Ghys en De Vylder ontdekken in interview dat ze 4e zijn: "Liever dat dan naast Nederlanders op podium staan"

"Hoe kan dit gebeuren?", vraagt Robbe Ghys zich af. De Belg hijgt nog na een intense wedstrijd en verbijt de teleurstelling.

"We rijden de perfecte koers, met af en toe een minder moment, maar we pakten wel genoeg punten. Op het einde laten we ons gewoon flikken door de Nederlanders ..."

Een uitspraak die de renner later nog nuanceert. "Ze flikken ons door ons te kloppen in ons eigen spel, door hard te rijden op het juiste moment. Al blijft het duo ook wel acrobaten die een stunt op het randje niet schuwen."

"Uiteindelijk zijn we tweede, derde, nee ... Vierde? Dat valt ook nog eens heel hard tegen. Dat doet pijn. Het overvalt me nu nog harder." Een pijnlijke klap na een tactisch dominante race.

Lindsay De Vylder deelt het gevoel dat de Belgen de hele wedstrijd controle hadden. Net daarom doet de "net niet" meer pijn. "Ik had het gevoel dat als we wilden, we de vijf punten konden pakken. Het podium kon ons nauwelijks ontglippen."

"Maar dat gebeurde toch." 

Wanneer beide heren alles op een rijtje zetten, merken ze dat de kleinste details het verschil hebben gemaakt.

"Bij de laatste sprint gebeurde alles perfect, tot de laatste wissel", denkt De Vylder. "De Nederlanders raasden ons voorbij, waardoor Robbe meteen een klein gaatje moest dichten."

De inspanning te veel. "En de rest had nog net de versnelling, dus alles ontglipt ons eigenlijk."

"In de laatste ronde komen we dat tikkeltje frisheid tekort om het af te maken", knikt Ghys. "Maar het doet niets af aan onze prestatie. We hebben gevochten met het mes tussen de tanden en werden ijskoud gepakt in de laatste sprint."

"We toonden dat we erg snel zijn, dus we kunnen enkel tevreden zijn", besluit hij. Al laat hij daarna nog één keer zijn gevoel spreken.

"Op een WK telt maar een plaats, dan word ik nog liever vierde dan naast de Nederlanders te gaan staan op het podium."