"Laat het maar eens regenen in Luik-Bastenaken-Luik"

Als Alejandro Valverde het alleen tegen de andere favorieten zou mogen uitvechten, dan was hij dé topfavoriet. Maar ik geloof niet zo in de sterkte van Movistar.

Die ploeg leed aan overschatting in de Gold Race en schoot duidelijk te kort. Dat kun je je in Luik-Bastenaken-Luik niet permitteren. Maar als Movistar het verstandiger aanpakt, kan Valverde zeker een derde keer winnen.

Dat de Spanjaard na zijn dopingschorsing opnieuw wint, heeft met een aantal aspecten te maken. Ten eerste is hij hoe dan ook een gigantisch talent. Ten tweede is hij tijdens die twee jaar altijd als een gek blijven trainen. En ten derde: hij moet gigantisch veel alimentatie betalen aan zijn ex-vrouw. Dat is een extra impuls om veel geld te blijven verdienen.

Valverde heeft zoveel explosiviteit en beschikt over een aardig klimvermogen. Hij is gewoon zeer geschikt voor dit soort wedstrijden. We moeten hem geen vragen blijven stellen over het verleden. Laten we aannemen dat hij van zeer nabij gevolgd wordt, net als alle anderen.

Philippe Gilbert is naast Alejandro Valverde toch ook wel topfavoriet. Hij heeft een uitgekiend programma gevolgd waardoor er nog wat rek op zit. Zijn ultieme piek van het voorjaar volgt nu zondag.

In de Waalse Pijl heeft hij zich zeker niet ingehouden. Daarvoor was zijn gramschap naar zijn ploegmaats toch wel wat te groot. Ze zaten er met zijn vieren bij BMC en ze zochten alle vier hun eigen weg. De Gilbert van de Waalse Pijl was niet die van de Gold Race, maar hij zal nu gerecupereerd zijn.

Ik denk dat Gilbert nu wél de visie van zijn ploegleiders Piva en Peiper volgt. In de voorbije jaren dreef hij misschien wat zijn zin door, maar nu staan zij boven hem. Hij traint en werkt nu zoals zíj denken dat goed is. En er is geknipt in zijn programma. Overal meerijden en willen winnen is in dit landschap onmogelijk geworden.

In de breedte is BMC zeker sterker, maar het zal zondag die sterkte goed uitgekiend moeten uitspelen om Gilbert in de meest ideale omstandigheden af te zetten aan de voet van Saint-Nicolas. Dat wil zeggen: tot dan geen poot te veel uitsteken.

Degene die er het meest op gebrand is om zondag te winnen, is zonder twijfel Joaquim Rodriguez. Die is zijn hele resem tweede plaatsen spuugzat.

Hij wil revanche nemen voor het WK, waar Valverde toch een soort broedermoord pleegde. Hoe Valverde en Rodriguez (foto) met elkaar zullen omgaan, dat wordt een strijd binnen de strijd. Ik hoop dat Rodriguez op volle sterkte de finale kan rijden, dan zullen we nog wat zien.

In de Waalse Pijl zag ik ook dat Daniel Martin op vier kilometer van de streep nog helemaal achteraan in het peloton zat. Maar aan de voet van de Muur fietste hij mee vooraan. Je moet er zitten wanneer het telt. Martin is een slimmerik en als je het slim speelt, kun je ook Luik-Bastenaken-Luik winnen.

Ook Jelle Vanendert zou moeten kunnen meedoen, als hij het verstandig aanpakt. Met een extra mannetje erbij tot aan de voet van Saint-Nicolas en als het even kan nog wat verder. Hij mag niet te veel initiatief nemen tussen La Redoute en Ans. En dan zijn troefkaart uitspelen. Weinig renners koersen zo slim als Vanendert.

En laat het maar eens regenen zondag, dat is al een hele poos geleden. Dan krijg je een natuurlijke schifting en zou het wel eens sneller man tegen man kunnen worden onder de groten. Misschien krijgen we dan een wedstrijd om duimen en vingers bij af te likken.

Michel Wuyts

Wij vroegen Michel tot slot welke editie van Luik-Bastenaken-Luik in zijn geheugen gegrift staat. Zonder nadenken: "Die van 1969. De eerste van Eddy Merckx."

"Dat is natuurlijk emotioneel gebonden. Merckx reed weg, ik denk op 80 kilometer van de streep, al kan het nog van verder geweest zijn. Hoor je dat goed?"

"In het gezelschap van ploegmaat Vic Van Schil. Ik heb toen even gedacht: Merckx zal Van Schil op de piste van Rocourt laten voorgaan, maar dat was niet het geval."

"Ik heb dat wijlen Vic Van Schil later nog gevraagd: "Heb je nooit gevraagd aan Merckx of je eens mocht winnen?" Van Schil zei: "Mocht hij op de piste gevallen zijn en zijn been gebroken hebben, ik zou Eddy in mijn armen over de streep gedragen hebben, zodat hij voor mij was." Dat respect is me altijd bijgebleven."