De 15 van 2022: het wonderjaar van Remco Evenepoel

Pats! Net voor de top van de mythische La Redoute schudde Remco Evenepoel een fenomenale versnelling uit zijn dijen.

Zijn achterwiel slipte even weg, zoveel kracht zette Evenepoel op zijn pedalen. De Amerikaan Neilson Powless probeerde nog mee te glippen, maar moest al snel het hoofd buigen. Evenepoel bleef moederziel alleen over.

"Het was niet mijn bedoeling om alleen weg te rijden op La Redoute. Ik hoopte met een klein groepje over te blijven", zei Evenepoel nadien. "Maar als je alleen bent, moet je doorgaan."

En dat deed Evenepoel. In een tijdrit van 29 kilometer tot Luik was het Remco tegen de rest.

Even leek het nog spannend te worden, toen Michael Woods en Dylan Teuns tot op 20 seconden kwamen op de Roche aux Faucons. Maar Evenepoel versnelde opnieuw en won zijn eerste Monument.

"Die zege was een belangrijke bevestiging voor Remco. Hij heeft die dag getoond dat hij kan meedoen met de wereldtop", zegt ploegleider Klaas Lodewyck.

Evenepoel kreeg een mentale boost en stoomde zich klaar voor zijn volgende doel: de Vuelta.

Vamos Remco!

Evenepoel sneed de Vuelta aan met een dubbel doel: "De top 10 in het eindklassement en een etappe winnen."

Maar al bij de eerste echte test in rit 6 richtte Evenepoel een veldslagje aan. Roglic, Simon Yates en Carapaz werden allemaal weggeblazen. Als toetje kreeg Evenepoel ook zijn eerste rode trui.

Op een loeisteil geitenpad naar Les Praeres kneep Evenepoel zijn grootste concurrenten Mas en Roglic nog wat meer dood.

En dan moest zijn favoriete terrein nog komen: een vlakke tijdrit van 30,9 kilometer. Evenepoel haalde de zware hamer boven en verpletterde de tegenstand. Zijn bonus op eerste belager Roglic bedroeg halfweg de Vuelta al 2'41".

"Nu ga ik vol voor de eindzege", hoorden we voor het eerst uit de mond van Evenepoel.

Evenepoel zag in de 2e Vuelta-helft zijn luitenant Alaphilippe letterlijk wegvallen, net als grote concurrent Roglic. Hij moest enkel nog rekening houden met zijn ex-ploegmakker Enric Mas, die Evenepoel nooit echt het leven zuur kon maken.

Met een ritzege bergop in de rode trui zette Evenepoel de kers op zijn masterplan.

44 jaar na Giro-winnaar Johan De Muynck had België eindelijk weer een groterondewinnaar om te eren. Rode eclairs, rode etalages en een rode Grote Markt van Brussel waren het gevolg.

Na een slopende Vuelta en een jetlag oogde Remco Evenepoel niet al te fris tijdens zijn eerste persmomenten in Australië.

Evenepoel oversliep zich en miste de eerste trainingsrit met de Belgische ploeg. Op het WK tijdrijden moest hij vrede nemen met brons, op 9 tellen van de verrassende wereldkampioen Tobias Foss.

"Ik voel me alleszins beter dan vorige zondag", klonk het hoopvol voor de wegrit.

Een alerte Evenepoel gooide op 35 kilometer van de finish zijn troeven helemaal op tafel. Alleen Aleksej Loetsenko was in staat om op de bagagedrager van de 22-jarige goudklomp te springen, maar even later liet Evenepoel ook de Kazak ter plekke.

Wat volgde, was één lange triomftocht in Wollongong.

Een monument, een grote ronde en de wereldtitel winnen in één en hetzelfde seizoen. Enkel Alfredo Binda (1927), Eddy Merckx (1971) en Bernard Hinault (1980) deden het Evenepoel voor.