Het WK-dagboek van Maarten Vangramberen: "Grappende Lucinda Brand en gouden steak"

De dag begon met de persconferentie van de Belgen. Bij de profs mochten er drie mannen aanschuiven: Iserbyt, Vanthourenhout en Aerts. Dat betekent dat zij de beschermde renners zijn.

Maar ze gaven ook allemaal toe dat Iserbyt de kopman is. Hij staat er net nog iets boven. Dat zei Toon Aerts bijvoorbeeld ook. De uitspraak van Iserbyt na de laatste cross wordt hem dus niet kwalijk genomen.

En dan de parcoursverkenning: het is gewoon een wegwedstrijd, het is zo snel. Er zit ook nog een klim in. Dit parcours is een beetje gemaakt voor Tom Pidcock.

De Nederlandse vrouwen waren ook op de parcoursverkenning. Marianne Vos was met de glimlach aan het rondrijden. Uittredend kampioene Lucinda Brand was met Sven Nys aan het rondrijden. Die was heel druk aan het gebaren.

We konden Brand ook even interviewen, maar net op dat moment viel de microfoon uit. En dan zijn er renners die vervelend beginnen te doen, maar dat is niets voor Lucinda. Ze begon mopjes te maken met de klankman.

Ze heeft ons uitgenodigd in Dordrecht en ze heeft ook een speciale hond, een labradoodle.

Brand heeft ook tijd om interviews aan ons te geven, want van de NOS is hier niemand. Ik doe ook interviews voor de NOS. Vorige zondag heb ik daarvoor een microbol gekregen. Eigenlijk is dat wel opvallend, want Nederland heeft hier veel kans om 3 of meer titels te pakken.

Er druppelde ook nieuws over de mixed relay binnen. Die is helemaal veranderd. Er zijn te weinig deelnemers, te weinig ploegen. Dus we krijgen een beetje een valse start.

Maar we moeten het een kans geven. In andere sporten lukt het wel.

Ik heb wel al met Peter Van Den Abeele gesproken, de baas over alles wat offroad is bij de UCI. En hij zei dat het de bedoeling is dat het blijft. En dat op termijn de grotere namen zich er ook mee gaan bezighouden.

We moeten trouwens ook besparen op ons avondmaal. De man achter de receptie in ons hotel had ons gisteren naar een steakhouse gestuurd, Ruth's Chris Steak House. En dat was de duurste steak ooit, maar absoluut niet de beste ooit.

We hebben er heel ons budget al doorgejaagd, dus vanavond gaan we nog naar het goedkoopste Mexicaanse restaurant in heel Fayetteville.