Ga naar de inhoud

Vervoort leeft op door nakende tentoonstelling: "Maar vanbinnen ga ik kapot van de pijn"

 do 19 april 2018 17:19
Marieke Vervoort nam na de Spelen in Rio afscheid van de sport.
De voormalige rolstoelatlete Marieke Vervoort kijkt uit naar de expositie die binnenkort voor haar wordt georganiseerd. Toch worstelt ze nog elke dag met de pijn. "Het gaat eigenlijk van kwaad naar erger. Ik heb nog weinig hoop. Zonder mijn vrienden zat ik hier nu niet meer."

Vanaf 4 mei kun je in het Sportimonium in Hofstade naar een speciale tentoonstelling over Marieke Vervoort en haar rijke sportcarrière.

"Ik heb een bucket list opgesteld, waarvan ik zowat alles al gedaan heb. Dit was nog het laatste op mijn lijstje", vertelt Vervoort.

"Ik heb al mijn spullen uit mijn sportcarrière bewaard, al mijn krantenartikels, alle memorabilia, al mijn trofeeën en onderscheidingen. Die zullen allemaal tentoongesteld worden."

"Ik krijg daar een expositie naast Merckx, Roelants en andere toppers. Het zal echt de moeite zijn."

"Ben de hele dag gaga door nieuwe pijntherapie"

De nakende tentoonstelling lijkt Marieke Vervoort een nieuwe boost te geven. "Maar eigenlijk gaat het van kwaad naar erger", geeft ze toe.

"Ik ben nu wel begonnen met een nieuwe therapie, waarbij ik een mix van pijnstillers ingespoten krijg. Dan word ik een beetje in slaap gedaan zoals bij narcose en ben ik de hele dag gaga."

"De pijn is op die momenten onder controle, maar na 3 dagen is het weer naar de botten. Terwijl ik de therapie maar om de 2 weken krijg."

"Iedereen zegt mij: je ziet er zo vrolijk uit. Maar vanbinnen ga ik kapot van de pijn. Ik probeer mij gewoon sterk te houden."

"Ik heb nog nooit zo weinig geslapen, maximaal 2 à 3 uur per nacht. De pijn is verschrikkelijk, maar ik ben daar harder in geworden. En ik heb mijn vrienden. Die komen mij helpen of steunen tijdens de moeilijke momenten. Ik heb zoveel vrienden die er in goeie en slechte tijden zijn. Dat is het mooiste geschenk op aarde. Zonder hen zou ik hier niet meer zitten."

"Ik heb nog weinig hoop, dus nú moet ik genieten"

Vervoort maakt er geen geheim van dat ze euthanasie wil plegen als de pijn echt ondraaglijk wordt. "Die gedachten heb ik nog altijd. Dat is normaal als je met dit soort onhandelbare pijn zit. Ik heb ook weinig hoop. Daarom wil ik nú genieten."

"Nu moet het gebeuren. Er zijn niet veel goeie momenten meer, maar ik probeer te genieten van alledaagse dingen. En het feit dat alles voor de euthanasie geregeld is, geeft mij een gerust gevoel. Als het echt niet meer gaat, heb ik het in handen."