Na de 0-0 in Beerschot Wilrijk-KVM: voorzichtig, waanzinnig, vuurwerk verzekerd!

Na al 4 keer in de reguliere competie tegen elkaar gespeeld te hebben, geven Beerschot Wilrijk en KV Mechelen elkaar nu nog eens tweemaal partij om in promotiewedstrijden uit te gaan maken wie zijn terugkeer naar 1A mag vieren en meteen ook het seizoen ziet eindigen.

In een competitie waar ploegen al zo vaak met elkaar in duel gaan, zou het format mijns inziens nog beter kunnen. Geef de finalisten net als de andere 1B-ploegen een 14-daagse voorbereiding op één enkele finalewedstrijd op neutraal terrein. Beide ploegen zijn dan gedwongen van bij de start voluit te gaan.  

Een beslissing over twee wedstrijden biedt toch altijd een voorzichtige eerste wedstrijd. Beide ploegen willen vooral hun kansen gaaf houden voor die tweede partij. Dat sluipt ook altijd onbewust in de hoofden van spelers en trainers.

Hoe vat je dan die eerste wedstrijd aan? KV Mechelen wilde de recente mentale dompers snel van zich afspelen en begon het scherpst aan de partij.

Beerschot Wilrijk wilde wel, maar was te onzuiver en leek vooral zenuwachtig. De Maneblussers hadden een voorsprong verdiend, maar kort voor rust was het Mechelen-doelman Verrips die tot tweemaal toe met waanzinnige saves moest uitpakken om Beerschot Wilrijk van een doelpunt te houden.  

Net ervoor had Mechelen nog een mentale tik te verwerken gekregen: man-in-vorm Igor De Camargo viel geblesseerd uit en Cornet kwam hem vervangen.

Het lijkt er niet op dat de spits de terugwedstrijd zal halen. Coach Vrancken haalde na de wedstrijd wel aan dat de Beerschot Wilrijk-defensie bang was van De Camargo, maar de angst bij geel-rood voor Noubissi was niet minder.

De tweede helft kon voor de neutrale kijker eigenlijk niet slechter verlopen: een uitsluiting van Vandenbergh na dubbel geel maakte de wedstrijd niet aantrekkelijker.

Het fnuikte een mogelijk slotoffensief van de Ratten en zorgde ervoor dat Mechelen ook minder ruimte kreeg. Toch was het verrassend dat KVM met die man meer niet nadrukkelijker op zoek ging naar dat zo belangrijke uitdoelpunt.

Het toont aan dat Beerschot Wilrijk de voorbije weken het nodige respect heeft afgedwongen.

Het was na de wedstrijd bij iedereen vastklampen aan positieve punten: Vrancken vond die 0-0 een goede uitgangspositie, maar ook bij Beerschot Wilrijk vonden ze dat scoreloze gelijkspel na een halfuur met een mannetje minder geen verkeerde score om naar Mechelen te trekken. En daar valt ook telkens wat voor te zeggen.

Beide  ploegen hebben nu wel duidelijke doelen en redenen om die finale met vertrouwen en voluit af te werken.

KV Mechelen geniet het thuisvoordeel, kan het andermaal zelf afmaken op eigen veld en hun supporterslegioen kan hen daarbij zeker voordeel bieden.

Om rechtstreeks door te gaan zal KV in elk geval moéten scoren, maar één doelpunt van Beerschot Wilrijk verplicht hen minstens twee doelpunten te maken.

Het lijkt erg onwaarschijnlijk dat dat met een fitte De Camargo zal zijn. Vervanger Cornet maakte op het Kiel alvast geen spetterende indruk.

Beerschot Wilrijk weet dat scoren op KV Mechelen kan gelijkstaan aan promotie, gezien Mechelen uit niet tot scoren kwam. Zelfs een gelijkspel helpt de Antwerpenaren dan aan de promotie.

Een leuke statistiek : het gebeurde dit seizoen nog geen enkele keer dat KV Mechelen of Beerschot Wilrijk twee wedstrijden na elkaar niet tot scoren kwamen.

Vuurwerk verzekerd!