Zelfs bij de bakker op de zwarte lijst: het verhaal achter de pijnlijke ondergang van KV Oostende

"Ik heb in al die jaren al veel meegemaakt. Maar wat ik nu allemaal rond mij zie, is gewoon schrijnend."

Een clubicoon van KV Oostende zoekt naar de juiste woorden om de alarmerende situatie bij de kustploeg te omschrijven. Geen dag gaat voorbij of er valt wel weer treurig nieuws te rapen aan 't zeetje.

Getuigenissen rond onbetaalde vrijwilligers, leveranciers, medewerkers en spelers.  Maar ook verhalen over besparingen op 'basisbehoeften' die bij andere profclubs vanzelfsprekend zijn - denk aan koffie in de kantine, medisch personeel voor de A-ploeg en bureaus voor het personeel.

Nochtans lijkt het wel gisteren dat de sky the limit was voor KVO. Nergens vloeide de champagne rijkelijker dan op de beruchte afterparty's van het weireldploegsje.

Marc Coucke entertainde duizenden VIP's met optredens. Supporters beleefden hoogdagen dankzij Europees voetbal, een bekerfinale en toptransfers zoals die van Nicolas Lombaerts.

Nu staat Oostende met een ploeg vol nobele onbekenden troosteloos laatste in 1B. Goed beseffende dat iedere wedstrijd nu de laatste kan zijn.

Hoe is het toch zó snel zó hard kunnen mislopen?

Doe een rondvraag in Oostende naar de hoofdschuldigen en dezelfde namen keren steeds weer terug.

Voor een eerste grote terugval zorgde de vlucht van mecenas Marc Coucke. Onder het bewind van de meesterondernemer verzamelde de club een schat aan hoogtepunten, maar ook de erfenis was loodzwaar.

Wanneer Coucke eind 2017 naar Anderlecht trekt, blijft KVO met een onzekere toekomst (en een schuldenput) achter.

De ex-voorzitter eist nog een som van 6,2 miljoen euro én er is de ontstane huurlast van 1,2 miljoen euro. Voor Oostende wordt de tribune - ondanks een recent verminderde vergoeding - een financiële strop om de nek.

"The Temple of Doom", noemen fans het bouwwerk soms weleens.

Over de manier waarop Coucke in sneltempo KVO achterlaat, fronsen insiders tot vandaag de wenkbrauwen.

De overdracht aan collega-ondernemer en goeie vriend Peter Callant wordt quasi meteen als schijnmanoeuvre aanzien door de beperkte kapitaalkracht van de West-Vlaming.

Iets meer dan een jaar later zou huidig voorzitter Frank Dierckens de fakkel overnemen, maar ook zijn zakken zijn allerminst diep genoeg om de achtergelaten putten van Coucke te vullen. Van de regen in de drup, dus.

Door de eigenaarsellende dreigde Oostende begin 2020 een eerste keer zijn licentie te verliezen.

"We hebben 2,7 miljoen euro nodig", benadrukte Dierckens destijds. "Maar een buitenlandse overnemer is wel de allerlaatste optie."

Nou ...

Zo'n maand na die bewuste uitspraak kondigt Oostende aan dat het in zee gaat met de Pacific Media Group, een investeringsbedrijf waar Amerikaans en Chinees geld achter zit. Dankzij een ultieme reddingsboei van 4,2 miljoen is KVO gered van het faillissement.

Binnen de voetbalwereld staat PMG op dát moment bekend als succesformatie. Op ongeveer 3 jaar tijd verkoopt de groep het Franse OGC Nice voor een viervoud van de aankoopprijs.

Zou met KV Oostende ook wel lukken, dachten ze.

Het geschetste project sprak in eerste instantie dan ook tot de verbeelding.

De nieuwe bewindvoerders, met Paul Conway als uithangbord, claimden met revolutionaire data onderschatte spelers te vinden. Met gegenpressing - het snel heroveren van de bal - was er ook een duidelijke tactische filosofie.

Daarnaast beloofden Conway en co ook een extrasportieve American Dream, met spektakel op en naast de tribunes. Cheerleaders zouden voor sfeer zorgen, er gingen tombola's zijn met geweldige prijzen en geen fan moest honger lijden met gratis pizza.

Een avondje KV Oostende moest garant staan voor méér dan anderhalf uur feest.

Corona strooide roet in het eten, maar sportief leek PMG zijn beloftes wél na te komen. Onder de Duitse coach Alexander Blessin groeit Oostende uit tot een revelatie, met smaakmakers als Theate, Bataille, Sakala en Hjulsager. Belangrijk om aan te stippen is dat geen van allen via de befaamde datascouts was gekomen.

Spoiler: hier stopt meteen ook de vrolijke kant van het verhaal.

Flashforward naar 2024 en in Oostende valt er geen positief woord meer te horen over 'de Amerikanen'.

Anonieme bronnen spreken van een "sportief wanbeleid" en "vormen van zelfverrijking" door enkele bestuurders.

Onder meer Paul Conway vertolkte de voorbije jaren een opmerkelijke rol. De afgevaardigde van de Amerikaanse investeringsgroep moest waken over een goed beleid, maar beschikte over een bijzonder povere voetbalkennis.

Een insider: "Hij verkondigde bijvoorbeeld dat dokters en kine's op de club niet nodig waren en kende niks over de Belgische wetgeving."

Nog een andere getuige: "Iedereen moest besparen bij KVO, maar tijdens zijn reizen tussen de verschillende PMG-clubs kwamen alle kosten wel op de kap van Oostende terecht. Zelfs een reep Snickers uit het tankstation."  

Geld voor versterkingen was er dan weer zelden.

