Christophe Vandegoor over Laurens Sweeck: "Er zit nog een beetje rek op"

"Het is ongetwijfeld een verdiende Belgische titel voor Sweeck, die gisteren de beste man was in de koers", blikt Vandegoor terug op het BK.

"Na een matige start is hij niet in paniek geraakt, maar is hij stelselmatig opgeschoven, nam hij de goeie beslissingen in de bochten, koos hij de goeie wielen, ging hij beurtje voor beurtje zijn tegenstanders voorbij, kwam hij aan de leiding en reed hij staalhard van de concurrentie weg."

"Je moet dat bekijken in een context waarin Sweeck in zijn carrière nog maar één klassementscross gewonnen heeft. Dat is opvallend voor iemand die toch vaak in één adem genoemd wordt met een Eli Iserbyt en Toon Aerts."

"De regelmaat bij Sweeck ligt bijzonder hoog, maar winnen - zeker in een wereld met Mathieu van der Poel en Wout van Aert - is niet altijd evident."

"Sweeck is vooral gediend door vlakke omlopen, met weinig hoogteverschillen. Zoals in Antwerpen gisteren. Als je dan zonder Van der Poel koerst en tegen een Van Aert en Toon Aerts die niet op volle kracht rijden, dan lag daar zijn grote kans. Dat heeft Sweeck heel goed beseft. Sweeck heeft zijn kans gegrepen."

Hier en daar werd gisteren gezegd dat het ploegenspel van Pauwels Sauzen perfect gewerkt had. Vandegoor: "Het ploegenspel, ach. Ik zeg dan meestal bewust "ach"."

"Het is meestal de verdienste van de winnaar die dat afdwingt. Dat is duidelijk. Sweeck ging er gisteren zo hard vandoor dat zijn ploegmaats meteen voelden hoe laat het was."

"Kijk: Iserbyt heeft in de eerste twee ronden zijn kans gehad, maar het lukte hem niet om als eerste weg te rijden. Want laat in topsport één ding heel duidelijk zijn: Sweecks ploegmaats Iserbyt en Michael Vanthourenhout wilden natuurlijk zélf winnen."

"Die spelen dat ploegenspel niet omdat ze het graag doen of omdat de manager zegt dat ze dat moeten doen, neen: het is gewoon van moetens, door de wedstrijdsituatie en vooral omdat de leider, de sterkste man in de koers, dat afdwingt."

Terug dan naar de winnaar: Laurens Sweeck, een slimme jongen, maar geen tafelspringer.

Vandegoor: "Zijn vader zei het eerder in de week nog: "Laurens is te braaf voor topsport". Zo gaat Laurens net voor een bocht als eerste in de remmen om vileine situaties te vermijden. De concurrentie voelt dat en profiteert daar in de volgende koersen ook van, want "Sweeck kun je een duwtje geven"."

"Ook de start van Sweeck is soms matig, dat is een punt van verbetering. Het is makkelijker gezegd dan gedaan dat Sweeck veel beter kan, maar er zit nog wel een beetje rek op. Maar nogmaals: je moet alles kaderen in een wereld met de fenomenen Van der Poel en Van Aert. Kanttekening: bij de jeugd was Sweeck minstens de gelijke van een Van Aert."  

"Laurens Sweeck is overigens soms wat lijzig en timide in zijn interviews. Qua star-quality scoren anderen beter, maar wat ik persoonlijk leuk vind: Laurens Sweeck is zeer vriendelijk en innemend. Geen een woord is hoger dan het andere, en dat is ook een mooie kwaliteit."