LeMond vs. Hinault, de enige passage ooit op de Col du Granon: wissel van de macht in de Tour
Een "Grote Vergeten Reus", zo kan de Col du Granon omschreven worden. Slechts eenmaal eerder werden de flanken van deze beestachtige Alpencol getemd in de Ronde van Frankrijk. Deze unieke passage in 1986 werd wel meteen een belangrijk moment in het legendarische duel tussen ploegmaten Greg LeMond en Bernard Hinault.
Point of no return in Tour-geschiedenis
Om het verhaal te beginnen moeten we nog een jaartje verder terug in de wielergeschiedenis. In de Tour van 1985 moest en zou de grote Bernard Hinault zich met een vijfde eindzege naast Jacques Anquetil en Eddy Merckx plaatsen.
Ook zijn talentvolle ploegmaat Greg LeMond moet daarvoor in het gareel, al werd hier en daar gefluisterd dat de Amerikaan op dat moment al sterker was dan zijn Franse kopman bij La Vie Claire. Als tegenprestatie gaf Hinault hem publiekelijk zijn woord: een jaar later zou de Tourzege naar LeMond gaan en Hinault ging hierbij helpen.
"De das" als een agressief beest
Hinault zou echter Hinault niet zijn, mocht het verhaal zich zo netjes ontvouwen. De man met de bijnaam "Le Blaireau", de das, deed zijn totem alle eer aan en reed de Tour van 1986 als een agressief beest.
In de eerste bergrit richting Pau was het Hinault die aanviel en LeMond vastzette in het ploegenspel. Aan de finish nam de Fransman de gele trui over met meer dan 5 minuten voorsprong op zijn Amerikaanse "kopman".
Wie dacht dat de gele trui Hinault tot rust zou brengen, kende de 5-voudige Tourwinnaar toch niet. In de volgende etappe richting Superbagnères viel hij weer aan, ditmaal in de afdaling van de Tourmalet op zo'n 100 kilometer van de aankomst.
In zijn beste jaren zou zo'n nummer wellicht tot een goed einde zijn gekomen. Maar dit is 1986, Hinaults laatste jaar in het profpeloton. De Franse chouchou werd ingehaald en achtergelaten op de slotklim. De 31-jarige behield nog net zijn gele trui met 40 seconden voorsprong op de 6 jaar jongere LeMond.
Ook de volgende dagen bleef Hinault rondrijden als van God los. In een waaieretappe geraakt de Fransman in de voorste groep en LeMond moest weerom achtervolgen. Uiteindelijk kwam het niet tot tijdsverschillen, maar de Amerikaan dreigde er wel mee de Tour te verlaten als Hinault bleef aanvallen.
Kraken op de Granon
In die slagorde reden de kemphanen de Alpen in. Rit zeventien finishte op de onbekende Col du Granon, op dat moment met zijn 2.413 meter de hoogste aankomst ooit in de Tour, een record dat zou standhouden tot de rit naar de Galibier in 2011.
Over de Izoard en op de Granon is het dat de grootste Franse wielerkampioen ooit na dagenlange aanvallen, spanningen en opspelende knieblessures zou kraken.
De ritzege zelf was wat minder historisch: de Spanjaard Eduardo Chozas reed vanuit de vroege vlucht naar de winst. Maar de Granon zou de geschiedenis ingaan als de plek waar Hinault voor de 79e en laatste keer de gele trui droeg, waar de Tour van '86 beslist werd en waar LeMond de fakkel definief overnam.
En nu, 36 jaar later, is het Tourpeloton eindelijk terug op de Grote Vergeten Reus. Benieuwd hoe gele trui Tadej Pogacar vandaag de aanvallen van de concurrentie pareert.
