Verken het WK-parcours in Wollongong: "Adembenemend begin, let op voor plaspauzes"

Wollongong is deze week het epicentrum van de koers, maar voor de start van de wegrit bij de elite (mannen en vrouwen) wijkt het peloton uit naar Helensburgh, op een steenworp van Sydney.

Richting de eerste lus met Mount Keira volgt een passage van zo'n 27 kilometer langs de kustlijn over onder meer de Sea Cliff Bridge.

Het is een WK-entree die bijzonder in de smaak valt. "Dit is ongelofelijk mooi", deelt Maarten Vangramberen zijn bewondering.

"Misschien kunnen de renners nog heel even genieten van de kliffen en rotsen langs de Stille Oceaan."

"Ik kan me niet voorstellen dat een WK ooit een mooier begin gekend heeft dan dit WK."

Er is echter weinig tot geen tijd om de toerist uit te hangen. Na de eventuele sightseeing duikt een eerste circuit op, een rondje van 34 kilometer dat ook maar één keer wordt opgediend.

De scherprechter in die lus is Mount Keira (na ruim 40 kilometer), op papier de zwaarste en vooral langste beklimming van de dag.

Maarten Vangramberen: "Het begin is pittig, met een stuk van 15 procent. De klim is 9 kilometer lang, met een gemiddelde van 5 procent. Dat valt best mee."

Maar zal Mount Keira een impact hebben op het wedstrijdverhaal? "Dat zal best meevallen."

"De klim zal een beetje afmattend werken, maar de vlucht met exoten zal hier al vertrokken zijn."

Onze reporters wijzen vooral op een andere factor: "De renners trekken door het Australisch regenwoud, superspannend."

"In deze bossen krioelt het van de spinnen en slangen: opletten dus bij de massale plaspauzes!"

Na meer dan 60 kilometer rijdt het peloton dan Wollongong binnen, waar zondag voor de mannen 12 keer het circuit van 17 kilometer ligt te blinken. De vrouwen gaan voor 6 laps.

Het circuit in Wollongong telt 2 kuitenbijters. Mount Ousley is de eerste lastpost.

"Je kunt het eerste deel vergelijken met de Bruine Put in de Brabantse Pijl", stelt onze verkenner vast.

"Hier zullen zeker al verschillen gemaakt worden als er wordt doorgetrokken in de laatste ronden."

"Je moet hier opdraaien in een goeie positie. Als je hier te ver zit, dan ben je niet mee met de kanonnen."

Na Mount Ousley kun je de longen twee keer volblazen en dan is daar met Mount Pleasant al het volgende gerecht. 

Pleasant of Not Pleasant, zoals Wout van Aert na een eerste kennismaking beweerde?

"Ik had er al veel indianenverhalen over gehoord", zegt Maarten Vangramberen na zijn inspectie.

"Percentages van meer dan 20 procent, dat klopt niet. We hebben het zelf gemeten: 14 à 15 procent, dat is het maximum."

"Ik zie hier een mix in van de Smeysberg, vorig jaar op het WK-parcours, en de Roche-aux-Faucons, de klim in Luik-Bastenaken-Luik."

"Eén keer, dat is oké, maar 12 keer... In de laatste ronden zal het hier verschrikkelijk snel gaan."

De laatste passage krijgen we op 8 kilometer van de witte lijn. "Het gaat recht naar beneden over heel brede wegen waar snelheden tot 100 kilometer per uur gehaald zullen worden", voorspelt onze fietsende reporter.

"De finish is een beetje bergaf en smal. Het wordt een heel snelle sprint, maar ik verwacht geen grote groep. Het pak zal uiteen liggen. Maar de echt snelle mannen zijn in het voordeel op deze finish."

En wat is dan de conclusie? "Het is een prachtig parcours en vooral het begin is adembenemend."