Toeschouwers en de Tour: ook zij zorgden voor onheil en valpartijen

Voor het misschien wel bekendste "ge-val" door een toeschouwer uit de Tourgeschiedenis moeten we terugkeren naar 1999. Giuseppe Guerini is op Alpe d'Huez op weg naar de mooiste zege uit zijn carrière, wanneer een fotograaf denkt een schitterend plaatje te kunnen schieten en vlak voor zijn neus op de weg gaat staan. Guerini ziet de fotograaf niet en komt ten val. Gelukkig kan hij snel weer op zijn fiets kruipen en alsnog naar de zege snellen.

Lucien Petit-Breton was de eerste renner die de Ronde van Frankrijk 2 keer wist te winnen. In 1911 gaat hij van start voor een derde eindzege, maar in de eerste rit gaat het al mis. In havenstad Duinkerke botst hij op een overstekende matroos. Petit-Breton blesseert zijn knie bij zijn val en moet opgeven. Hij zal de Tour nooit meer winnen.

Misschien wel het meest tragische verhaal zagen we in de Tour van 1984. In de afdaling van de Joux Plane brengt een overstekende toeschouwer de Italiaan Carlo Tonen ten val. Tonon geraakt in een coma en zal voor het leven gehandicapt zijn. In 1996 stapt hij op amper 41-jarige leeftijd uit het leven.

Eddy Merckx leerde tijdens zijn carrière dat de roem en het succes ook een keerzijde hadden. Niet iedereen kon de zegedrang van De Kannibaal smaken. In de Tour van 1975 lijkt niets of niemand Merckx van een 6e recordzege te kunnen houden.

Maar op de Puy de Dôme krijgt hij een slag in zijn lever van een toeschouwer. Merckx ging na de finish zelf verhaal halen bij de man, die later veroordeeld zou worden tot een symbolische schadevergoeding van 1 frank. Door die slag kan Merckx, die een dag later ook zijn jukbeen brak, zijn kansen niet voldoende verdedigen. Een 6e eindzege is voorgoed vervlogen.

De beelden doen nog altijd een rilling over de rug van veel wielersupporters lopen: Wilfried Nelissen knalt in Armentières in volle sprint op een fotograferende politieagent. In zijn val sleurt hij een groot deel van het peloton mee.

De Tour de France van 2007 wordt gekenmerkt door loslopende honden die de renners ten val brengen. Marcus Burghardt is bij één incident slachtoffer en ook Frederik Willems en Sandy Casar worden in een kopgroep omver gekegeld door een hond. Casar zal rechtkrabbelen en alsnog winnen die dag.

Jarenlang was gokbedrijf PMU een trouwe sponsor van de Tour de France. Kenmerkend waren hun enorme rubberen of plastic handen, die ze als gadgets uitdeelden aan de wielerfans. Het is zo'n handje dat proloogwinnaar en gele trui Thor Hushovd in 2006 in de sprint tegen de grond kwakt. Hushovd loopt enkele hechtingen op, maar zal uiteindelijk doorbijten en toch nog de rit op de Champs Elysées winnen.

Nog meer sprintersonheil in de Tour van 2019. De PMU-handjes zijn al uit het straatbeeld verdwenen, maar talloze fans proberen met hun gsm wel nog altijd de gedroomde foto te maken van de sprint. Het is zo'n gsm die de helm van Niccolo Bonifazio raakt, die gelukkig overeind blijft, maar wel zijn kansen op winst op zijn buik mag schrijven.

De Fransman André Darrigade was een van de snelste sprinters uit de Tourgeschiedenis. Hij droeg zijn bijnaam de Vliegende Bask vol trots. Maar in de Tour van 1958 gaat het op de piste van het Parc des Princes mis. De Belgische official Constant Wouters staat iets te dicht bij de wielerbaan, waardoor Darrigade hem niet meer kan ontwijken in de sprint. 11 dagen later overlijdt Wouters aan zijn verwondingen.