5 redenen waarom Van der Poel tóch niet wint: pech, het "blok" en... sabotage

Het WK van 2017 in Bieles, Luxemburg, beloofde er eentje in de sneeuw te worden. Maar toen die sneeuw plots ging dooien, werd het parcours aan het industrieterrein omgetoverd in een modderpoel. En onder die modder loerden her en der scherpe stenen, die voor de ene lekke band na de andere zorgden.

Van der Poel maakte een beresterke indruk in Bieles, maar door zijn lekke banden kon Van Aert op zijn groene Michelin-banden steeds terugkeren. Een 3e lekke band was er te veel aan: Van Aert snelde naar zijn 2e wereldtitel, het WK van Van der Poel eindigde in tranen.

Er gaat geen WK veldrijden voorbij of de woorden "Belgisch blok" vallen wel eens. Meestal blijkt daar in de wedstrijd zelf niet veel van over te schieten, maar heel af en toe gebeurt het toch eens dat de Belgen zich opofferen voor elkaar.

Een jaar na zijn wereldtitel in Tabor begon Van der Poel - net als dit jaar - als torenhoge favoriet aan het WK 2016 in Zolder. Toen hij met zijn wiel in dat van zijn grote rivaal Van Aert haakte, stond de wedstrijd plots op zijn kop. Sven Nys offerde zich in zijn laatste WK op voor Van Aert en bracht hem naar leider Van der Haar. Van der Poel raakte niet meer vooraan in de race en werd slechts 5e.

Elke renner kan wel eens een offday hebben, zelfs een topfavoriet. Lars Boom had een jaar na zijn titel in Treviso (2008) zijn hele seizoen afgestemd op het WK in eigen land, in Hoogerheide. Iedereen verwachtte een nieuwe demonstratie van de Nederlander. Maar niets was minder waar.

Niels Albert ging al vroeg in de wedstrijd aan de haal en tot ieders verbazing kon Boom niet reageren. De Belgen overvleugelden de concurrentie, bij Boom draaide het vierkant. Uiteindelijk werd hij slechts 20e, zijn slechtste resultaat uit zijn toen nog prille profcarrière.

Sven Nys heeft het veldrijden bijna 15 jaar gedomineerd, maar toch sloot hij zijn carrière af met "maar" 2 wereldtitels. Nochtans begon Nys jaar na jaar als topfavoriet aan het WK, maar pech en vooral stress of angst deden hem vaak de das om.

Dat WK-syndroom kent zijn oorsprong in Pontchâteau (2004), waar Nys de favorietenrol moest delen met Bart Wellens. Maar terwijl die laatste glorieus naar het goud reed, bezweek Nys onder de druk. Na een dramatische wedstrijd kneep hij de remmen dicht en verdween hij als een dief in de nacht. Later zou Nys verklaren dat hij "niet goed wist wat er die dag aan de hand was".

Iedereen hoopt uiteraard op een sportief verloop van de cross zondag. Maar in het verleden heeft een slinkse truc hier of daar ook al voor een wereldtitel gezorgd. Denken we maar aan de ontknoping van het WK 2001 in Tabor.

Twee jaar eerder was Erwin Vervecken op weg naar een eerste wereldtitel, toen hij doodleuk nog voorbijgesneld werd door landgenoot Mario De Clercq. Vervecken noemde De Clercq nadien "een klootzak", in Tabor betaalde die laatste zijn schuld terug.

Toen de twee kemphanen samen met lokale rijder Petr Dlask de laatste trappen opstormden, duwde De Clercq de Tsjech opzij. "Dat was een kwakje, zeg maar een kwak", gaf De Clercq toe. Zo rolde hij de rode loper uit voor Vervecken.