden van hun respectievelijke nationale ploegen, beide 29 jaar en beiden een goed gespijsde bankrekening.

Maar beiden ook opgegroeid in armoede.

Salah groeide op in het dorp Nagrig in het noorden van Egypte. 65 procent van de mensen leeft er in armoede. In Sédhiou, de regio in Senegal waar Mané opgroeide, ligt dat percentage nog hoger. 

"Ik heb honger moeten lijden, kon niet naar school. Daarom bouw ik nu liever scholen en zorg ik voor eten en kleding in arme landen’’, vertelde Mané in een interview met TeleDakar. 

"Ik hoef niet de mooiste auto te hebben, ik geef liever iets weg van wat het leven mij heeft geboden."

Er zijn voorbeelden genoeg die bewijzen dat het geen loze woorden zijn van de ster van Senegal. Hij gebruikt zijn geld voor goede doelen zoals een ziekenhuis in zijn geboorteregio, maar verschillende anekdotes tonen ook dat hij zich mentaal geen vedette waant.

Zo ging Mané in 2018 met emmer en tuinslang aan de slag om een moskee in Liverpool schoon te maken (zie Tweet) en werd hij gespot met een iPhone met gebroken scherm. Waarom hij dat niet liet repareren?

"Deze telefoon heb ik van mijn goede vriend Georginio Wijnaldum gekregen. Vriendschap is voor mij veel meer waard dan spullen.’’

Ook de populariteit van Mo Salah in zijn thuisland heeft deels te maken met wat de razendsnelle aanvaller naast het veld doet. 

In zijn geboortedorp liet Salah een ziekenhuis bouwen en toen vorig jaar heel wat mensen tijdens de coronacrisis vochten voor hun leven, kocht hij voor 400.000 euro aan zuurstofflessen aan.

Hoeveel hij betekent in Egypte werd pas helemaal duidelijk in 2018 en recent opnieuw. Bij de nationale verkiezingen in 2018 kreeg Salah 1 miljoen stemmen achter zijn naam hoewel hij helemaal geen kandidaat was. Mensen schrapten de namen van de echte kandidaten en schreven Salah op het stemformulier. 

En binnenkort wordt het leven en werk van Salah opgenomen in het officiële leerplan van Egypte. In de lagere school leer je dan over zijn daden als voetballer. In het middelbaar over zijn inspanningen naast het veld.

Op één plaats in de wereld zal zondag op een unieke manier naar de finale van de Afrika Cup worden gekeken. En die plaats ligt niet in Afrika zelf. Wel in het noordwesten van Engeland. 

Bij Liverpool FC zijn Mané en Salah sinds 2017 ploegmaats, zondag worden ze even vijanden. 

Liverpool-trainer Jürgen Klopp beseft natuurlijk dat hij binnenkort op training een speler zal verwelkomen die op een wolk zweeft en een speler die in zak en as zit. 

"Het is een prachtige prestatie van beiden om in de finale te staan. Ze hebben allebei de kans om iets heel groots te bereiken, maar het zal niet makkelijk worden. Een van hen zal heel blij terugkeren en een van hen een stuk minder."

Het doembeeld in Noordwest-Engeland is dat de vijandigheden uit de finale mee zouden vliegen naar Liverpool.

"Je ziet soms al dat Salah wrevel opwekt bij Mané, als de Egyptenaar voor eigen succes gaat", zei Filip Joos in onze podcast 90 minutes. "Het omgekeerde gebeurt ook, maar Salah toont dat dan niet. De finale kan volgens mij een weerslag hebben."

Voor Sadio Mané of Mo Salah wordt het zondag de eerste keer dat een van de twee de Afrika Cup wint. Maar voor geen van beiden is het de eerste keer dat ze de finale spelen.

Mané zag de ultieme beloning voor zijn prestaties voor Senegal op het allerlaatste moment uit zijn handen glippen in de vorige finale in 2019. Senegal verloor met 0-1 van het Algerije van aanvoerder Riyad Mahrez.

Ook Salah weet hoe het is om een finale van de Afrika Cup te verliezen. In 2017 kwam Egypte op voorsprong tegen Kameroen, maar verloor het uiteindelijk nog met 1-2 van de ploeg van Hugo Broos. 

"Deze trofee zou helemaal anders zijn voor mij, het zou de prijs zijn die het dichtste bij mijn hart ligt", zegt Salah. "Alle spelers weten dat we dicht bij de trofee staan", zegt Mané. "Maar er opnieuw dichtbij zijn, betekent helemaal niets."

Senegal behoorde vooraf tot de favorieten voor de eindzege en maakte die rol ook waar. Het stootte vrij overtuigend door naar de finale.

Egypte is met zeven eindoverwinningen de Afrikaanse recordhouder. De laatste zege dateert wel al van 2010. Mo Salah speelde toen nog voor El Mokawloon in eigen land.

In de drie wedstrijden na de groepsfase, had het huidige Egypte twee keer penalty's nodig om door te stoten (tegen Ivoorkust en tegen Kameroen). Tegen Marokko won het met een goal verschil.