"Wereldkampioen voor even, geliefd voor altijd": het verhaal van Igor Decraene

"Igor was gewoon Igor." 

Zo kende de familie Decraene een van hun drie zoons. "Er was niets speciaals aan Igor, net dat maakte hem misschien zo speciaal", deelt papa Stefaan."Hij kon toevallig heel goed fietsen en was geliefd door iedereen."

En plots werd de "gewone boerenjongen" wereldkampioen tijdrijden bij de junioren in Firenze in 2013. "Voor ons kwam dat heel erg onverwacht", glundert de mama van Igor, Caroline Scheirlynck. 

"We dachten ook dat zijn overwinning geen grote invloed zou hebben. Maar toen we terug in België kwamen, stond Waregem op zijn kop", gaat Stefaan Decraene verder. 

"Ik zat in de les Engels een luistertoets te maken, toen plots mijn gsm begon te trillen. Mijn vader bleef me voortdurend bellen en ik wist niet of ik moest opnemen of niet", deelt broer Birgir Decraene. 

Eén ding stond wel vast: "Op die toets was ik gebuisd, want me concentreren lukte niet meer."

Intussen moet de familie al zeven jaar verder zonder Igor. "Het slijt wel, maar er wordt niet veel over gepraat", zegt vader Decraene. "Het is moeilijk, want dan komt het verdriet weer naar boven", vult zijn echtgenote aan. 

"Je ziet hem doodgelukkig vertrekken naar een feestje. Daarna zagen we hem nooit meer terug. Toen ze het me vertelden, had ik een black-out. Eigenlijk weet ik van die hele week niets meer."

Ook de wereld van Igors broers stortte in. "Mochten we Igor terugkrijgen door voortdurend verdrietig te zijn, zouden we dat meteen doen. Maar dat heeft geen zin, dus doen we voort. Dat zou Igor ook zo gewild hebben?"

Wat als? Dat zal voor eeuwig de vraag blijven bij de familie Decraene. Wat als Igor wél zijn beloftevolle carrière kon uitbouwen? "Als je kijkt naar de leeftijdsgenoten van Igor die nu prof zijn, dan vraag je je wel af waar hij zou staan op dit moment", meent Raoul Decraene.

"We denken nog aan vroeger wanneer we renners als Nathan Van Hooydonck zien rijden. Maar we blijven daar niet te lang bij stilstaan", vult Birgir aan.

"Ik weet nog dat Yves Lampaert naar ons kwam een paar weken nadat Igor was gestorven. Hij zei toen: "Igor is veel te hard gestraft voor één kleine fout." Dat is eigenlijk de perfecte samenvatting."

"Hoeveel jongeren van 18 jaar rijden er niet eens dronken met de fiets naar huis?", vraagt Birgir zich af. "Igor heeft de brute pech gehad dat hij niet mocht thuiskomen die avond."

Een paar maanden na datum van het tragische ongeval, kreeg de familie Decraene een strikt persoonlijke brief van Igor aan zichzelf in de bus. Een opdracht die de leerkracht godsdienst een jaar eerder aan zijn leerlingen had meegegeven.

"We openden de brief en er stond: ik zou graag weer wereldkampioen willen worden", zegt Stefaan. "Ook stond er dat hij graag bij EFC wou rijden en even gelukkig wou blijven", vult mama Caroline aan. "We zijn erg blij dat we die brief nog gekregen hebben."

Op het erf van de landbouwersfamilie is de glimlach van Igor vereeuwigd in een standbeeld. Dat beeld zorgt voor rust bij de familie. 

"Een wereldkampioen voor even, geliefd voor altijd", is de leuze die op het beeld van Igor Decraene te lezen is. "Door dat beeld zie je hem nog steeds en denk je: hij is terug thuis."