Iserbyt: "Als Mathieu terugkeert, rijd ik voor de tweede plaats"

Dat Wout van Aert en Mathieu van der Poel er (nog) niet bij zijn, scheelt natuurlijk een slok op de borrel, maar Iserbyt blijkt achter die twee tenoren de derde hond. Zo won hij de 2 wereldbekerraces in de VS (zijn eerste profzeges nota bene, red), de Ethias Cross in Kruibeke en de Superprestige in Gieten.

Wat als Van Aert en Van der Poel er wel waren bijgeweest? Die vraag kreeg Iserbyt al vaak. Zijn antwoord is eerlijk: "Aan Mathieu is sowieso niets te doen, zeker de Mathieu van vorig jaar niet. Wout ging ook moeilijk zijn, maar ik denk dat ik misschien toch langer bij hem zou kunnen blijven."

"Ook als je de waardeverhoudingen met een Toon Aerts ziet van vorig jaar, denk ik dat ik de Wout van vorig jaar misschien wel kan volgen. Maar dat is "Wat als...?". Ik denk ook niet dat we de beste Toon Aerts hebben gezien in Amerika, toch niet die van vorig jaar (toen Aerts beide WB-crossen in de VS won, red).  Misschien heeft Toon deze zomer iets te veel gedaan, wou hij nog beter doen. En misschien was hij daarom niet echt fris in Amerika. Maar dat is niet zo erg voor mij."

Als Van der Poel de komende weken weer in het veld duikt - de Nederlander is er zeker weer bij op 1 november in de Koppenbergcross en mogelijk vroeger - rijdt Iserbyt dan voor de tweede plaats? "Zeker. Ik had natuurlijk vooraf nooit gedacht dat ik in deze positie zou zitten. Voor mij is het niet erg dat Mathieu meedoet. Het is logisch dat hij voor mij eindigt."

"Ik ga wel proberen om iets langer mee te gaan met hem. Als Mathieu er is, is de start enorm belangrijk. In de Wereldbeker heb ik het voordeel dat er gestart wordt volgens het klassement. Mathieu staat daar, denk ik, op de vierde rij. Dat zal ons al iets meer ademruimte geven."

"Natuurlijk verwacht ik hem heel sterk. Als je ziet hoe hij met zijn mountainbike wint van Nino Schurter. Dat is enorm goed. Daar valt weinig tegen te doen."

De youngster heeft een dubbel gevoel bij hun terugkeer in het veld. "Maar ik denk dat het ook alleen maar goed kan zijn voor mijn niveau als Wout en Mathieu er weer bijkomen. Ik hoop alvast dat Wout snel beter wordt."

Van Aert en Van der Poel (en Merlier enzovoort) tonen dat veldrijders op de weg kunnen presteren. Is de weg iets voor Iserbyt? "Niet zoals Mathieu en Wout. Ik denk dat ik het met mijn gestalte misschien moet hebben van het hooggebergte. Daar hebben we deze zomer van geproefd. Met de ploeg hebben we een rondeke in de buurt van de Mont Blanc gereden. Daar ben ik veel versterkt en misschien heeft dat ook een invloed op mijn prestaties van nu."

"Sowieso ben ik geen man voor het klassieke werk of de koersen in België. Voor mij is het moeilijk om hier uit de verf te komen."

"Ik weeg nu 55 kg en om de wattages van die mannen te duwen, ben ik misschien net iets te licht. Qua tijdrijden kan ik nooit bij Wout of Mathieu in de buurt komen."

Voor dat lichte gewicht hoeft hij niet veel te doen: "Ik heb het geluk dat dat van nature geen probleem is. Ik moet niet veel laten, zo mag ik choco en frieten eten, maar ik probeer wel het juiste te eten op het juiste moment. Ik eet dus geen frieten voor een wedstrijd of vlak erna."

Vorig jaar proefde Iserbyt al een paar keer van de profs, maar dit is zijn eerste seizoen als voltijds prof. "Ik zie mezelf eerder in een vrije rol, omdat Michael (Vanthourenhout) en Laurens (Sweeck) de kopmannen zijn. Wat ik ook doe, het is allemaal goed."

Hij werd in het begin van het seizoen net onder zijn 2 ploegmaats geplaatst. "Misschien heeft mij dat wel  een beetje geprikkeld. Maar het is nog vroeg, ik ben nog maar 21. Uiteindelijk denk ik wel dat ik het waard ben om ernaast te staan. In Amerika waren de verschillen duidelijk, ik denk dat ik mijn punt daarmee wel gemaakt heb."

Dat de beloftewereldkampioen van 2016 en 2018 die categorie achter zich kon laten,  waar hij altijd op Tom Pidcock stootte, werkte als een bevrijding: "Ik voelde dat ik daar niet meer kon verbeteren. Ook de ploeg vond alleen winst nog genoeg. Dat was ook normaal."

"Nu sta ik weer voor uitdagingen en doelen, dingen waarvan mensen denken dat ze onmogelijk zijn. Dat spreekt mij echt aan. Niemand - ik ook niet -  had verwacht dat ik in Amerika 2 keer zou winnen. Maar als ik dan in die positie zit in de wedstrijd, geeft mij dat extra veel kracht om alles tot een goed einde te brengen. Ik denk dat dat een van mijn sterke kanten is."