"Ik dacht dat het gedaan was met mij": Steff Cras getuigt over vreselijke val in het Baskenland
Het wielervoorjaar werd gekleurd door indrukwekkende prestaties van Van der Poel en Pogacar, maar helaas ook overschaduwd door verschillende valpartijen. Eén van de zwaarste slachtoffers was Steff Cras. Zijn Ronde van het Baskenland eindigde net als voor Evenepoel en Vingegaard in de afdaling van de Olaeta. "Ik dacht dat ik aan het stikken was", doet hij zijn verhaal.
Een geperforeerde long, een gebroken rib en acht gebroken dwarsuitsteeksels (de korte, uitstekende stukjes bot aan de wervel, red.). Dat was de diagnose op 4 april voor Steff Cras.
Pas zo'n drie weken later kon Cras voor het eerst weer slapen in een bed. Opvallend: rijden op de rollen lukte sneller dan neerliggen.
Tot dan moest “slapen” in een zitstoel, speciaal daarvoor gekocht. Ploegmaat Dries Van Gestel hielp het meubel nog naar boven dragen in het appartement van Cras en zijn vrouw in Herentals.
De revalidatie duurt nog even en toch kijkt Cras al volop vooruit. De Tour zal hij normaal zeker halen en dat geeft veel moed.
“Het is ook al veel beter sinds ik terug ben uit Spanje. Ik kan alles weer zelf doen en sinds vorige week kan ik weer fietsen op de rollen. Buiten trainen is wel nog geen optie.”
Mocht ik op het betonnen blok vlakbij gevlogen zijn, dan had ik hier misschien niet meer gezeten.
Wie foto’s van na de val zag, lette misschien op de renner die in de betonnen goot leek te zitten. “Alsof ik in een badkuip zat”, kan Cras er nu mee lachen.
Maar hij kroop door het oog van de naald. “Mocht ik op het betonnen blok daar vlakbij gevlogen zijn, dan had ik hier misschien niet meer gezeten.”
Hoe dan ook waren de eerste momenten wel akelig, vooral door de klaplong. “De eerste halve minuut kreeg ik geen lucht en had ik het gevoel dat ik aan het stikken was."
"’t Is gedaan, dacht ik. Maar na 30 seconden of zoiets is die long toch een beetje geopend en kreeg ik net genoeg lucht binnen om te ademen.”
100 kilometer per uur
Eén oorzaak voor die val kan Cras niet aanduiden. “Ik denk aan een combinatie van het slechte wegdek en de hele hoge snelheid. De afdaling was in elk geval slecht aangeduid."
"Die betonnen goot, daar hadden ze makkelijk iets over kunnen leggen. Eigenlijk was er niks aangeduid en in het communiqué de dag voordien stond ook niks.”
Het parcours in zijn geheel speelt ook een rol, vindt hij. “Vroeger waren de etappes in het Baskenland superlastig en kwam je dus automatisch al met een kleinere groep in zo’n afdaling. Er werd minder gevochten om in positie te zitten."
"Nu is de aanloop vaak te makkelijk en krijg je een sprint om als eerste de afdaling in te gaan.”
Cras wijst ook nog op de verantwoordelijkheid van de renners zelf en de enorm grote versnellingen. “In de afdaling van de Tourmalet bijvoorbeeld reden we bijna tegen 100 km/u en waren er nog renners die bijtrapten."
"Soms werd ik bijna gelost in een afdaling gewoon omdat ik niet kon bijtrappen en anderen wel. Daar moet misschien ook iets aan gedaan worden.”
Ervaringsdeskundige
Terug naar Cras zelf. De Tour de France zal de coureur halen, maar in welke conditie?
“Alles hangt af van wanneer ik weer buiten kan fietsen. Als dat bijvoorbeeld volgende week al zou kunnen, zal ik zeker nog een redelijke conditie halen, anders zal het iets minder zijn. Maar ik weet wat het is, een verstoorde voorbereiding.”
Cras doelt op de Dauphiné, waar hij vorig jaar na een val een barst in de elleboog en
kleine breukjes opliep, maar toch de Tourstart haalde.
Een Tour waaruit hij dan, als hoogst gerangschikte Belg, ook verdween door een onvoorzichtige toeschouwer. Hij heeft dus al ruim zijn deel van de pech gehad.
“Het achtervolgt mij wel, ja. Ik had eigenlijk de hoop dat dit jaar het jaar van de doorbraak zou worden."
Pech achtervolgt mij wel, ja. Ik had eigenlijk de hoop dat dit jaar het jaar van de doorbraak zou worden.
"Na een goeie winter had ik mijn zinnen gezet op het Baskenland en zeker de Ardense klassiekers. Dat is jammer genoeg niet gelukt, dus ik hoop nu dat mijn doorbraak er komt in de Tour.”
Doorbraak is misschien niet meer het goeie woord. Na alle pech reed Cras vorig jaar toch de Vuelta en werd hij elfde, met twee negende plaatsen in stevige bergritten.
Van zijn ploeg krijgt hij alle steun in de voorbereiding op de Tour. Al was zijn uitvallen ook een domper voor het team, want TotalEnergies kan de punten goed gebruiken.
Cras voelt zich in elk geval goed bij de Franse formatie, maar dit jaar loopt zijn contract af. Blijft hij? “We gaan zien wat de Tour brengt!”
De honger is duidelijk groot, als nu ook de pech eens uitblijft ...
