6 jaar geleden besmette hij Anderlecht met het Union-virus: hoe is het nog met Youssoufou Niakaté?
Is Anderlecht of Union de strafste club uit Brussel? Een vraag die lang idioot klonk, is tegenwoordig gerechtvaardigd. In 2018 plantte een vergeten sensatie de eerste kiem voor de machtswissel. Zes jaar later vroegen wij ons af: hoe is het nog met Youssoufou Niakaté?
Wat is uw eerste herinnering aan Royale Union Saint-Gilloise?
Lezers die de vijftig gepasseerd zijn, grijpen ongetwijfeld terug naar het roemrijke verleden van de cultclub. Bij vele anderen ligt de eerste kennismaking veel frisser in het geheugen.
Op 27 september 2018 presenteert Union - dan leider in tweede klasse - zich na tientallen jaren in de schaduw van het Belgische voetbal nog eens aan het grote publiek in de zestiende finales van de Beker van België.
Een onschuldige hand zorgde namelijk voor een droomloting tegen stadsrivaal Anderlecht. Brusselaars snakten op dat moment al sinds 1979 naar een nieuwe derby.
Het paars-wit van Hein Vanhaezebrouck start (uiteraard) als torenhoog favoriet. Ook al zijn de namen in de basiself - zie hieronder - nu niet om van achterover te vallen.
Opstelling Anderlecht: Boeckx, Najar (69' Saelemaekers), Vranjes, Sanneh, Bornauw, Kums, Morioka (68' Santini), Makarenko, Gerkens, Kayembe (58' Amuzu), Dimata.
Opstelling Union: Saussez, David, Perdichizzi, Kis, Vega, Besuschkow (80' Peyre), Morren, Niakaté (87' Ferber), Tau (67' Gérard), Selemani, Tabekou.
Union presenteert zich dan ook onverschrokken in het Astridpark en staat dankzij trainer Luka Elsner met een duidelijk plan aan de aftrap: toeslaan op de tegenaanval.
Cruciaal in die aanpak is ene Youssoufou Niakaté.
Door zijn vele goals kent iedere 1B-volger dan al de reputatie van de Malinese wervelwind, maar in het duel tegen Anderlecht zou hij pas écht naam voor zichzelf maken.
Net voor rust slaat Niakaté een eerste keer genadeloos toe op een assist van Percy Tau - kent u hem nog? Een kwartier voor tijd straft de aanvaller, die enkele maanden eerder voor een schijntje overkwam van het Franse US Boulogne, een fout van Frank Boeckx af. En nog enkele minuten later vervolledigt Niakaté zijn hattrick.
0-3 voor Union in Anderlecht: een resultaat voor de geschiedenisboeken.
"Nia-Nia-Nia-Nia-Nia-Nia-Niakaté", weerklinkt vanuit het bezoekersvak en wordt later nog uren gezongen in de straten van Sint-Gillis.
Lucratieve transfer
Zes jaar later denkt Niakaté nog altijd met een brede glimlach terug aan de legendarische feestavond.
"Het is een moment dat ik nooit in mijn leven zal vergeten", glundert de international van Mali vanop de Afrika Cup.
"Als ik er nu over praat, krijg ik nog altijd kippenvel. Vooraf zag niemand ons winnen, maar eerlijk: ik wist dat we alle kansen hadden. De druk voor Anderlecht was veel groter dan bij ons. En wij hadden een ploeg met veel kwaliteit en ambitie."
Wat er nadien met Union gebeurde, is algemeen bekend.
De Brusselaars moesten na de stunt tegen Anderlecht nog twee seizoenen wachten op promotie naar eerste klasse, maar draaien ondertussen al drie jaar helemaal bovenin mee. Inclusief enkele Europese stunts.
Bovendien won Union 7 van de 8 laatste confrontaties tegen Anderlecht. Niakaté plantte dus een derbyvirus waar paars-wit maar niet verlost van lijkt te geraken.
Het was gewoon een aanbod dat ik financieel niet kon weigeren.
Maar hoe verliep het parcours van de Malinese sensatie eigenlijk?
In tegenstelling tot andere succesvolle Union-spitsen - denk aan Deniz Undav (Brighton) en Victor Boniface (Leverkusen) - weet vermoedelijk niemand meer waar Niakaté naartoe trok.
Wel, in de zomer van 2018 tekende de aanvaller een meerjarig contract bij Al-Wehda in Saudi Arabië, waar de Ronaldo's en Benzema's toen nog niet rondsnelden.
"Ik ga daar heel eerlijk over zijn", aldus Niakaté. "Het was gewoon een aanbod dat ik financieel niet kon weigeren. Ook enkele Europese clubs hadden interesse, maar met deze stap kon ik de toekomst van mijn hele familie verzekeren. Bovendien toonde Al-Wehda dat ze me écht graag wilden."
In de Saudi Pro League heeft Niakaté, die ook nog voor Al-Ettifaq en Al-Ittihad uitkwam, een fraai rapport van 36 goals in 94 wedstrijden.
Vorige zomer volgde opnieuw een lucratieve transfer naar FC Baniyas in de Verenigde Arabische Emiraten - de 31-jarige Niakaté scoorde er al 5 keer in 12 duels.
Geen spijt van parcours
Alleen: wringt het niet bij Niakaté dat hij Union voor de écht grote doorbraak verliet? Of toch tenminste eens de stap had gemaakt naar een grote competitie?
"Ik heb geen enkele reden om spijt te tonen", verzekert de voormalige smaakmaker wel drie keer.
"Union (dat 2 miljoen kreeg, red.) én ik kwamen als winnaar uit die transfer. Ik voelde me ook goed met mijn familie in Saudi-Arabië - het is een land dat houdt van voetbal."
"En zo'n transfer naar de Premier League of Bundesliga? (blaast) Je weet nooit hoe dat uitdraait, hé. Mijn parcours was wat atypisch, maar ik heb het goed gehad hoor."
Niakaté geniet trouwens minstens even hard van de Union-successen als supporter.
"Natuurlijk volg ik de club nog", lacht hij. "Ik speelde er amper een jaartje, maar Union zit voor altijd in mijn hart. Vorig jaar ben ik tijdens mijn vakantie nog naar de Europa League-match tegen Union Berlijn gaan kijken. Geweldig wat ze allemaal verwezenlijken."
"Verbaasd ben ik evenwel niet. Zelfs in mijn periode was het duidelijk dat het geen project om mee te lachen was. De middelen waren groot voor een tweedeklasser. Volgens mij zit Union nu nog altijd niet aan zijn plafond. Sterker zelfs: dit is nog maar het begin."
