De meest historische, maar ook de meest onverwachte: onze tennisexpert over de triomf van Nadal

De emoties bij Rafael Nadal spraken boekdelen. Zijn historische triomftocht down-under was er meer dan ooit eentje van bloed, zweet en tranen. Met een aanloop die allerminst optimaal liep.

“Kijk maar eens naar zijn tweede helft van vorig seizoen”, benadrukt Dirk Gerlo. “Hij zei toen af voor Wimbledon en de Olympische Spelen. Bij zijn comeback in Washington won hij maar één match en ging vervolgens verrassend onderuit tegen Lloyd Harris.”

“Je zag dat Nadal veel hinder ondervond van zijn linkervoet, waaraan hij een chronische afwijking heeft", aldus Gerlo. "Het zorgde ervoor dat hij maanden niet kon tennissen."

"Midden december besloot hij dan toch een demonstratietoernooi in de Emiraten af te werken, waar hij twee nederlagen leed. Daar zagen we een Nadal op 40% van zijn kwaliteiten - hij tenniste met schrik en zijn service draaide niet.”

Een coronabesmetting zette de Spanjaard nog een paar procenten achteruit. Nadal twijfelde zelfs om naar Australië af te reizen, maar deed dat uiteindelijk toch.

“Tegen minder goeie tegenstanders speelde hij redelijk tennis. Maar als je het niveau van Nadal vergeleek met dat van jongens als Zverev en Medvedev… Bovendien ging je er tot de laatste dag vanuit dat Djokovic kon meedoen. Eigenlijk hield dus niemand rekening met Nadal.”

Gerlo zag dat een mix van ingrediënten Nadal toch naar roem stuwden. "Zijn passie en liefde voor de sport waren de sleutels tot het succes."

"De Spanjaard heeft een fenomenale werkethiek, met een trainingsintensiteit die niemand kan evenaren. En dan is er nog zijn entourage met gedreven mensen als Carlos Moya, Carlos Costa en geweldige kinés."

Ondanks het straffe verhaal achter de zege vond Gerlo dit wel verre van Nadal zijn beste finale. "Dat bewijzen de statistieken ook: weinig winners, veel fouten en een laag opslagpercentage."

"Bij het beste tennis van Nadal denk ik aan zijn topperiode in 2008. Op Roland Garros versloeg hij toen nummer één Roger Federer in drie korte sets. En enkele weken later was er die mythische Wimbledon-finale - misschien wel de mooiste ooit." 

Door de recordzege van Nadal komt de vraag van één miljoen uiteraard weer op tafel: is de Spanjaard door zijn 21e grandslamtitel nu de GOAT, de grootste aller tijden?

"Laat ons wachten tot na de carrières van Federer, Djokovic en Nadal", vindt Gerlo. "Je moet het ook wat opentrekken. Federer heeft bijvoorbeeld 103 toernooien gewonnen, Nadal 90 en Djokovic 86."

"Daartegenover staan de 5 Daviscups van Nadal en zijn olympische titel, maar geen eindzege op de Masters. Misschien is het gewoon een discussie voor op café of de trein."