De ultieme Brugse comeback in beeld: de 10 momenten die het seizoen van Blauw-Zwart bepaalden

Onder Ronny Deila begon Club Brugge als een stoomtrein aan de competitie. 1 gelijkspel tegen KV Mechelen op de openingsspeeldag, gevolgd door 3 overwinningen. 

Club won met het kleinste verschil in Het Kuipje tegen Westerlo. Daarna haalde het tot twee maal toe verschroeiend uit: 0-5 op Eupen en 7-1 tegen nieuwkomer RWDM.  Een mooie start voor de Noorse coach. 

Het resultaat na 4 wedstrijden? De leiderspositie. Een plek die ze na die speeldag niet meer zullen innemen tot na de zevende speeldag van de Champions Play-offs. Precies op het juiste moment. 

Blauw-zwart had veel werk voor de boeg als het dit seizoen Europees voetbal wou spelen: 3 hordes scheidden Club van de groepsfase van de Conference League. 

De eerste tegenstander, het Deense Aarhus, werd vrij eenvoudig aan de kant gezet (3-1 over 2 wedstrijden heen). Ook KA Akureyri uit IJsland, de tweede horde op het pad, vormde geen probleem. Club won zowel uit als thuis met 5-1. 

Het laatste obstakel richting Europa was van een ander kaliber: Osasuna. 

In Pamplona ging Club stunten dankzij een sterke Maxim De Cuyper. De linksachter poeierde een bal 10 minuten voor affluiten in de rechterbovenhoek. Blauw-zwart mocht een (krappe) voorsprong verdedigen in eigen huis. 

En dat deed het met verve. Nadat Club op 0-2 achterstand was gekomen, zag de situatie er slecht uit voor blauw-zwart. Tot plots. Op amper 3 minuten tijd werkte het die dubbele achterstand weg dankzij goals van Thiago en Skov Olsen.

De ommekeer was compleet. Een bewijs van de mentale weerbaarheid van de groep. De kwalificatie zorgde voor Europees voetbal op Olympia tot nieuwjaar én voor een gigantische boost voor het vertrouwen bij Club.  

In de Conference League kwam Club Brugge terecht in een groep met Besiktas, Bodo Glimt en Lugano. . Op speeldag 5 trok Club naar Turkije, nadat het met een sterke 10 op 12 aan de groepsfase was begonnen. 

Daar ontbond Thiago nog eens zijn duivels. De Braziliaanse spits had sinds 16 september amper 1 keer gescoord, in de wedstrijd tegen het Zwitserse Lugano. In de competitie stond hij al 9 wedstrijden droog. 

In de heksenketel van Besiktas sloeg Thiago na lange tijd weer toe. Met 2 doelpunten lag hij mee aan de basis van een referentiematch voor Club. Een opkikker voor de ploeg en een droomavond voor de grote spits, die opgelucht van het veld stapte. 

Valentijn op de transfermarkt: geen romantische date met de liefde op het eerste gezicht voor Brentford, wel met de tweede keuze. Het verhaal van een opmerkelijke transfer. 

De Engelse eersteklasser vond in januari een akkoord met Club Brugge over de overgang van Antonio Nusa. De handtekeningen waren gezet, de recordtransfer van 37 miljoen euro was in kannen en kruiken. 

Tot de medische staf van Brentford een probleem vond aan de knie van het Noorse toptalent. Zowel Club als een onafhankelijke arts bevestigden dat de transfer niet in het gedrang kwam. Maar die kwam er niet: Nusa blies de overgang zelf af.

Uiteindelijk plukte Brentford een andere naam weg bij de Bruggelingen. Club-spits Igor Thiago zat in een goeie periode en scoorde vlotjes in de vaderlandse competitie en in Europa. Dat ontging ook tal van buitenlandse clubs, waaronder Brentford, niet.