Ondanks enkele uitstekende verkopen - zoals Arthur Theate (6,75 miljoen), Jack Hendry (4,5 miljoen) en Jelle Bataille (2 miljoen) - wordt er maar weinig geld opnieuw geïnvesteerd in versterkingen door de tandem CEO Gauthier Ganaye en COO Thorsten Theys.

Of toch zeker op de verkeerde manier.

Vele 'datatransfers' van Ganaye zakten - volgens mensen die er iets van kennen - kwalitatief quasi meteen door de mand, maar kregen wel loodzware en langdurige contracten.

Een bron: "Een speler die nog helemaal niks bewezen had op het niveau kreeg een loon van meer dan 20.000 euro per maand en een dure loft. Tijdens de eerste trainingen kon hij zelfs niet mee met de beloften."

Wanneer er toch eens een meevaller tussen de transfers zat, gebeurden er vreemde dingen mee.

Zo maakt Mickaël Biron een prima indruk in de voorbereiding bij KVO, maar wordt de spits plots een speelbal in een bizarre constructie met zusterclub Nancy.

De Franse tweedeklasser komt in de zomer van 2021 zo'n 5 miljoen euro te kort om een licentie te halen. KVO telt de torenhoge som neer voor Biron, om hem vervolgens doodleuk weer te verhuren aan Nancy.

Nog een vreemde vaststelling: Ganaye - "meestal onbereikbaar en gemiddeld 1 dag aanwezig op de club" - en Theys stonden op de loonlijst van beide clubs. Mensen met kennis van de financiële stromen bevestigen dat het duo een dubbel loon cashte.

"Als iemand hun zaakjes tot op het bot zou uitspitten, belanden er mensen in de gevangenis", verzekert iemand.

De scheve situatie bij Oostende rechttrekken zullen ze alvast niet meer doen. Ganaye ging in de zomer aan de slag als CEO van RWDM - woensdag ironisch genoeg bekertegenstander van KVO - en Theys staat sinds oktober op non-actief.

Effecten van het wanbeheer sijpelden alsmaar harder door in de dagelijkse gang van zaken bij Oostende.

Partners, zoals de bakker en koffieleverancier, stopten de bezorging door onbetaalde facturen. Ook in heel wat hotels belandde de kustploeg op een zwarte lijst.

"Op veel plaatsen moet je niet meer komen als je van KVO bent", klinkt het. "Vanaf het moment dat je jouw kop laat zien, beginnen ze over openstaande rekeningen."

Nog een tekenende anekdote: ex-trainer Yves Vanderhaeghe wilde een paar weken voor zijn ontslag op afzondering voor een belangrijk duel om files te vermijden, maar dat plan kon niet doorgaan om financiële redenen.

Op de bewuste match kwam Oostende een halfuur te laat. En na het ontslag van Vanderhaeghe was er plots wel weer geld om buitenshuis te overnachten.

De situatie zakte de voorbije weken helemaal naar een dieptepunt toen federale en sociale schulden tot 9 punten aftrek leidden.

Voor het eerst werden ook de spelers niet tijdig betaald, wat richting het duel tegen Zulte Waregem voor een kleine staking zorgde.

Van een zorgwekkende naar een uitzichtloze situatie.

KV Oostende is een patiënt op palliatieve zorg, waarvan iedereen weet dat de laatste adem dichterbij is dan een miraculeuze genezing.

Het is veelzeggend dat Frank Dierckens gisteren bekendmaakte om te stoppen als voorzitter, ondanks zijn grote hart en vele (financiële) inspanningen voor KVO. En interimcoach Michiel Jonckheere vertrok meteen na de stunt tegen Zulte Waregen naar de U18 van Club.

Als zelfs zij het niet meer goed zien komen ...

"Oostende stond nog al eens op de rand van het faillissement, maar toen was er wel een visie", aldus een medewerker. "Nu hoor ik helemaal niks over een plan."

Ook het stadsbestuur en sponsors laakten de voorbije dagen luidop het gebrek aan transparantie van de Amerikaanse eigenaars.

Want wie staat er nu eigenlijk aan het roer van het zinkende schip? Paul Conway kreeg eind oktober zijn ontslag in de raad van bestuur, maar vervult nu weer een prominente rol.

Tot afschuw van velen, al claimen anderen dat Conway de enige is die nog met de pet rondgaat in Amerika om centen te vinden. Alleen zijn ze daar ook niet naïef - iedereen ziet hoe bijna alle clubs in de portefeuille van PMG sportief en financieel wegkwijnen.

Naar verluidt wordt er nu zelfs al aan trouwe Oostende-fans gevraagd om een deel van hun spaarcenten te lenen. In ruil voor woekerinteresten, die ze wellicht nooit zullen ontvangen.

De komende weken worden sowieso cruciaal voor KVO.

Bij de Belgische voetbalbond ging op 20 december een aanleg tot schrapping in door de openstaande rekeningen. Een doodvonnis voor stamnummer 31 leek nabij, maar dat doemscenario werd de voorbije dagen alsnog vermeden door de aflossing van de precairste schulden.

En nu?
 

Volgens bronnen is er sluimerende interesse van enkele (Amerikaanse) overnemers, maar de potentiële belastingclaim van ruim 5 miljoen euro door de fiscus voor de discutabele tribunedeal schrikt iedereen af.

Bovendien is het sportieve vooruitzicht evenmin aanlokkelijk. Welke bonafide buitenlander wil er tegenwoordig nog investeren in een club die straks amateurvoetbal speelt?

In de docuserie Kustboys maakte een KVO-directeur na een zege ooit een grapje over de Titanic en KV Mechelen ...

Ondertussen is het wel duidelijk wie er recht naar de ijsberg vaart.