Vandenbempt: "Tweestrijd Standard-Club is bevestigd"

1. Zelfverzekerd kampioenenvoetbal van Standard
2. De wekelijkse openluchtparty van Club Brugge
3. Het wordt een tweestrijd Standard-Club Brugge
4. Racing Genk is doodziek

Van de stress of druk die de leider bij het begin van Play-off I zou hebben, was weinig te merken bij Standard. De eerste 25 minuten waren heel sterk met druk vooruit, een hoog tempo en een briljante Mpoku, die heel slim naar binnen kwam en daar voor verwarring zorgde, zoals ook Carcela dat deed.

Vainqueur stond in de controletoren op het middenveld en de piepjonge Arslanagic was achterin superieur. Enfin: zelfverzekerd kampioenenvoetbal was dat.

Alleen: het vervolg was een stuk minder. Standard koos veel te snel voor de controle en liep, zeker in het laatste kwartier, veel te veel achteruit. Het heeft echt wel met vuur gespeeld, want Anderlecht had zomaar gelijk kunnen maken.

En ook, veel spelers kregen op het einde fysieke problemen, krampen zowaar. Vreemd, al kan dat ook te maken hebben met de eerste warmte, dat zie je dan wel vaker. Maar goed: wél gewonnen, Anderlecht op 8 punten. Een goeie start is belangrijk en die heeft Standard en dat is wat telt.

Bij Club Brugge lijkt het de voorbije weken elke keer weer een grote openluchtparty: vol huis, geweldige sfeer en een groot optimisme bij supporters en spelers, die elkaar opzwepen. Het moet voor elke voetballer een droom zijn om voor dit Club Brugge te spelen.

Club speelde zoals we de voorbije weken al een paar keer hebben gezien: goeie organisatie, stevig blok, dicht bij mekaar, met overleg, geduldig aanvallen, wél het initiatief nemen, fysiek top.

En dan een paar uitblinkers die het verschil maken: Refaelov en de heerlijke klasse van Gudjohnsen die zich in zijn nieuwe rol geschikt heeft. Een zeer volwassen prestatie van een kandidaat-kampioen met veel geloof in eigen kunnen.

En, wat ik eigenlijk een paar weken geleden al zei: Preud'homme maakt spelers gewoon beter. De Bock was een rode ridder geworden met al zijn rode kaarten, maar speelt nu weer, zoals voordien, met vertrouwen.

Jørgensen leek een miskoop en leek op weg naar de uitgang, maar is nu een sleutelspeler, Gudjohnsen heeft er weer zin in en schikt zich in zijn nieuwe rol als wisseloplossing voor Odjidja en Refaelov haalt zijn beste niveau.

Ik denk dat (Standard-voorzitter Roland) Duchâtelet maanden geleden, toen Preud'homme in Brugge aankwam, wijze woorden sprak: van Club Brugge was hij niet bang, maar wel van Preud'homme.

Dat het een tweestrijd tussen Standard en Club Brugge wordt, daar zag het voor de start van de Play-offs al naar uit en is nu bevestigd.

Anderlecht staat als ploeg een stuk minder ver dan Standard en Club Brugge. Het blijft, zelfs in één wedstrijd, veel te wisselvallig presteren en is buitenshuis te kwetsbaar. Plaats drie, dat zal het dan wel zijn, al is het opletten voor Zulte Waregem.

Ik moet zeggen dat Club Brugge van de twee titelkandidaten afgelopen weekend op mij een iets betere indruk heeft gemaakt, solider. Nochtans, Standard heeft zeker meer individuele klasse, toptalenten die straks ook internationaal begeerd zullen zijn.

Maar ja, Club zet daar zijn collectief, de discipline, de winnaarsmentaliteit en het tactisch vernuft van Preud'homme tegenover. Onvoorspelbaar, de uitkomst, denk ik.

De wedstrijd van Racing Genk van zaterdag tegen Zulte Waregem was een echte treurmars. Er zat, behalve veel goeie wil, niets in het spel: geen voetbal, veel balverlies, misverstanden, hopeloze ballen en ondermaatse individuele prestaties.

Zoals Mboyo, die blijft maar aanmodderen, dat is mij werkelijk een raadsel, die is onherkenbaar in vergelijking met die hele goeie topspits bij AA Gent. Een paar vreemde keuzes van trainer Emilio Ferrera ook wel, zoals Gerkens links op het middenveld  en Cissé in het centrum van de aanval.

De kleedkamer staat blijkbaar ook op ontploffen, ik laat mij vertellen dat er blijkbaar net niet gevochten is tussen twee spelers na de wedstrijd. Dat is geen goeie basis om straks voort te doen.

Dus nee, doodziek is Racing Genk. Ferrera, vreemd genoeg, die sprak al een beetje over bouwen aan een ploeg voor volgend seizoen, terwijl voorzitter Houben toch Europees voetbal heeft gevraagd.

En zeker zo erg vond ik, zeer opvallend: de totale apathie, berusting bij de supporters. Tien minuten voor tijd ging de helft al naar huis, want ze waren nog massaal opgekomen. Ze zijn het echt helemaal beu.

Er staat veel te gebeuren in Genk de komende maanden: een trainerskeuze, de kleedkamer uitmesten en de sportieve werking herschikken. Want ik denk, ik kan het mij niet anders voorstellen, dat er toch een paar zijn die deze maanden van sportieve horror niet gaan overleven.

Peter Vandenbempt