Van Alphen staakt strijd en mist Rio: "Ik moet dit laten bezinken"

Van Alphen lag na de eerste dag in Amsterdam op de 13e plaats. Hij moest vanochtend in de eerste reeks van de 110 meter horden aantreden, maar kwam niet opdagen.

Tille Scheerlinck, de Belgische delegatieleider, bevestigde dat hij weer last had van de buikspierblessure die hem eind mei weghield uit Götzis. "De vijf proeven gisteren verliepen goed, maar vanochtend voelde hij weer pijn. Hij deed om 8.30u een test, maar die viel niet mee. Daarop besloot hij te stoppen."

Van Alphen reageerde kort op Twitter: "Ik heb alles gedaan om de pijn in mijn bekkenregio draaglijk te maken. Maar het mocht niet baten." Hij is fel ontgoocheld: "Gedaan EK. Weg Rio. Later meer. Nu wil ik even 'rust'."

Sinds de Spelen van Londen werd Van Alphen geplaagd door blessures. Daardoor had hij nog geen OS-ticket. De EK-limiet had hij ook nog niet gehaald. Door de schorsing van de Russen mocht hij toch meedoen aan het EK, waar hij zijn laatste kans had om 8.100 punten én Rio te halen. Die is nu weg.

Enkele uren na zijn opgave maakte een serene Van Alphen tijd voor Sporza. Hij zegt wat er mis is met zijn lichaam: "Vorige week woensdag kreeg ik nog een inspuiting in mijn lies, dus daar had ik al last."

"Na een hoopvolle dag 1 was ik op weg om de limiet te halen. Maar na het hoogspringen gisteren heeft mijn bekken toch gereageerd. Er zat wat tijd tussen de 400 meter. Toen ik naar het opwarmingsterrein wandelde, dacht ik al: "Wat is dat allemaal". Bij het lopen voelde ik me echt niet goed. Ik kreeg toen een redelijk straffe pijnstiller. Toen was het te doen, maar ik voelde het toch een beetje bij het lopen."

"Dan was het afwachten hoe ik zou opstaan en dat was niet goed. Ik heb nog twee infiltraties gehad, ontstekingsremmers en pijnstillers, maar ik kon niet duwen. Ik kon maar aan 75 procent gaan, bij meer leek het of mijn bekken uit elkaar zou worden getrokken. Ik weet wat pijn is. Het ging echt niet, anders was ik wel tot het gaatje gegaan."

Van Alphen had vanochtend nog even hoop: "Een opwarming kan soms wonderen doen. Maar tijdens het loslopen wist ik dat het echt niet goed voelde. Bij een versnelling was het rampzalig."

Toen kwam het moment om te beslissen: "Na de inspuiting hoopte ik sneller te lopen. En dan probeer je startjes te doen, maar als dat niet gaat en je moet dan ook nog over horden..."

"Er gaat dan van alles door je hoofd. Ik werk al heel lang toe naar nog eens echt een goeie tienkamp én naar Rio. Als dat niet lukt, is dat heel zuur."

"Ik had al een heel lastig parcours tot hier. In je achterhoofd zit dat dat niet kan blijven duren en dat het tij wel eens moet keren. Maar blijkbaar niet."

Coach Wim Vandeven was emotioneel, hoe emotioneel is de atleet? "Ik heb al wat uurtjes kunnen ontladen, maar het is onwezenlijk. De ene minuut kunnen de tranen in mijn ogen springen, daarna is het stil in mijn hoofd. Ik moet het even laten bezinken. Het was plezant zolang het duurde."

En nu? Wat met zijn carrière?: "Daar wil ik nog over bezinnen voor ik beslis. Als ik dit jaar mijn carrière zou beëindigen, wik ik dat graag met een tienkamp doen. Ik hoop dat ik genezen ben tegen Talence half september. Al denk ik dat ik sowieso pas na het seizoen zal beslissen wat het wordt. Het is heel dubbel. Ik voel dat ik nog 8.300 punten kan halen, maar dan moet het lichaam beginnen mee te werken."