"Ben blij dat ik de mensen weer kan laten genieten van de beste Wout van Aert op de fiets"

"Ik ben heel tevreden met mijn derde plaats", reageerde Wout van Aert (Jumbo-Visma) bij Sporza. Net als vorig jaar was de laatste podiumplek voor Van Aert weggelegd. "Ik moest helaas veel terugdenken aan 2018 in de laatste 20 kilometer. Tijdens de verkenning vrijdag vroeg ik me af hoe ik zo hard had kunnen afzien, maar in de finale werd het vandaag weer steiler en steiler. Het was weer harken om tot aan de finish te komen."

"Ik ben beloond om mee in de aanval te durven gaan. Als je met Alaphilippe en Fuglsang op kop komt en deze finale kent, dan weet je dat er een punt zal komen dat je niet meer kunt bijbenen. Ik heb zo hard gereden als ik kon, met het podium in het achterhoofd."

Toen Van Aert weer kwam aansluiten bij Alaphilippe en Fuglsang, klonk er gejuich op de Piazza del Campo. "Die Italianen dachten wellicht weer dat ik zou vallen en zagen het al zitten", lacht Van Aert. "Of ik hier ooit kan winnen? Om echt te winnen, zal ik misschien nog iets lichter moeten worden. Zeker in droge omstandigheden zijn springveren zoals Alaphilippe in het voordeel."

"Het is een prachtige koers, maar het is misschien een van de moeilijkste om ooit te winnen, hoewel ik al twee keer op het podium heb gestaan. Dat dit deugd doet na alle ellende? Dat is niet hetgeen waar ik nu meteen aan denk. Ik ben blij dat ik de mensen weer kan laten genieten van de beste Wout van Aert op de fiets. Daar heb ik zelf ook van genoten."

Yves Lampaert zat weer in het winnende kamp. "Magnifiek, hé", reageerde de Belgische kampioen. "Als Alaphilippe aanvalt met Fuglsang, dan weet je dat hij een hele goeie kans heeft op deze aankomst. Stybar en ik mochten in de achtergrond niemand laten terugkeren. Dat hebben we perfect gespeeld."

"Ik ben machtig content over mijn koers", zei Lampaert, die 11e werd in Siena. "Ik had nooit gedacht dat ik zo ver zou meegaan met zo'n deelnemersveld."

"Ik hoop dat er in Tirreno-Adriatico nog een paar procentjes bijkomen. En misschien gaat er nog een kilootje af en dan zijn we klaar voor de klassiekers. Je ziet iedereen winnen en dan wil je zelf ook winnen."

Greg Van Avermaet eindigde zesde in Toscane. "Ik had de benen niet om te winnen", klonk zijn analyse. "Ik had al snel door dat Alaphilippe een superdag had. Hij reed heel gemakkelijk in de groep en ik wist dat hij moeilijk te kloppen zou zijn."

"Toen Fuglsang versnelde, zat ik net iets te ver. Daarna ging Alaphilippe, maar ik had de benen niet om mee te springen. Ik had een goeie dag, maar geen topdag zoals in de Omloop vorige week. Die heb je nodig om hier te winnen."

"Ik ben niet ontgoocheld. De sterkste man in koers heeft gewonnen. De tweede plaats in de Omloop kwam harder aan dan deze zesde plaats. Ik heb geprobeerd, maar het is niet gelukt."

• Tiesj Benoot (5e): "Het was een snelle en gevaarlijke wedstrijd. Na een valpartij zoals die van vorige week heb je toch altijd wat twijfels. Als je dan als vijfde finisht, zijn die twijfels volledig weggewerkt en doet dat het beste verhopen voor de komende weken. Winnen zoals ik vorig jaar deed, is nooit een evidentie. Ik behoorde tot de beste renners van de achtervolgende groep. Zeker als je in een groepje met Stybar, Van Avermaet en Loetsenko nog strijdt om de vierde plaats, kan je niet klagen."
• Tim Wellens (10e): "We hebben onderweg een paar keer geprobeerd om te schiften, maar uiteindelijk heb ik zelf de forcing doorgevoerd zodat we met een vijftiental renners voorop raakten. Dat was een hele goede situatie voor ons. Toen Fuglsang versnelde, zat ik net iets te ver en beschikte ik niet over de punch om daarna nog te reageren. Wanneer er drie renners wegrijden die met Lampaert, Stybar en Loetsenko nog drie ploegmakkers hebben in de achtervolging, dan is het zo goed als onbegonnen werk om de organisatie nog op gang te krijgen. Op die manier verloren we stelselmatig meer tijd. Die drie koplopers zijn achteraf de sterkste renners gebleken. Jammer genoeg werd het voor mij een strijd om de ereplaatsen.”