Lefevere over Squinzi: "Kon niet verdragen dat "preparatore" besliste wie koers won"

Squinzi stapte in in de wielersport als sponsor van Eldor-Viner. Na een fusie met Clas-Cajastur zag Mapei-Clas in 1994 het licht.

Het was de start van een jarenlange dominantie van Mapei in het peloton. Met cosponsors GB, Bricobi en Quick-Step behaalde Mapei, met Patrick Lefevere als manager, tot eind 2002 talloze overwinningen.

"Het is even schrikken, al wist ik al een tijdje dat het helemaal niet goed ging met Squinzi", zegt Patrick Lefevere. 

"Ik ben begin jaren 90 met mijn Belgische clan van GB - dokter Vanmol, Johan Museeuw, Carlo Bomans enzovoort - bij Mapei terechtgekomen." 

"Ik leerde Squinzi kennen als een zeer intelligent man, waar iedereen "wreed" naar opkeek. Hij wilde de beste zijn met zijn firma én in de koers. Hij wilde graag van veel op de hoogte zijn, ook van de prijzen van de renners."

"Intussen bouwde Squinzi zijn Italiaanse bedrijf uit tot een gerespecteerde internationale firma. Hij wilde via het wielrennen aan zijn naambekendheid werken. Hij wist heel goed dat de wielersport dé sport is die dat kan leveren. Hij wist zeer goed wat hij wou en hij was de baas. Niemand sprak hem trouwens aan met "Giorgio", het was voor iedereen "Dottore"." 

Squinzi was rechtdoorzee en deinsde er niet voor terug moeilijke knopen door te hakken. 

Lefevere: "Op een bepaald moment ging een deel van onze ploeg naar dokter Ferrari - om geen namen te noemen zal ik zeggen: de Spaanse clan. Daar was Squinzi niet mee opgezet."

"Tijdens de Ronde van Zwitserland werd een grote meeting belegd en kondigde Squinzi aan dat hij ermee zou stoppen. Hij zei dat hij niet kon verkroppen dat een "preparatore" zou beslissen wie de koersen won."  

"Er ontplofte een bom. Heel de ploeg lag omver, zal ik zeggen. Toen ik even naar buiten ging, kwam ik hem tegen in de gang. Hij zei: "Wat ik verteld heb, geldt voor iedereen behalve voor jou. Doe verder met de Belgen"." 

"Toen zijn we begonnen met het Mapei-center, waar alle renners verplicht hun testen moesten laten doen, met alleen dokters van de ploeg. Uiteindelijk heeft hij mij dan ook gevraagd om in Italië te komen wonen en "general manager" te worden om de ploeg te leiden zoals hij het wilde."

"Op die manier zijn we ook een beetje pioniers geworden in de wetenschappelijke benadering van het wielrennen. Squinzi heeft zeer veel geld in dat centrum gepompt, want dat was zeker niet zelfbedruipend in het begin."

"Maar hij stond erop, omdat hij vond dat het de investering waard was. Op die manier is ook de transfer van Marco Pantani naar onze ploeg afgesprongen. We hebben op het punt gestaan om Pantani binnen te halen, maar dat is niet doorgegaan omdat er een hele clan rond Pantani hing en hij zelf niet naar het Mapei-center wilde komen."

Eind 2002 hield Giorgio Squinzi het wielrennen voor bekeken, na dopingperikelen rond Stefano Garzelli. Hij stortte zich op het voetbal en zou tweedeklasser Sassuolo uitbouwen tot een middenmoter in de Serie A.

"Na zijn periode als wielersponsor heb ik niet veel contact meer met hem gehad", zegt Patrick Lefevere.

"Squinzi zag iedereen van de ploeg graag, maar als je de ploeg verliet, vond hij dat niet zo leuk. Maar als we elkaar nog eens zagen, was hij altijd zeer correct."

Tot slot: heeft Squinzi in 1996 beslist dat Johan Museeuw Parijs-Roubaix moest winnen, voor zijn Mapei-GB-ploegmaats Gianluca Bortolami en Andrea Tafi?

Lefevere: "We reden met 3 man van de ploeg voorop en plots belde Squinzi me. Ons motto was toen "vincere insieme" ("samen winnen") en Squinzi zei dat hij die dag 20 jaar getrouwd was. "Het zou een mooi cadeau zijn als jullie met 3 renners op de piste zouden komen", zei Squinzi me toen, zonder zich met het sportieve te moeien."

"Maar hij heeft nooit gezegd wie uiteindelijk moest winnen van die 3. Die beslissing heb ik genomen, wat de anderen daar ook van mogen denken."