19-0 in een interland: hoe kan dat? Imke Courtois kadert de monsterzege van de Flames

We hadden gisterenavond medelijden met onze collega die België - Armenië moest volgen. Zijn vingers konden het doelpuntenfeest in Leuven bijna onmogelijk volgen. Wanneer de beschrijving van een treffer getikt was, lag de bal al opnieuw in het net.

Vier goals in de eerste tien minuten, 11-0 aan de rust en 19-0 bij het laatste fluitsignaal. De grootste overwinning in de geschiedenis van de Belgian Red Flames. Zelfs een wereldwijd record in een WK-kwalificatiematch deze eeuw.

Op sociale media maakte het iets los - veel meer zelfs dan de Europa League-duels. Tussen de vele hoera-berichten ook enkele kritische bedenkingen: want is dit wel goed voor het imago van het vrouwenvoetbal?

“Het is jammer dat mensen door één resultaat meteen de sérieux van de sport in twijfel trekken”, vindt analiste en ex-international Imke Courtois.

“Iedereen moet beseffen dat de verschillen in ontwikkelingssnelheid tussen de landen enorm zijn. Een pak groter dan bij de mannen. De investeringen in de omkadering en begeleiding van vrouwen verlopen overal in een ander tempo. Dat is een pijnpunt. Een uitslag zoals deze bewijst dat er nog werk is.”

De Flames waren overigens niet de enigen die gisteren zwaar uithaalden in de kwalificaties voor het WK 2023. Ook Noord-Ierland won met dubbele cijfers tegen Noord-Macedonië (0-11) en Spanje haalde eveneens de sloophamer boven tegen de Faeröer (12-0).

Maar de grootste speelbal was dus Armenië - een land met ongeveer 3 miljoen inwoners, gelegen in de Kaukasus.

Helemaal verbazingwekkend is dat niet: het vrouwenvoetbal staat er nog in de kinderschoenen. De Belgische vrouwen speelden in 1976 hun eerste interland, de Armeense pas in 2003. Sindsdien lieten ze ook al drie keer een kwalificatiecampagne voor het WK aan zich voorbij gaan.

Een constante visie bij de nummer 128 op de FIFA-ranking ontbreekt duidelijk. De Armeense voetbalbond ontvouwde recent wel een vijfjarenplan met een strategie voor het vrouwenvoetbal, maar het zal nog even wachten zijn op de vruchten daarvan. Bijna alle speelsters zijn nog actief in eigen land, "sterkhoudster" Maral Artin is actief in de Spaanse tweede klasse.

Bondscoach Ives Serneels opperde gisteren na de demonstratie dat het misschien een goed idee is om ook een Nations League bij de vrouwen op te richten, zodat ploegen van hetzelfde kaliber elkaar vaker treffen.

“Geen slecht idee”, knikt Courtois. “Dan heb je tenminste meer wedstrijden waarin je echt getest wordt. Nu is dat voor de Flames het geval tegen Noorwegen en Polen, maar uit de rest leer je niet veel. Bovendien is er in de vrouwenkalender toch iets meer ruimte. Alleen zit je natuurlijk met veel meisjes die niet voltijds prof zijn en nog werken of studeren.”

Bij de Armeense ploeg was dat bij iedereen het geval. Het liet zich ook voelen in de voorbereiding. Door een vertraagde vlucht was het gezelschap amper 8 uur in België. Daarbovenop kwam ook nog eens een tijdsverschil van 3 uur met Armenië. Elementen die zeker meespeelden in de monsterscore.

Moesten de Flames dan niet een béétje genade tonen? “Een moeilijke discussie”, lacht Courtois. “Ik kreeg er veel vragen over. Je bent wel op het hoogste niveau aan het spelen, hé. In lokaal voetbal hou je jezelf dan een beetje in, maar dit is een WK-kwalificatiematch waarin het doelpuntensaldo misschien cruciaal kan zijn.”

Tot slot vindt Courtois dat de 19-0 in de eerste plaats een prestatie is om trots op te zijn. “Want het is niet elk land gegeven om tegen een slechte tegenstander 90 minuten lang goed te voetballen. Bovendien komt die uitslag nu overal in de media, anders was die match ongetwijfeld ondergesneeuwd.”

En de 19-0 staat toch ook maar mooi in de geschiedenisboeken.