Hard tegen hard, stevige rekeningen in de top 10: "Alles lijkt nu logischer"

Met de krakkemikkige voorbereiding van Tadej Pogacar in het achterhoofd werd het in de aanloop naar de Grand Départ van vorige zaterdag veelvuldig onderstreept: in deze 110e Tour de France is er geen tijd om warm te draaien.

Het openingsweekend in het Baskenland zou de contouren bij de klassementsrenners al bepalen en zo geschiedde.

Na twee dommeldagen voor de snelle mannen stond meteen een tweedaagse in de Pyreneeën voor de deur. 

Woensdag leek de deur al keihard in het slot gegooid door Jonas Vingegaard, zijn Sloveense maatje beukte die donderdag dan weer met evenveel branie open.

Dankzij al dat gespetter lijkt organisator ASO dus zijn zin te krijgen: een Tour de France die vanaf de eerste seconde losbarst en spannend moet blijven tot in het laatste weekend. 

Maar is het een goeie zaak dat de renners in het Baskenland en in de Pyreneeën al zo hard gekoerst hebben?

"De koers past zich altijd aan, of je nu traag of snel opent", zegt José De Cauwer met al zijn ervaring. "Je krijgt sowieso vroeg of laat een koers tussen de toppers."

"De renners bepalen het zelf. We zaten hier 15 à 20 jaar geleden op te wachten. Toen spraken de Fransen over cyclisme à 2 vitesses. Nu lijkt alles me logischer. Ik denk aan een cleane wielersport."

"Renners passen wanneer het op is of kiezen ervoor om geen onnodige inspanningen te leveren."

"We zijn fanatiek aan deze Tour begonnen, maar bij een sprintersrit zoals vandaag kiezen ze voor iets anders."

De verschillen in de top 10 zijn aanzienlijk. "Ja, de eerste week heeft al een tol gevraagd. Mensen met grote plannen staan achteraan. En er zal nog flink gestreden worden voor die 3e plaats."