Van Utrecht tot Madrid: dit is het parcours van de 77e Ronde van Spanje

Na Boedapest en Kopenhagen is er nu Utrecht. 

Ook de derde grote ronde van dit jaar kiest voor een Gran Salida buiten de eigen landsgrenzen (pas voor de 4e keer in de geschiedenis) en gaat al op vrijdag (19 augustus) van start.

Utrecht zat door de coronapandemie 2 jaar in de wachtkamer, maar de Nederlandse stad verwelkomt als eerste de 3 grote rondes na de Tour in 2015 (Grand Départ) en de Giro in 2010.

Bovendien pakken de Nederlanders vrijdagavond uit met een onderdeel dat helemaal in de vergeethoek is beland: lang leve de ploegentijdrit! Tradities zijn er toch een beetje om in ere te houden?

De laatste grote ronde die van start ging met een TTT was de Vuelta van 2019, een ploegentijdrit die misschien nog een belletje doet rinkelen als de dag waarop Jumbo-Visma en kopman Primoz Roglic wegschoven op het water van een kaduuk zwembadje langs het parcours.

Na het vlakke collectieve onderonsje tegen de klok van 23 kilometer - toch behoorlijk lang naar de hedendaagse normen - wachten op Nederlandse bodem nog twee vrij eenvoudige sprintersritten, al is het nog maar de vraag wat een eventuele massasprint zal opleveren. 

Op Tim Merlier, Sam Bennett, Gerben Thijssen, Kaden Groves, Mads Pedersen en Pascal Ackermann (geraakt hij fit na zijn val op het EK?) na is het nagenoeg vergeefs speuren naar snelle benen in dit deelnemersveld.

Na 3 oranje dagen volgt op maandag 22 augustus al een eerste rustdag, die weliswaar gedomineerd zal worden door de lange trip naar het Baskenland.

In die koersgekke regio kom je zelden vlakke wegen tegen, maar de eerste aankomst bergop wordt na twee heuvelritten opgespaard tot donderdag met de rit naar de Pico Jano, een klim van 13 kilometer.

Deze Vuelta telt 9 (8 naar gelang de interpretatie) aankomsten op een col, wat betekent dat ook de eerste week nog wat meer gestoffeerd moet worden voor een gelijkwaardige spreiding. 

Zaterdag en zondag (27 en 28 augustus) kan er tijdens een tweedaagse in de Asturias nog aan sommige poten gezaagd worden tijdens dagen waarop het kleine verzet regeert. 

Het regionale monster - de Angliru - wordt evenwel met rust gelaten.

Week 2 wordt na een lange reisdag richting de Costa Blanca op gang getrokken met een vlakke tijdrit van 31 kilometer tussen Elche en Alicante, een van de sleuteldagen van Remco Evenepoel.

Na een vlak tussendoortje voor de sprinters woensdag volgt donderdag weer een lange finale bergop, maar vooral het weekend van 3 en 4 september zal aan de ribben kleven.

Zaterdag planten de renners hun vlag op Sierra de la Pandera, zondag wacht de Sierra Nevada.

Voor die 6e aankomst bergop moeten de renners zich in dit stage-oord en skidomein hijsen naar een hoogte van liefst 2.500 meter.

Het is de enige aankomst boven de grens van 2.000 meter, de enige col met het label buiten categorie en het is tevens de enige dag met meer dan 4.000 hoogtemeters. Beschouw die 15e etappe dus gerust als de koninginnenrit. 

Het zwaartepunt lijkt dus in het middenrif van deze Vuelta te liggen, maar vlak vooral de slotweek niet uit.

Die begint en eindigt met een sprinterskans, maar in die sandwich werd de ene na de andere klauterpartij gedropt.

Het parcours herbergt geen reus meer zoals de Sierra Nevada, maar in deze fase van een grote ronde is frisheid doorslaggevend, net als de sterkte van de ploeg van de leider (en de teams van zijn uitdagers).

In de recente grote rondes hebben we al meermaals een ommekeer mogen aanschouwen in de staart van zo'n drieweekse. Krijgt deze Vuelta richting de terminus op 11 september een gelijkaardig scenario?

Wie nog iets in de koker én de tank kan aanboren, krijgt vooral op de voorlaatste dag tijdens een slopende expeditie nog een uitgelezen kans om de Vuelta op zijn kop te zetten.