Geen bergen voor Seppe Smits, wel revalideren in "hotel Mama": "Ik kan niet veel doen"

"Ik ben bij een sprong twee weken geleden ongelukkig neergekomen", vertelt Seppe Smits. 

"Ik maakte een foutje bij de afzet en in de lucht begon ik te twijfelen. Ik heb geprobeerd om mijn rotatie te stoppen, maar ik vloog nog verder door dan ik had gedacht. Ik landde op mijn achterwerk en mijn rug."

"Ik voelde meteen iets in mijn knie, maar het deed niet echt veel pijn. Ik was eerder naar lucht aan het happen. Pas in het ziekenhuis na testen en scans wist ik wat er aan de hand was."

Smits liep breuken op in zijn tibiaplateau. "Dat is het bovenste deel van je scheenbeen. Daar steunt je knie op."

"In eerste instantie dacht ik dat ik geluk had met een breuk. Dat het minder lang revalideren zou worden dan bij bijvoorbeeld gescheurde ligamenten. Maar dat blijkt toch niet het geval te zijn. Het is niet de meest ideale plaats om iets te breken blijkbaar."

"Professor Bellemans heeft een plaatje in mijn knie gezet, mijn meniscus een beetje genaaid en alles wat opgekuist."

"Hij zegt dat ik 100 procent zal revalideren en dat ik nog aan topsport zal kunnen doen. Hij heeft drie jaar geleden ook mijn rechterknie goed geopereerd, dus ik geloof hem."

Smits zal 9 maanden moeten revalideren. "Die eerste drie maanden op krukken worden het zwaarst."

"Ik kan niet veel doen met mijn linkerbeen. Ik moet het wat mobiel houden en de spieren een beetje stimuleren voor de bloeddoorstroming en zodat er niet te veel spiermassa verloren gaat."

"Ik heb hier thuis ook een machine staan die mijn knie wel mag plooien. Na vier weken zou dat tot 90 graden mogen gaan. Maar helemaal niets doen, kan ik niet. Ik train mijn rechterbeen en doe ook wat coretraining enzo."

Seppe Smits klinkt opvallend strijdvaardig. Is het mentaal niet lastig om weer aan de kant te staan? 

"Het is zeker balen, maar ik probeer naar de toekomst te kijken. Ik zal de rest van het Belgische team deze winter volgen en zo toch een beetje genieten. En ondertussen stoom ik mezelf klaar voor volgende winter."

"Door corona is het wel niet de slechtste timing om geblesseerd te zijn", wil Smits het glas toch vooral halfvol zien. "Er is veel onzekerheid over welke wedstrijden zullen kunnen doorgaan, kan er getraind worden, gaan de skigebieden open? Volgende winter als ik weer fit ben, is alles hopelijk weer wat normaler."

Seppe Smits is ondertussen 29. Waar haalt hij de motivatie vandaan voor deze revalidatie? 

"Ik ben bij de oudere garde, er zijn denk ik nog 2 snowboarders van 1991, de rest is jonger. Op wedstrijden ben ik al de veteraan van het snowboarden genoemd. Maar ik vind leeftijd maar een cijfer. Ik voel me lichamelijk en mentaal goed en het is nog altijd leuk. Dus waarom zou ik stoppen?"

"De trainingen liepen deze winter ook heel goed, voor de blessure dan. Ik zat goed op niveau en ik had al een paar nieuwe tricks geleerd."

Zijn de Winterspelen in 2022 zijn laatste doel? "Het is moeilijk om dat als doel te zetten want de kwalificatieperiode is deze winter, dus die mis ik."

"Het kan zijn dat er door corona te weinig wedstrijden zijn en dat ik me toch volgende winter zou kunnen kwalificeren, maar we zullen zien. Ik was er al twee keer bij en het zou leuk zijn om drie Spelen mee te maken, maar dat is niet het einddoel van mijn carrière."

"Wat dan wel het grote doel nog is? Ik wil nog heel graag een paar tricks leren. Voor de blessure was er al eentje gelukt: een backside 1620. De dag erna heb ik dan mijn knie om zeep geholpen."

"Maar ik droom ook nog van onder andere een cab 1620, een frontside 1440, ... Die tricks hadden me zeker kans gegeven op een olympische kwalificatie en wie weet meer."

"Sowieso wil ik ook na mijn topsportcarrière in het snowboarden blijven. Het is voor mij een levensstijl. Ik wil dan meer bezig zijn met de creatieve kant. Fotoshoots en filmen in de diepsneeuw: dat interesseert me echt enorm."