Bart Verhaeghe over 1 jaar Coucke: "Ik hoop dat hij slaagt"

Om dit artikel te beginnen moeten we 6 jaar terug in de tijd. Eind 2012 wordt bekend dat Bart Verhaeghe de meerderheid van de aandelen van Club Brugge koopt. De vergelijking met Marc Coucke gaat niet helemaal op. En dat vindt Verhaeghe belangrijk om te onderstrepen.

“Club had me rond 2011 gevraagd om een doorlichting te maken. Dat deed ik met plezier voor de club, als supporter. Voetbal is altijd een hobby geweest en Club Brugge mijn liefde. Mijn parcours bij Club Brugge is daarna organisch gegroeid.” 

“Na mijn doorlichting zochten ze iemand om de bevindingen in praktijk om te zetten. Op vraag van de Raad van Bestuur en Vincent Mannaert ben ik mee in het verhaal gestapt, eerst als voorzitter. Pas een jaar later, toen de Algemene Vergadering met 96% instemde in de noodzakelijke hervorming van een vzw naar een NV, ben ik eigenaar geworden. Omdat ik zag dat er iets moest veranderen om de ambities van de club waar te maken.”

Marc Coucke mag misschien meer zakelijke motieven hebben gehad bij de koop van Anderlecht, de situatie van Coucke en Bart Verhaeghe is min of meer dezelfde. Die van twee succesvolle zakenmannen die in een topclub stappen, een milieu vol emoties waar de waan van de dag heerst. 

“Voor mij zijn er twee grote verschillen tussen het bedrijfsleven en de voetbalwereld”, zegt Verhaeghe. “In een bedrijf stel je eens per jaar je resultaten voor. In het voetbal is dat elke week. Of meermaals per week als je in de beker of Europees speelt. Daarnaast ontbreekt het de voetbalwereld vaak aan nuance. Alles is heel goed of heel slecht. De factor emotie speelt ongelooflijk mee.” 

“Daar moet je verstandig mee omgaan. Toen ik voorzitter werd van Club Brugge was de mediatisering de grootste aanpassing voor mij. Elke beslissing en uitspraak staat opeens in de krant. Nadien is daar de digitalisering bijgekomen. Het belang van een website en sociale media voor het contact met fans is niet meer weg te denken. Bedrijven met fans, dat komt niet zo veel voor, hé.”

“Het is verstandig dat je een duidelijke lijn hebt. Een lijn waar iedereen achter gaat staan. “No Sweat No Glory”, is de rode draad voor alles bij Club. Dat is de gelijkenis met een bedrijf. Het voetbal moet zich neerleggen bij het feit dat het een onderneming is geworden.”

“Al zullen er nog moeilijke tijden komen, een ding weet ik zeker: we zullen sterker terugkomen. The best is yet to come.” Het had een recente uitspraak van Marc Coucke kunnen zijn, maar ze komt van Bart Verhaeghe, kort nadat hij eigenaar was geworden in 2012.

Het duurde uiteindelijk tot 2015 voor de eerste prijs werd gewonnen: de beker. Sindsdien volgden twee landstitels en twee Supercups. “In een bedrijf of in het voetbal, elke verandering kost tijd”, zegt Verhaeghe.

Het ontslag van Hein Vanhaezebrouck is de laatste klap op de vuurpijl van een bijzonder onrustig jaar bij Anderlecht. Vooral de vele personeelswissels in Brussel vallen op, maar Verhaeghe heeft begrip voor die situatie. Hij steunt het werk van Coucke, zegt hij.

“Als je een plan hebt, passen sommige mensen in het plan en sommige niet. Sommigen voelen zich niet meer op hun plaats en stappen zelf op. Dat is geen vreemde gang van zaken in een bedrijf.”

“Ik kan je in alle eerlijkheid zeggen dat ik in het belang van het Belgische voetbal hoop dat Coucke slaagt in zijn opzet. We hebben nood aan zo veel mogelijk topploegen. Finaal zou ik willen dat alle clubs professionaliseren, want daar wordt heel ons voetbal beter van.”

“Of ik met wat ik nu weet opnieuw in het voetbal zou stappen? Ja, want het is een echte passie.  Het enige dat ik me nu beklaag is dat ik zelf niet meer als jonge voetballer de geur van het gras kan ruiken. Dat komt nooit meer terug."