Zijn uitstekende vorm en interessant profiel leverde hem op Valentijnsdag een transfer naar de Premier League op. En die transfer was op meerdere vlakken zeer opmerkelijk.

De deal werd in alle discretie gesloten, zonder ook maar het kleinste voorafgaande gerucht. En dat bij de duurste uitgaande transfer van onze competitie. Straf. Zelfs voor Fabrizio Romano was de overgang een surprise. 

Ook opvallend: de transfersom van 37 miljoen euro. Niet alleen werd Thiago daarmee de duurste uitgaande transfer, ook was dit hetzelfde bedrag dat Brentford voor Nusa wou neerleggen. 

Toch was de Braziliaan geen vredeoffer.  "Wij wisten zelfs niets over de interesse in Nusa voor het nieuws uitlekte", aldus Marcelo Beer, makelaar van Thiago. Volgens hem had Brentford de spits al op hun radar toen hij nog bij Ludogorets speelde. 

Op een cruciaal moment miste Club zijn rots in de branding, Simon Mignolet. Hij viel geblesseerd uit tijdens het bekerduel op Union, dat blauw-zwart met 2-0 verloor. Dubbel pech.  

Na 1 overwinning in 5 wedstrijden en een pijnlijke nederlaag tegen aartsrivaal Anderlecht in eigen huis, moest in Genk een crisis voorkomen worden. En daarvoor moest Club rekenen op Nordin Jackers in doel.

8 mei 2021. Zó lang was het geleden dat Jackers nog eens begonnen was aan een wedstrijd op het hoogste niveau. Maar dat was niet te merken aan zijn prestatie in de Cegeka Arena. De Belg pakte uit met 2 knappe saves.

Hiermee hielp Jackers zijn team naar een mooie en belangrijke overwinning in Genk (0-3). Ook in de weken erna toonde hij zich een waardige vervanger voor Mignolet. Club bedankte de doelman voor bewezen diensten door de aankoopoptie te lichten tot 2027 - Jackers werd gehuurd van OHL. 

Het hing al een tijdje in de Brugse lucht, maar de nederlaag op de slotspeeldag tegen STVV (2-1) bleek de doodsteek. De Noorse coach dacht nochtans krediet gekocht te hebben door zich te plaatsen voor de kwartfinales van de Conference League enkele dagen eerder in Molde. Niets bleek minder waar.

Club kende een wisselvalling seizoen en stond na de reguliere competitie op de vierde plaats. Het verloor in totaal 7 keer en speelde ook 9 keer gelijk. Van de laatste 6 competitiewedstrijden verloor blauw-zwart er maar liefst drie. 

De Europese kwalificatie volstond niet om het Brugse bestuur te overtuigen Deila nog wat langer de hand boven het hoofd te houden. Ze maakten van de start van de play-offs en de interlandperiode gebruik om schoon schip te maken. 

Deila's vervanger vond het bestuur in The NEST, de jeugdacademie van blauw-zwart. Nicky Hayen, hoofdcoach van Club NXT, moest samen met Michiel Jonckheere (hoofdcoach van U18) het DNA van Club Brugge weer in het spel krijgen. 

Dat bleek een meesterzet. Onder Hayen keerde Club het tij helemaal. Niet alleen bombardeerde hij de club tot titelkandidaat vanuit een schijnbaar onmogelijke positie. Hij pakte de titel ook nog eens door indrukwekkende play-offs te spelen.

Officieel werd Hayen gezien als tussenpaus, in afwachting van de komst van een nieuwe coach voor volgend seizoen. Na de wederopstanding van blauw-zwart, met een mooi Europees parcours en de titel als (onverwachte) kers op de taart, lijkt een verlengd verblijf een logische stap.

Het einde van een succesvol tijdperk, een afscheid door de achterpoort. "Een logische volgende stap nadat hij eerder stopte als CEO", aldus voorzitter Bart Verhaeghe over het vertrek van Vincent Mannaert.

