"Het kot van Antwerp staat niet in brand, maar een klein beetje crisis kan geen kwaad"

Club Brugge en Antwerp schotelden u gisteren een draak van een wedstrijd voor. 

Of Club nu gelanceerd is? Daar durft niemand zijn hand voor in het vuur te steken.

Ze hopen natuurlijk van wel in Brugge. Hans Vanaken zei dat stilaan het vertrouwen terugkeert na twee goede resultaten.

Nu is het geluk nog broos. Gisteren voetbalden Antwerp én Club Brugge zwak, de wedstrijd verdiende geen winnaar. 

Club Brugge heeft duidelijk gekozen voor realisme. Coach Ronny Deila is geplooid voor de druk - of noem het de goede raad - om af te stappen van zijn avontuurlijke principes. Tegen Antwerp koos hij voor het resultaat.

Een verkeerde keuze is dat momenteel niet. Het is uitkijken hoe lang Club Brugge op deze manier voetbalt. Tegen Union en Cercle Brugge zeker wel, denk ik. 

Als dat goed uitpakt, zal er misschien wat meer gedacht worden aan het voetbal van Deila. Of net niet.

Landskampioen en bekerwinnaar Antwerp zakt uit de top 6 en ligt al 11 punten achterop bij leider Union.

Toch staat het kot niet in brand op de Bosuil. Met dank aan de dubbel van vorig jaar en de kwalificatie voor de Champions League.

Antwerp hoefde gisteren niet te verliezen. Na de 1-1 had ik de indruk dat Antwerp meer dan Club Brugge naar winst neigde, maar het resultaat is negatief.

Ik vind het opvallend hoe zeer de spelers en de coach nog op hun gemak zijn, na ronduit dramatische uitslagen.

Terwijl Antwerp er voetballend op achteruit gaat. De ploeg verdedigt nog altijd sterk, maar het laat zich betrappen op foutjes en tegendoelpunten. En aanvallend creëert de kampioen nog nauwelijks kansen.

Vorig seizoen won Antwerp moeilijke matchen. Toen werden bedenkingen weggewuifd, het resultaat stond voorop.

De stelling dat je meer had verdiend kan je niet blijven poneren.

Na de 5-0-pandoering had voorzitter Paul Gheysens het over een wake-upcall. Ik kan alleen maar vaststellen dat Antwerp de snoozeknop heeft ingeduwd en zich nog eens heeft omgedraaid.

Binnen de club vinden sommigen dat de bodem stilaan bereikt is, dat er wel degelijk op tafel geklopt mag worden en dat Mark van Bommel een keer over een andere aanpak mag denken. De trainer mag zich niet te veel op zijn gemak voelen.

Het programma deze week ziet er verraderlijk uit. Woensdag voetbalt Antwerp in de beker tegen Lierse, zaterdag komt - ploeg in vorm - Racing Genk op bezoek.

Niemand bij Antwerp kan zich een nieuwe week zoals de vorige veroorloven. Soms kan een klein beetje crisis niet kwaad.

Na twee keer feesten tegen Club Brugge en Anderlecht werd het nu een nederlaag voor Standard. 

Davy Roef stond er op de belangrijke momenten voor KAA Gent. Zijn strafschopstatistieken zijn indrukwekkend.

De enige die de cijfers niet kende, was Standard-aanvaller Wilfried Kanga. Hij trapte twee keer op dezelfde manier, niet slim.

Voor Standard was het pijnlijk ontwaken, al hadden ze even goed van Anderlecht en Club Brugge al kunnen verliezen. De eerste helft verliep opnieuw tragisch slecht. 

Standard uit of thuis is een wereld van verschil. En dan was doelman Arnaud Bodart nog de mega-uitblinker.

Je kan Gent - Standard omschrijven als de match van de gemiste penalty's, maar ik kijk er liever op terug als die van een uitstekend voetballend KAA Gent.

Zeker in het tweede deel van de eerste helft vond ik ze zeer goed spelen. We kregen tempovoetbal te zien, goede pressing, diepgang op de flanken, veel beweging en een karrenvracht aan kansen. 

Gent heeft al 21 wedstrijden gespeeld dit seizoen en toch brengt het nog hoenderfris voetbal. Een reuzegroot verschil met het gespartel van Club Brugge en Antwerp.

Felicitaties voor KAA Gent!