De titelstrijd ligt opnieuw helemaal open in de Belgische competitie. Dat de eerste speeldag van de play-offs niet teleurgesteld heeft op vlak van spankracht, zag ook onze vaste analist Peter Vandenbempt, die Union "zeer teleurstellend" vond beginnen en zich luidop afvraagt: "Zou Genk dan toch nog een hoofdrol kunnen spelen?" Lees of beluister zijn volledige analyse hieronder.
Valse start Union
De manier waarop Union zich presenteerde op de eerste speeldag van de play-offs was toch een onaangename verrassing. Duidelijk ook voor trainer Alexander Blessin. Zelfs in die betere tweede helft - waar Union wel baas was - bleef het toch moeizaam voetballen.
Enkele sleutelspelers zoals Puertas en Nilsson bleven onder hun niveau en zo kwam er uit het overwicht eigenlijk weinig voort. Wanneer andere dragende mannen dan nog eens in de fout gaan - zie Burgess en Moris - heb je een probleem.
De eerste helft was zorgwekkend met veel balverlies en slordigheden, maar de typische intensiteit - die verankerd ligt in het DNA van dit Union - was ook niet aanwezig. En dat is toch een opvallende vaststelling bij de start van de play-offs. Want nú moet het toch gebeuren voor Union.
De volgende wedstrijd tegen Cercle Brugge is plots toch een must-win geworden voor Union.
Zo voelde je op het einde van de wedstrijd ook veel irritatie, onrust en nervositeit in de ploeg. Getuige: Puertas, die die arme Teklab de huid vol begon te schelden en als klap op de vuurpijl natuurlijk die - even domme als terechte - rode kaart van Burgess.
Neen, het was zeer teleurstellend allemaal. Al ligt dit toch een klein beetje in de lijn van de laatste weken. Ik heb het al eens gezegd: Union is net iets kwetsbaarder dan voorheen. Het kon ook al vijf wedstrijden op een rij niet winnen.
Het staat in schril contrast met de wedstrijd die Union enkele maanden geleden nog tegen Genk (0-1) speelde. Die ploeg stond op het veld en speelde alsof niets hen kon overkomen. De volgende wedstrijd tegen Cercle Brugge is plots toch een must-win geworden voor Union. Anders ontstaat er stilaan een probleem.
Vranck en vrij Genk
Aan de andere kant was het een uitstekende prestatie van KRC Genk. Op een goed moment. Voor de club en voor Wouter Vrancken - die punten heeft gescoord met zijn oplossing voor de vele afwezigen - is het goed dat het nog eens over voetbal mag gaan.
Het plan van Vrancken werd goed uitgevoerd door zijn spelers. Er was een goede combinatie van scherpte en gretigheid aanwezig in de groep. Ik zou zeggen: er zat veel Union in het Genk van gisteren.
En ook voetballend zat het snor. Bilal el Khannous was outstanding aan de bal en werkte zich ook nog eens te pletter. Ook de wisselwerking met Anouar El Hadj was goed, Hrosovsky was zeer aanwezig, de flanken Joris Kayembe/El Ouahdi voelden zich uitstekend als wingbacks en ook achteraan stond het als een huis - zelfs na het uitvallen van Cuesta.
En na de rust hebben ze veel strijd geleverd om de overwinning vast te houden. Kortom: het was gewoon zeer goed van Genk. Het was een verdiende overwinning.
Natuurlijk moet er nu op het veld van Antwerp bevestiging komen, maar plots kijkt iedereen toch opnieuw naar Genk en vraagt zich af: zou het team van Vrancken nog een rolletje - misschien zelfs de hoofdrol - kunnen spelen in deze play-offs?
Anderlecht op de loer
Anderlecht is ook titelfavoriet, maar niet meer dan voor de play-offs. Want net zoals bij Union was het verrassend matig dit weekend. Vooral voor de rust.
Alle verdienste ook voor Antwerp, dat dominant was en de bal toch goed rond liet gaan in de ploeg. Mark van Bommel noemde het zelfs "Champions League-niveau", maar dat was misschien wat hoog geschat. Er kwam ook niet heel veel gevaar uit voort.
Maar goed, Anderlecht was echt nergens en stond weer angstig laag te wachten en zette geen druk. Ze wisten blijkbaar niet hoe dat moest gebeuren. De beste illustratie was de ergernis van Hazard, die even in discussie ging met Riemer.
Hoe je het ook draait of keert, die veelbesproken rode kaart voor Wijndal heeft Anderlecht flink geholpen.
En hoe je het ook draait of keert, die veelbesproken rode kaart voor Wijndal heeft Anderlecht flink geholpen. Het viel me dan ook op dat Van Bommel zijn ploeg na de pauze radicaal de loopgraven instuurde. Dat had ook anders aangepakt kunnen worden.
Anderlecht kreeg de bal en nam die in dank aan. Het voetbalde na de rust beter en kon zo tot meer kansen komen, maar het bleef toch allemaal een beetje onzeker.
Pas op, een redelijk povere prestatie neerzetten in de Champions' Play-offs en toch winnen ... Daar schiet je natuurlijk wel goed mee op.
Dit weekend trekt het naar Club Brugge - waar het ongeveer een maand geleden toch een referentiewedstrijd neerzette. Toen zei iedereen: bewijs nu maar eens dat jullie titelfavoriet zijn. Wel, Hazard en co. krijgen een uitgelezen kans om dat nog maar eens te tonen. Al is het maar om de achtervolgers niet op ideeën te brengen.
Nieuwe coach, nieuw Club?
Naar verluidt is alles plots veel duidelijker bij Club Brugge. Plots weet iedereen nu - onder de nieuwe coach Nicky Hayen - wat hij moet doen. Maar dan is het mij toch een raadsel: hoe kun je dan zo slecht voetballen voor de rust en gedomineerd worden? Dat is toch wat vreemd.
Club voetbalde na de rust wel helemaal anders. Zó veel beter, sneller, vlotter en gretiger. Het was door de uitstekende doelman Warleson - die nog maar eens uitblonk in de derby -, en ook door pech en gebrek aan kwaliteit voor doel dat Club niet heeft gewonnen. De drie punten waren achteraf logisch geweest.
Alleen: dat verhaal hebben we inmiddels al te veel gehoord dit seizoen. Ook onder Ronny Deila beloonde Club zich niet altijd wanneer het recht had op een overwinning en het niveau dat Club na de rust haalde, heeft het dit seizoen ook wel al gehaald.
Dus of het nu allemaal zo anders is bij Club - dat eindelijk vertrokken zou moeten zijn - blijft toch afwachten. Maar - net zoals voor Anderlecht - is er zondag geen betere wedstrijd om te tonen dat het klaar is om alles nog eens op zijn kop te zetten in de play-offs.
Peter Vandenbempt
