Peter Vandenbempt over Rode Duivels: "Zie geen progressie, er moeten nog flinke stappen gezet worden"

Het was wel een teleurstellende prestatie tegen Azerbeidzjan. Tegen de nummer 121 van de wereld kan het niet de bedoeling zijn dat je doelman een van de beste spelers is.

Ik weet wel dat het belangrijkste is om zulke wedstrijden te winnen. Je kunt ook slecht zijn én verliezen. Dat is nog erger. Maar het voetbal was slap. Ik zag een gebrek aan ideeën, er waren verkeerde keuzes, misverstanden, allerlei dingen liepen verkeerd in het spel van de Belgen.

De bondscoach gaf zelf ook aan dat de pressing zeker voor de rust op vele momenten verkeerd zat. Dat is heel wat eigenlijk. Als je tegen Azerbeidzjan 3 à 4 stevige kansen weggeeft, dan is het toch echt niet goed genoeg. Het doelpunt was ook illustratief voor de kwaliteit en het niveau van de Belgen.

Een paar excuses waren er wel. Als je met Kevin De Bruyne je beste speler als spelverdeler moet missen, dan ben je een mindere ploeg en zal je ook minder voetballen. Maar zo slecht als tegen Azerbeidzjan hoeft het daarom nog niet te zijn.

Ook het veld was abominabel slecht, internationaal voetbal onwaardig. De UEFA heeft een waslijst aan reglementen voor infrastructuur, maar het veld hoort daar blijkbaar niet bij.

En zelfs dat is toch ook maar een deel van de verklaring voor een diepe bal die 10 meter te ver gegeven wordt. Verkeerde keuzes maken, heeft niets te maken met de staat van het veld.

Er hoeft niet al te vergoelijkend gedaan worden over zo'n prestatie als tegen Azerbeidzjan. Ik hoorde zeggen: "Punten pakken, inpakken en wegwezen. Het is een moeilijke verplaatsing en een zware reis."

Niet overdrijven, denk ik dan. We zijn niet met paard en kar geweest. De jongens worden afgezet aan het vliegtuig, kappen zich achterover in business class, vliegen naar ginder en hebben de hele vrijdag om te recupereren. Wat dat betreft, hoeven daar geen excuses gezocht te worden.

Spanje heeft vrijdag in Georgië gevoetbald, naast Azerbeidzjan. Dezelfde omstandigheden, dezelfde reis. En de Spanjaarden wonnen met 1-7. Op die manier kan het dus ook.

Dinsdag spelen de Rode Duivels thuis tegen Estland. Dat soort ploegen is meestal veel kwetsbaarder buitenshuis. Je moet het de gouden generatie en de generatie daarna wel nageven dat ze zich al een eeuwigheid niet meer laten verrassen tegen ploegen van dat kaliber.

Soms is het wel eens een slechte wedstrijd, maar er wordt toch altijd gewonnen. Estland is ook gewoon veel te slap om België een strobreed in de weg te leggen.

Het wordt een thuiswedstrijd op een goed veld, zonder zware reis. Dat zal geen probleem vormen. Maar voor de mensen die dinsdag komen kijken, mogen ze wel wat meer laten zien.

Het begin onder Domenico Tedesco, die wedstrijd tegen Duitsland, was verbazingwekkend goed. Maar sindsdien zie ik geen progressie.

We hadden gezegd dat een generatiewissel tijd zou vragen en dat argument geldt nog altijd. Maar misschien heeft die wedstrijd tegen Duitsland ons wel een beetje zand in de ogen gestrooid, waardoor we dachten dat het allemaal veel sneller zou gaan dan we verwacht hadden.

Die match was ook mét Kevin De Bruyne en met een aantal spelers die in een betere vorm zaten dan op dit moment. Want dat is ook wel een van de problemen. Een Castagne, bijvoorbeeld, die heeft in de voorbije interlands geen blijk meer gegeven van een stijgende vormcurve.

Bij Tielemans blijf ik ook maar wachten tot het moment waarop hij een keer zijn stempel kan drukken en de patron wordt van het middenveld.

En het verdedigende compartiment is al langer het zorgenkind. Er is heel veel kwaliteit verdwenen. Als je kijkt hoe Toby Alderweireld nog altijd presteert: dat zie ik op dit moment niet bij de nationale ploeg.

Je ziet wel de bedoeling van Tedesco. Hij wil op een andere manier voetballen. Maar je merkt ook aan de lichaamstaal van de bondscoach dat hij gedacht had dat deze ploeg op dit moment al iets verder zou staan.

We hoeven de doodsklokken nog niet te luiden. Het is nog een maand of 10 tot het EK. Maar als je vergelijkt met hoe we begonnen zijn, op een absolute piek, dan is het nu toch een heel stuk minder.

Tegen Azerbeidzjan was het nog niet zo'n slecht idee om Lukaku te gebruiken als targetman. Hij boezemt de tegenstand toch angst in. Maar je moet hem wel op verschillende manieren kunnen gebruiken en dat is veel te weinig gebeurd.

Als jonge jongens als Doku of Bakayoko kunnen doorbreken en tegen volgend jaar internationaal nog een stap zetten, kan België toch wat meer variëren. Het stereotiepe voetbal dat we zagen tegen Azerbeidzjan was een momentopname. Maar het is wel duidelijk dat er nog flink wat stappen gezet moeten worden.