Jubilaris Louwagie: "De voorzitter begrijpt dat ik wat meer op vakantie zal moeten gaan"

Februari wordt wellicht een kleine feestmaand bij AA Gent, want volgende maand is het 30 jaar geleden dat Michel Louwagie aan zijn eerste werkdag bij de Buffalo's begon. "De selectieprocedure heeft destijds 3 maanden geduurd", mijmert de huidige Gent-manager.

"De mensen die me moesten aanwerven, waren onzeker. Mijn voorganger had alle kwaliteiten, maar was mislukt. Ze waren bang dat de nieuwe man er ook na 10 maanden al de brui aan zou geven. Ik herinner me die periode nog levendig en ik herinner me hoe ik hunkerde naar die job."

"Ik ben toen aangeworven als coördinator, want de term "manager" vond men toen te zwaar. Men zocht ook iemand die niet uit de voetbalwereld kwam, want het bestuur wou de voetbalzaken zelf doen."

"Ze zochten iemand die zich met al de rest bezighield: het administratieve, het commerciële en de organisatie", zegt Louwagie, licentiaat LO van opleiding en ex-zwemkampioen.

Michel Louwagie omschrijft zijn job bij AA Gent als "boeiend", maar ook veeleisend. "Het stopt nooit en elke dag is er een nieuwe uitdaging. Je bent heel veel weekends bezet, je hebt de stress van de wedstrijd, winst en verlies, soms een crisis. Je moet mentaal heel sterk zijn."

"Maar het heeft me ook heel veel voldoening gegeven. Ivan De Witte en ik hebben op lange termijn ook iets kunnen realiseren. We hebben de club volledig gesaneerd, we hebben een nieuw stadion gebouwd, we zijn kampioen geworden en we stonden in de achtste finales van de Champions League. Dat zijn geweldige stappen."

Dat proces liep niet altijd van een leien dakje. "We zijn eind jaren 90 met die sanering begonnen en dat betekende dat we goeie spelers moesten laten gaan. Ik herinner me dat de supporters me een vijftal keer hebben buitengeroepen. Dan moet je mentaal weerbaar zijn en moet je een olifantenvel hebben."

"Mbark Boussoufa ging weg, maar men kende opvolger Bryan Ruiz nog niet. Als je een stadion bouwt, dan steek je daar je centen in. Maar supporters hebben daar geen boodschap aan. En als je kampioen bent, wil men het daaropvolgende seizoen weer in de top 3. Als je dan 6e staat, is men ongeduldig. Je kunt dat plaatsen, maar op zo'n moment is het niet gemakkelijk om daar mee om te gaan."

Sluipt afscheid nemen dan stilaan in de gedachten van Michel Louwagie? "Topsport gaat over winnen en verliezen. We zijn nu weer aan het winnen en dat geeft nieuwe energie, maar ik voel met de leeftijd dat het allemaal niet meer zo makkelijk passeert. Je hebt meer steun nodig, maar deze club is geweldig geëvolueerd met goeie medewerkers."

Durft Louwagie misschien een termijn te kleven op zijn pensioenplannen? "Mensen die het kunnen weten hebben me geadviseerd om heel voorzichtig om te gaan met die vraag. Eén ding is zeker: ik zal niet tot mijn 70e doorgaan. Ik wil nog iets meer genieten van mijn leven."

"Je offert er heel veel voor op. Maar ik heb begrepen dat de voorzitter begrijpt dat ik af en toe wat meer op reis zal moeten kunnen gaan dan vroeger. Om thuis een goeie sfeer te hebben moet je af en toe wat vakantie nemen", knipoogt Louwagie, die om af te ronden nog één pluim op zijn hoed mag steken: de transfer waar hij het meest trots op is.

"De meest speciale transfer is toch die van Bryan Ruiz. Hij kwam uit een klein voetballand (Costa Rica) en heeft heel België verbaasd. We hebben hem gekocht voor een prikje, 500.000 euro. Hij was de vervanger van Mbark Boussoufa en is volledig ontbolsterd. Spelers verkopen is het makkelijkst, ze waardig vervangen is veel moeilijker."