Peter Vandenbempt: "Dat Deila steeds nijdiger wordt, is geen goed teken"

Heel hooggespannen verwachtingen en een grote teleurstelling.

Anderlecht koos ervoor om stevig te verdedigen. Volgens Hein Vanhaezebrouck parkeerde het zelfs een dubbele bus. Dat deed Anderlecht zo goed, dat KAA Gent ondanks het balbezit en overwicht nauwelijks aan kansen raakte.

Riemer vertelde dat hij voor die aanpak koos door de lastige week die Anderlecht beleefde. Met name door de fitheid van Jan Vertonghen en Thorgan Hazard. Dat vind ik toch een magere uitleg. 

De aanpak van Anderlecht in deze topper was een teleurstelling voor mij na de mooie progressie die paars-wit de afgelopen weken voetballend had gemaakt. Het getuigt van weinig vertrouwen vanwege de trainer om buitenshuis mee te kunnen voetballen in een topper. 

Het is duidelijk dat Brian Riemer resultaten wil én een prijs. Dat hoeft dan niet de publieksprijs te zijn. Anderlecht verdedigde wel sterk met Vertonghen en Debast achterin en ook Rits zijn rol voor de defensie was niet te onderschatten. 

Voetballen deden ze nauwelijks, dat was de verdienste de indrukwekkende pressing van Gent over het hele veld. Alleen was het voorin niet kwalitatief genoeg. Dan kan je niet winnen van Anderlecht, zo eenvoudig is het.

Alle begrip voor de frustratie van Ronny Deila dat Club Brugge de derby gisteren niet kon winnen. Maar dat hij steeds nijdiger reageert op vragen over de slechte resultaten in de competitie, is toch geen goed teken.

Dat is niet negativiteit creëren, zoals hij dat zelf noemt, maar feiten vaststellen. Een overwinning in acht wedstrijden, veertien punten minder dan de welverdiende herfstkampioen Union. Dan heb je als trainer en spelers samen zeer matig gewerkt. 

Het was blijkbaar ook de eerste 0-0 in de Brugse derby in 88 jaar. Toch vond ik het een goede, felle wedstrijd. Ik vond dat Club beter, sneller en met meer drive voetbalde. Het leverde ook meer doelgevaar op dan donderdag tegen Lugano, toen er wel gewonnen werd.

Club matchte ook de intensiteit in de duels die Cercle er altijd in legt. Het had niet 4-4 moeten zijn, zoals Miron Muslic beweerde, maar wel pakweg 5-2.

Dat Club Brugge niet scoorde, had te maken met de prestatie van doelman Warleson. Maar goed, mirakels heeft hij ook niet verricht. Dat heeft dan ook weer te maken met matig afwerken van Club, zo is het altijd wel wat.

En nog een keer: het is vreemd – menselijk, dat wel – dat Deila zo reageert. Club Brugge is niet het Standard van vorig jaar, waar de lat veel lager lag. In Brugge is Deila bij een ploeg terechtgekomen die moe(s)t kampioen worden.

Dus ik zou zeggen: Ronny, deal with it.

Na de 6-0 in Antwerp stond er op de site van een Waalse krant al een poll: moet Standard Carl Hoefkens ontslaan en een nieuwe trainer zoeken? Dan vraag ik me af wie zoiets verzint. 

Het is heel pijnlijk dat uitgerekend een dag nadat Hoefkens vertelde dat hij nooit een spelersgroep had gekend die zo mentaal weerbaar was als deze, die spelers dan een collectieve wanprestatie leveren.

Met Zinho Vanheusden – net weer Rode Duivel – in een ongelukkige, negatieve hoofdrol. Bijna alles waar hij bij betrokken was, liep verkeerd af.

De historische pandoering was een collectieve wanprestatie. De euforie na de overwinningen tegen Club Brugge en Anderlecht en hoop dat Standard kon meestrijden met de top 6, daar blijft na een 1 op 9 en 10 tegendoelpunten niets meer van over. 

Zeker in de Franstalige media is Hoefkens weer een trainer die vreemde wissels doet. Zijn coaching roept vragen op. Dat zal zijn lot blijven de komende weken, door het loodzware programma dat Standard wacht.

KRC Genk, Club Brugge, twee keer Anderlecht ... Ineens lijken vier punten boven de play-downs schrikbarend weinig.