Club maakte in volle titelstrijd bekend dat Mannaert zijn aandelen verkocht en niet langer deel uitmaakte van de Raad van Bestuur bij Club Brugge. Verhaeghe verwierf Mannaerts aandelen, Bob Madou maakte voortaan deel uit van de vernieuwde Raad.

Dat alle banden werden doorgeknipt met de architect van de Brugse boerenjaren kwam dan niet als een verrassing, een aderlating is het wel. Samen met Verhaeghe bouwde hij enkele kampioenenploegen van Club Brugge uit.

In een afscheidsinterview met Peter Vandenbempt was Mannaert openhartig over zijn passage bij blauw-zwart, zowel over de hoogdagen bij de club als over de moeilijke momenten. 

In de competitie liep het niet altijd van een leien dakje voor Club. In Europa was blauw-zwart wel steeds op de afspraak. De groepsfase van de Conference League sloot Club als leider af zonder ook maar 1 wedstrijd te verliezen: 16 op 18. 

Ook het overleven van de achtste finale en de kwartfinale vormde geen probleem voor Club. Zowel het Zweedse Molde als PAOK (Griekenland) werden eenvoudig over de knie gelegd. 

Bij Club Brugge kon men een nieuwe Europese finale, na de verloren finale van Europacup I in 1978 tegen Liverpool, al ruiken. Maar dan moest Club korte metten maken met het Italiaanse Fiorentina. 

In Firenze verloor Club nipt met 3-2 na een doelpunt van Nzola in de extra tijd. De terugwedstrijd op Jan Breydel bood zich als een bloedstollende thriller aan, die beslist werd door een ongelukkige tussenkomst van Brandon Mechele. 

De verdediger gaf een penalty weg, die Beltràn koelbloedig omzette. Weg was de finaledroom, ontgoocheling overheerste na de uitschakeling. Al maakte dat gevoel snel plaats voor gepaste trots op de prestatie tegen Fiorentina en op het indrukwekkend Europees parcours. 

Club Brugge speelde zeer sterke play-offs. Na 8 speeldagen was het nog ongeslagen: de ploeg van Hayen telde 6 overwinningen en speelde 2 keer gelijk. Op de voorlaatste trok het naar het Lotto Park voor de confrontatie met Anderlecht, dat toen op polepositie lag. 

Op veld van de aartsrivaal sloeg Club een dubbelslag. Het won met het kleinste verschil waardoor het de leidersplaats overnam van paars-wit én het deelde een mentale tik uit aan de titelconcurrent, die nu uitgeteld op de mat lag. 

Het was uitgerekend ex-Anderlechtspeler Denis Odoi, die de cruciale goal tegen de touwen kopte. Zijn goal volstond om een lijdzaam Anderlecht te verslaan. Een spektakelstuk was de klassieker niet, maar daar trok het blauw-zwarte kamp zich niets van aan.

Dankzij de overwinning voetbalde Club Brugge zichzelf in een uitstekende uitgangspositie richting de slotspeeldag. Een gelijkspel tegen stadsgenoot Cercle volstond voor Club. De titel kon hen niet meer ontlopen. Of toch? 

Wat was dat allemaal in Brugge, zeg.

Club leek tegen zijn stadsrivaal Cercle Brugge lang last te hebben van titelstress en had alle moeite van de wereld om gevaarlijk te zijn in zijn cruciale clash. Zo leek een anticlimax op de slotspeeldag ultiem nog in de maak. 

Zeker toen de bal - enkele minuten voor het einde - na een flipperkastmoment voorbij Simon Mignolet ging. Jan Breydel hield zijn adem minutenlang in, maar slaakte collectief een enorme zucht van opluchting toen de arm van scheidsrechter Lardot in de lucht ging: buitenspel.

Het geluk van een kampioen? Club bibberde en beefde daarna verder naar het laatste fluitsignaal, maar hield zich toch staande. Een onmogelijke ontknoping van een minstens even onwaarschijnlijke titel.