Vandenbempt: "Ik ben het eens met Leye: Genk is de beste ploeg van het moment"

Anderlecht won bij Sint-Truiden met 0-3, nochtans altijd een moeilijke verplaatsing voor paars-wit. Ook op het vernieuwde Stayen met kunstgras kon het maar 3 van de voorbije 10 wedstrijden winnen.

STVV was ook goed bezig: 12 duels niet meer verloren met amper 6 tegengoals, ze konden een historische reeks van Raymond Goethals uit de jaren 60 evenaren. Dan is het gewoon goed gedaan van Anderlecht. 

Door de hitte kon STVV - zoals de coach opmerkte - minder energie dan gebruikelijk in zijn spel leggen. En dan bleek Anderlecht toch veruit over de beste voetballers te beschikken.

Met Fabio Silva voorop, nu al een van de sensaties van de eerste weken van het seizoen. Niet verwonderlijk, het is een speler waarvoor Wolverhampton 2 jaar geleden 40 miljoen euro heeft betaald. Je ziet ook waarom: geweldige techniek, snel en beweeglijk, enorm energiek, ook defensief niet te beroerd om te werken...

Hij is ook dodelijk efficiënt in de rechthoek: 5 doelpunten en 2 assists in 6 matchen. Dat zijn straffe cijfers, straffer dan Joshua Zirkzee, dat andere grote talent van vorig seizoen. 

Het grote verschil tussen die twee is toch de energie. Zirkzee, met al zijn pure klasse en elegantie, oogde vaak afwezig en nonchalant. Dat werkte al eens op de zenuwen, en dat is helemaal anders bij Silva.

Maar er is meer bij Anderlecht: Lior Refaelov is op zijn 36e toch weer bepalend in de eerste weken van het seizoen.

Francis Amuzu trekt de lijn door van de play-offs van vorig seizoen. Yari Verschaeren voelt zich duidelijk goed in zijn nieuwe, vrije rol die hij heeft gekregen van Mazzu. En ook het basisdebuut van Mario Stroeykens - hij is nog maar 17 - was best oké.

Met die 9 op 12 en de Europese kwalificatie is de start van Felice Mazzu bij Anderlecht gewoon goed. Alleen die black-outs tegen Cercle Brugge en Paide Linnameeskond zijn tegelijkertijd een beetje verontrustend. Die ondergrens mag niet meer zo laag zijn.

Hoe je het ook draait of keert: de komende anderhalve week gaat enorm bepalend zijn. Anderlecht moet hoe dan ook in Europa voorbij Young Boys Bern en dan kan het in alle rust blijven groeien.

Ook Club Brugge won met 0-3 in Leuven en het was al stilaan van moeten voor de kampioen na 1 op 6 in de voorbije twee wedstrijden. 

Doelman Simon Mignolet moest telkens uitblinken om die magere oogst van 4 op 9 binnen te halen. Dan volgt er kritiek, dat is de nieuwe status van Club Brugge. 

Als je dan ook een nieuwe, debuterende coach hebt met Carl Hoefkens, dan steken er hier en daar al een beetje twijfels op. Zeker als de coach voortdurend schippert met spelers - de ene week sta je in de basis, de andere zit je in de tribune. Het deed me een beetje denken aan Vincent Kompany in zijn eerste weken. 

Als Hoefkens dan met Noa Lang - weliswaar op eigen verzoek - zijn beste speler op de bank zet, en als hij voor de match tegen Leuven boegbeeld Ruud Vormer uit de selectie laat, dan kan je na 1 op 6 maar beter winnen.

Hoefkens heeft in Leuven toch punten gescoord als coach. Zijn ploeg bleek perfect voorbereid om dat aparte spel van OHL te neutraliseren. 

De eerste 20-25 minuten waren wat mij betreft het beste wat Club Brugge al heeft laten zien dit seizoen: pressing, beweging voorin, kansen, goede doelpunten  - al hadden ze wel een beetje hulp van Leuven.

Toch een speciale vermelding voor Noa Lang. Die zit al een hele poos te wachten op zijn droomtransfer, maar hij blijft wel werken. De Nederlander viel uitstekend in, was zijn frivole, gretige, provocerende zelf. Geen rem erop, gewoon gevoetbald voor Club Brugge.

Zo heeft de landskampioen verdiend gewonnen en had het een keer geen uitblinkende Mignolet nodig om te winnen. Dat moet al van voor de play-offs van vorig seizoen geleden zijn.

Hans Vanaken mocht zelfs twee strafschoppen missen. Ik heb het eens nagekeken:  dat is bijna evenveel als in de rest van zijn carrière samen. Hij miste er eerder 3 op 24, zelfs dat kon Club zich gisteren veroorloven in Leuven.

Ook Genk boekte een vlotte overwinning op het veld van Zulte-Waregem: 1-4. Volgens Mbaye Leye, de coach van Waregem, is Genk de beste ploeg van het moment en ik ben het met hem eens.

Het brengt het beste, compleetste, meest overtuigende voetbal, al vanaf speeldag 1. Ook gisteren in Waregem bracht het een heerlijke combinatie van snelheid, techniek, beweging en diepgang.

En wat coach Wouter Vrancken ook onderstreepte: collectieve spirit. Er wordt ook veel "vuil" werk opgeknapt, wat wijst op een voorbeeldige mentaliteit. Die heeft hij er dan toch ook in gekregen in vergelijking met heel wat wedstrijden van vorig jaar.

Het straffe is dat er eigenlijk voortdurend spelers wegvallen. Als je de vergelijking maakt met het basiselftal dat het op de eerste speeldag ook heel goed deed in Brugge, dan zijn er al 4 spelers niet meer bij. 

Oyen is uitgevallen, Ito is vertrokken, topschutter Dessers is weg, Lucumi is nu ook naar Italië... Maar de vervangers vullen die rol blijkbaar probleemloos in. Met dat ontluikende talent Bilal El Khanouss, toch ook een van de ontdekkingen van de eerste weken.

Ook Mike Trésor, wie weet gaat hij met een jaar vertraging de hoge verwachtingen toch nog inlossen. Paintsil is een speler die vertrouwen nodig heeft en dat op dit moment heeft. En een heel interessante jonge spits, Andras Németh, die blijkbaar altijd scoort. 

Aanvoerder Bryan Heynen vind ik ook echt weer op niveau. Hij voelt zich duidelijk in zijn sas. Dan moet Onuachu nog terugkeren, al zal het misschien nog even duren voor hij op niveau is. 

En ik vermeld ook graag nog doelman Maarten Vandevoordt. Die heeft zich al verzekerd van een transfer naar Leipzig over twee jaar, maar in plaats van op zijn lauweren te rusten haalt hij daar toch de motivatie uit om nog beter te worden. 
Ik zou zeggen: in Genk schijnt de zon ook figuurlijk volop.