Sportwonder, topmodel en splijtstof tussen VS en China: Eileen Gu, de koningin van de Winterspelen

“Ik ben verliefd op angst.”

In een indrukwekkend essay voor de New York Times schrijft Eileen Gu over de boeiende relatie met de risico’s van haar sport. “Een mix van opwinding, onzekerheid en druk”, noemt ze het.

Mama Yan had al snel in de gaten dat haar dochtertje niet zoals andere kinderen was. Op 7-jarige leeftijd raasde de kleine Eileen al onbevreesd met dolle snelheden van bergen in de Sierra Nevada af.

Ondanks het overduidelijke talent op twee latten stond Yan er niet voor te springen om haar dochter deel te laten nemen aan “ski races”. Het alternatief “freeskiing” klonk veel veiliger - pas later zou ze ontdekken dat het tegendeel waar was.

Een keuze die ervoor zorgde dat Eileen Gu nu geregeld in één sprong met twee salto’s en vier rotaties om de eigen as door de lucht zoeft.

Straks neemt ze op de Winterspelen in Peking deel aan de onderdelen slopestyle, halfpipe en big air. En schrik niet als het supertalent straks ook effectief drie keer goud pakt. Gu is wereldkampioene in de eerste twee disciplines, in de laatste veroverde ze brons.

Kenners beschrijven Gu als een sportwonder dat slechts sporadisch voorbijkomt.

Freestyleskiën is bovendien lang niet het enige waarin Eileen Gu uitblinkt.

Ondanks haar drukke trainingsschema studeerde ze een jaar vroeger dan normaal af op de middelbare school. Op haar toelatingsexamen voor de Amerikaanse universiteiten scoorde ze 1.580 op een maximum van 1.600 - ze zit daarmee in het allerhoogste percentiel. Wellicht trekt ze later dit jaar naar Stanford om er “International Studies” te volgen.

En enkele jaren geleden tekende ze ook een contract bij het internationale modellenbureau IMG. “Ik hou van het geluid van klikkende fotocamera’s”, vertelde ze daarover.

Gu was al het gezicht van campagnes voor luxemerken als Victoria's Secret, Louis Vuitton en Gucci. De voorbije maanden sierde ze de covers van Elle, Marie Claire en Vogue in oogstrelende outfits.

Het feit dat Gu zowel Chinees (via haar moeder) als Amerikaans (via haar vader) bloed door de aderen heeft stromen, maakt dat ze haar hoge mediawaarde in de twee grootste wereldeconomieën kan verzilveren.

Net zoals die andere rijzende tienerster Emma Raducanu is Gu een marketingdroom. Onder meer de “Bank of China”, Red Bull en Cadillac twijfelden geen seconde om lucratieve sponsordeals af te sluiten.

Het perfecte plaatje dus… al is er een grote “maar”.

Namelijk het vlaggetje dat voor de naam van Eileen Gu zal verschijnen als ze straks haar grote debuut maakt op de Olympische Winterpelen. In 2019 - enkele maanden na haar eerste wereldbekerzege - maakte Gu bekend om voortaan China te vertegenwoordigen. En dus niet langer haar geboorteland de Verenigde Staten.

“Een ongelofelijk moeilijke beslissing”, noemde ze het. “Maar de mogelijkheid om miljoenen jongeren te inspireren in mijn moeders geboorteland tijdens de Winterspelen is een unieke kans. Ik hoop hiermee ook mensen te verenigen, wederzijds begrip te promoten en vriendschappen tussen de naties mogelijk te maken.”

Langs Amerikaanse zijde is er weinig begrip. De 15-jarige Gu krijgt doodsbedreigingen en massaal de verwensing van landverrader naar het hoofd geslingerd. Velen menen dat de tiener zich voor de promomachine van de Chinese president Xi Jinping laat spannen. De leider van een land dat erom bekend staat het niet nauw te nemen met mensenrechten.

Zeker nu - door de Spelen en politieke spanningen tussen de VS en China - is de gevoelige overstap meer dan ooit een gespreksonderwerp. Maar het lijdt geen twijfel waar Gu de grootste achterban heeft: op het Amerikaanse Instagram telt ze 320.000 volgers tegenover de 1,4 miljoen op het Chinese Weibo.

In Peking staat de grote olympische hoop overal groot afgebeeld op reclameborden in stations en winkels. Als een fier uitgestalde trofee in het gezichtsveld van de VS.

De dualiteit zal blijven kleven aan Gu.

Hoe groter haar roem door sportprestaties en modellenwerk wordt, hoe meer onbeantwoorde vragen en botsende belangen er ongetwijfeld zullen opduiken.

Zoals: heeft Gu haar Amerikaans paspoort ingeleverd?

In China is een dubbele nationaliteit voor volwassenen immers niet toegestaan, maar een officieel antwoord kwam er tot vandaag nooit. Sinds de switch zijn Gu en haar entourage sowieso bijzonder op hun hoede voor elk woord dat verkeerd kan vallen in één van beide landen - de volksrepubliek in het bijzonder.

Een bijzonder moeilijke evenwichtsoefening.

Al een geluk dat Gu een godswonder is in haar balans bewaren.