Het tennisseizoen heeft zich weer op gang getrokken, maar voorlopig zonder Alison Van Uytvanck. Onze 29-jarige landgenote timmert aan de weg terug na een zware rugblessure en geeft zichzelf nog één kans op een comeback. "Als het nu niet lukt, is dat een teken dat mijn lichaam niet meer wil", vertelt Van Uytvanck aan Sporza.
Met lede ogen moet Alison Van Uytvanck toekijken hoe haar collega's zich momenteel down-under klaarstomen voor de Australian Open. "Het was vooral heel zwaar toen ik op Instagram iedereen het vliegtuig naar het mooie weer zag nemen en ik hier zat", zucht Van Uytvanck.
Vorig jaar stond onze landgenote zelf nog op de Australian Open. "Toen had ik niet zoveel last van mijn blessure, maar mijn rugproblemen waren daarvoor wel al begonnen op de US Open (2022). Richting Australian Open had ik keihard gewerkt om klaar te zijn."
Enkele weken na de Australian Open, een dag voor haar afreis naar Indian Wells, kreeg Van Uytvanck plots heel veel pijn. "En die verdween sindsdien niet meer. Toen besloot ik om 6 maanden te nemen om weer helemaal op te bouwen."
Ik ben nu langzaam weer aan het opbouwen. Ik tennis een halfuurtje per dag en dat loopt goed.
Van Uyvanck kampte met een dubbele hernia, die haar maanden aan de kant hield. Na een hobbelige revalidatie maakte ze begin oktober een geslaagde comeback door verrassend het ITF-toernooi in Reims te winnen. Maar een week later volgde een nieuwe klap.
"In Hamburg kreeg ik in acute lumbago. Ik kon zelfs niet meer stappen. Daarna heb ik besloten om een ingreep te laten doen met een nieuwe methode. Drie weken geleden had ik nog pijn, maar sinds een dikke week is die helemaal weg."
"Ik ben nu langzaam weer aan het opbouwen. Ik tennis een halfuurtje per dag en dat loopt goed. Ik hoop dat de pijn weg blijft en dat ik weer op de goeie weg ben."
Ik wil ook na mijn carrière nog fatsoenlijk kunnen leven. Ik heb nu al een rug van iemand die boven de 50 is.
Van Uytvanck opende zopas samen met haar vrouw een kinépraktijk. Een bezigheid hebben tijdens haar lange revalidatie bleek een welgekomen afleiding. "Zo had ik iets om naar uit te kijken. Ik denk dat ik mede daardoor niet in een depressie beland ben", zegt ze.
Het deed haar wel beseffen dat er meer is dan tennis. "Ik focus me nu weer op de sport, maar als het nu opnieuw misloopt, is de kans wel reëel dat ik zeg dat het goed geweest is. Die ingreep was mijn laatste kans. Ik wil ook na mijn carrière nog fatsoenlijk kunnen leven. Ik heb nu al een rug van iemand die boven de 50 is."
"Ik ben nu een week pijnvrij. Dat is voor mij al een grote overwinning. Ik kan weer een sok aandoen zonder pijn. Doelen stel ik niet meer. Ik ben gewoon blij als ik geen pijn meer heb. Ik heb er nu alles aan gedaan. Als het nu niet lukt, is dat een teken dat het lichaam niet meer wil."
