Charline Van Snick, olympisch brons van Londen 2012, stopt met judo: "Moeilijke en verscheurende keuze"

"Dit is een bijzondere dag voor mij", opende Van Snick - met de bronzen medaille van Londen naast haar - tegenover de pers. "Ik heb beslist om de laatste bladzijde van mijn professionele sportcarrière om te draaien en een nieuw boek te schrijven."

"Ik ben trots dat ik mijn naam heb kunnen neerpennen in de geschiedenis van het judo."

"In september 2023 kreeg ik de diagnose van een ernstige sportieve burn-out die werd veroorzaakt door verschillende factoren. Het werd steeds lastiger te herstellen tussen de competities."

"Bovendien kwam de jaarlijkse evaluatie door Adeps (Waalse tegenhanger van Sport Vlaanderen, red) eraan en ik wist dat ik mijn doelen niet zou bereiken."

"Ik heb beslist te stoppen om mijn gezondheid en mijn integriteit te beschermen. Het was een moeilijke en een verscheurende beslissing, maar ik heb er helemaal vrede mee."

Het beste van Van Snick ligt al een tijdje achter haar. Ze debuteerde in 2010 bij de senioren, nadat ze als junior het EK in 2009 gewonnen had. In de klasse tot 48 kg won ze meteen goud op de wereldbekermanche in Sofia en kleurde ze haar eerste EK met brons.

Nadien volgden er nog gouden medailles op de wereldbeker in Birmingham en de Grand Prix van Rotterdam. In 2012 volgde het orgelpunt met een derde plaats op de Spelen in Londen.

Ze verloor haar halve finale van de Braziliaanse favoriete Sarah Menezes, maar vloerde daarna in de kamp om brons de Argentijnse Paula Pareto. Het zou bij één olympische medaille blijven.

(lees voort onder foto)

In 2013 ging de Luikse op de ingeslagen weg verder met brons op het WK, maar nadien kende ze de zwaarste periode uit haar sportieve loopbaan. Op 14 oktober kreeg ze een schorsing na een positieve test op cocaïne tijdens het WK.

Van Snick schreeuwde haar onschuld uit en beweerde het slachtoffer te zijn van sabotage. Het Internationaal Sporttribunaal (TAS) volgde die redenering en annuleerde de schorsing op 4 juli 2014, maar de bronzen medaille was ze niettemin kwijt.

Van Snick krabbelde weer recht en won in 2015 in Bakoe haar eerste Europese titel. Een jaar later verlengde ze die in Kazan, maar het succes kreeg geen vervolg op de Spelen van Rio. In de achtste finales botste ze opnieuw op Menezes, de titelverdedigster.

Na de Spelen in Brazilië besliste Van Snick over te stappen naar de -52 kg. In die zwaardere gewichtsklasse won ze brons in de Masters van Guangzhou in 2018, 3 bronzen medailles in Grand Slams en 6 medailles in Grand Prix-wedstrijden, waaronder goud in 2018 in Den Haag.

Haar laatste eremetaal op een groot kampioenschap was brons op het EK van 2020 in Praag. Enkele maanden later mikte ze in Tokio op een tweede olympische medaille, maar haar parcours eindigde in de herkansingen.

Daarna brak een moeilijke periode aan met fysieke en persoonlijke problemen. Na een afwezigheid van meer dan een jaar maakte Van Snick een comeback op de Masters in december 2022, maar daar werd ze meteen gevloerd.

Vorig jaar nam ze nog deel aan het WK (exit in tweede ronde) en de Masters (exit in eerste ronde), maar nieuwe successen bleven uit.

Ze kijkt trots terug op haar loopbaan: "Ik heb het grootste deel van mijn carrière alleen beheerd, een beetje zoals je in het tennis ziet."

"Ik heb intussen een bepaalde ervaring in het managen van zaken die je niet vaak ziet op topsportniveau, en ik werd nooit geopereerd. De manier waarop ik mijn carrière in handen heb genomen, is vrij uniek. Ik heb alles van a tot z zelf moeten doen."

Zelf zal ze vooral haar Europese titels uit 2015 en 2016 onthouden. "Die zorgden voor heel mooie emoties. Ik kwam toen terug na een sombere periode en een ongelofelijk gevecht", verwijst ze naar haar dopingaffaire.

"Het was ook het moment waarop ik afstand heb genomen van de federatie en mijn eigen bubbel heb gecreëerd in Parijs. Ik voelde dat ik verantwoordelijk was voor mijn project."