De kromme pink van Van Crombrugge: "Niet mooi, niet hinderlijk"

De pink van Hendrik Van Crombrugge lijkt op de foto op de Twitter-pagina van Anderlecht wel op twee plaatsen gebroken. Over het hoofd gezien tijdens de medische keuring door paars-wit? Nee dus.

"Ik zag het ook in juni toen ik Hendrik voor het eerst bij de nationale ploeg kreeg", zegt nationale doelmannentrainer Erwin Lemmens. "Het is iets waar hij al langer mee kampt. Die rechterpink staat inderdaad serieus uit de haak, maar dat hebben veel doelmannen. Het is misschien niet mooi, maar dat wil niet zeggen dat het hinderlijk is."

"Doelmannen moeten zoveel ballen verwerken met hun handen dat er kleine blessures ontstaan. Gewrichten uit de kom, scheurtjes in ligamenten, vleeswondes. Bij een breuk kan je natuurlijk niet voort, maar bij kleine blessures blijven doelmannen doorgaan en nemen ze niet de tijd om blessures te laten genezen. Want maar een doelman heeft een plaats in het elftal."

"Doelmannen tapen vingers samen. Of in mijn tijd werden er inspuitingen gegeven. Uiteindelijk krijg je zo na verloop van tijd vergroeiingen. Ik heb zelf ook een aantal vingers waarvan de ligamenten veel dikker zijn dan normaal of vingers die ik niet meer kan buigen. Of dat blijvend is? Je kan ze soms laten rechtzetten. Het alternatief is ze laten vastzetten, maar dan kan je ze niet meer plooien en dat is ook niet handig."

Dat een doelman beter niet kleinzerig is, blijkt ook uit een anekdote over nationale doelman Simon Mignolet. "Op het WK in Brazilië scheurde het vlees tussen twee vingers van Simon nadat hij een bal verkeerd op zijn hand kreeg", vertelt Erwin Lemmens.

"Bij iemand anders zou zo een wonde genaaid worden en zou die hand drie tot vier weken rust krijgen, maar Simon heeft de wonde met wat lijm dicht geplakt, de vingers samengebonden en verder gedaan."

"Iker Casillas bijvoorbeeld heeft maanden gespeeld met een aangepaste handschoen, waarin hij twee vingers kon samenbinden. Dat ligt in het karakter van een doelman."