Waarom gravelrit Tourpeloton angst inboezemt? "Het zijn echt grote stenen", weet Julie De Wilde uit ervaring
De 9e etappe in de Tour bezorgt de renners (en mecaniciens) nu al nachtmerries. Met 32 kilometer grindwegen kunnen de klassementsmannen hun Tourdroom er al vroeg zien uiteenspatten. "De kans dat je plat rijdt, is relatief groot", weet Julie De Wilde, die in 2022 al over les chemins blancs dokkerde in de Tour de France Femmes.
Patrick Lefevere (Soudal-Quick Step): "Je kan er de Tour niet winnen, wel verliezen."
Richard Plugge (Jumbo-Visma): "Die rit slaat nergens op. Daardoor komt de pechfactor te hard in het parcours."
Na de voorstelling van het parcours van de Tour de France 2024 houden de teambazen nu al hun hart vast voor de 9e etappe. Met 14 grindstroken, goed voor 32 kilometer over witte wegen rond Troyes, kan dit een 1e sleuteletappe zijn in La Grande Boucle.
Een lekke band kan een streep trekken door de Tourdroom van een topfavoriet. Dat besefte titelverdediger Jonas Vingegaard gisteren maar al te goed bij de voorstelling in Parijs.
"Het is de dag waarop je de Tour kunt verliezen. Als een favoriet 5 minuten zou verliezen op deze etappe, zou dat naar mijn mening... Het is jammer", zei de Deen die voor drie op een rij gaat.
Julie De Wilde: "Het zijn echt grote stenen"
Ook Remco Evenepoel, die in 2024 zijn Tourdebuut maakt, zal niet met een gerust hart aan de start staan in Troyes. In zijn eerste Giro kreeg hij nog een mokerslag op de gelijkaardige strade bianche in Italië.
Is de angst onterecht? Allesbehalve, vertelt Julie De Wilde. In 2022 werd zij in de eerste Tour de France Femmes al over les chemins blancs gestuurd.
Het experiment van Tourorganisator ASO maakte toen al duidelijk dat de grindwegen bezaaid met kalkstenen eerder geschikt zijn voor een mountainbikewedstrijd.
"Het is niet echt gravel, het zijn echt grote stenen", vertelt De Wilde. "Sommige stenen waren even groot als mijn handpalm. Je moet al geluk hebben om er geen slecht te raken."
En weinig rensters hadden vorig jaar dat geluk. Ook Julie De Wilde reed lek op de laatste grindstrook. "Het was heel leuk, tot ik lek reed. Ik ben nog blijven rijden tot het einde van de strook om van fiets te wisselen, maar zat dan al hopeloos achter."
Sommige stenen waren even groot als mijn handpalm.
Dat scenario boezemt ook de klassementsmannen angst in. De juiste materiaalkeuze en een stevige portie geluk worden doorslaggevend. Zeker omdat de mannen 20 kilometer meer grind onder de wielen krijgen dan de vrouwen in 2022.
In de Tour de France Femmes stonden op alle grindstroken mecaniciens klaar met reservewielen om pechvogels uit de nood te helpen.
"Ik zou achteraf gezien voor bredere banden kiezen, zoals ze in Parijs-Roubaix gebruiken", vertelt De Wilde.
"De kans dat je lek rijdt, is relatief groot, dus tubeless lijkt me ook de aangewezen keuze. Als het gat niet al te groot is, kun je dan nog even doorrijden en wisselen op een minder lastig stuk."
Het wordt hoe dan ook een loodzware rit. Dat ziet Julie De Wilde nog altijd aan haar statistieken. "Ik heb er toen mijn hoogste wattages over 5 minuten ooit getrapt. En dat heb ik sindsdien nog altijd niet verbroken."
