Amazone Michèle George aast op meer paralympische medailles: "Uitstel was voordeel"

"Met mij gaat alles goed", zegt een goedlachse Michèle George, als we haar ontmoeten in de paardenstallen van "Sport Vlaanderen" in haar eigen Waregem.

Op dit moment is nog geen enkele paralympische atleet zeker van zijn stekje voor Tokio, maar George gaat ervan uit dat dit voor haar geen probleem zal opleveren en ze eigenlijk zeker is van haar derde Spelen op een rij.

Natuurlijk heeft corona ook veel invloed gehad op het reilen en zeilen binnen de paardensport. Weinig of geen wedstrijden, geen zicht op de concurrentie, maar voor George was het extra jaar eigenlijk een voordeel. 

"Ik werk sinds twee jaar met een nieuw paard, "Best of 8", en nu heb ik een jaar extra gekregen om dat paard voor te bereiden op Tokio. Dat kan alleen maar in mijn voordeel zijn", zegt George.

"Ik zie het alleen maar positief en de laatste wedstrijden die ik met haar heb gereden verliepen uitstekend. Het komt helemaal goed."

Op de vraag of George in Tokio weer medailles zal pakken, blijft ze nuchter. 

"We zitten op schema en alles loopt naar wens, ook met de merrie, ik kan niet meer doen dan een knappe proef neerzetten en de jury beslist, zo eenvoudig is dat. Maar het ziet er veelbelovend uit."

Michèle George behaalde haar grootste succesen met "Rainman" en ze houdt er een ongelooflijk "warm" gevoel aan over.

"Dat paard heeft mij uit mijn rolstoel geholpen en ik heb er de hele wereld mee afgereisd. We hebben fantastische tijden meegemaakt en na Rio heb ik ze nog aan mijn dochter gegeven, die er nog twee EK's heeft mee gereden." 

"Daarna ging ze verdiend op rust, maar in 2019 kreeg ze een koliek en hebben we hem moeten doen inslapen. Dat was zwaar, maar we konden er vrede mee nemen.  Ik denk dat hij met ons een prachtig leven heeft gehad en wij met hem."

Ruim 10 jaar geleden sloeg het noodlot toe voor Michèle George. Op een winterse en winderige dag had George een van de jonge paarden bij zich aan een koord en bij een plotse beweging trokken paard en koord George omver en kwam ze zwaar ten val. Een kapotte knie was het resultaat en verschillende operaties volgden elkaar op.

En bij de laatste operatie liep het helemaal fout, toen ze verkeerd werd geprikt in het ruggenmerg en halfzijdig verlamd wakker werd.

"Ik zou nooit meer kunnen stappen", luidde het zware verdict. Maar na een paar maanden voelde ik wat tintelingen in mijn voet en probeerde ik tussen keuken en aanrecht wat "Touch en Go's te doen" en zo ben ik beetje bij beetje uit het dal gekropen."

"Natuurlijk was dat allemaal mentaal zwaar, maar als je de zon niet ziet, is er misschien wel een sterretje dat licht geeft."

"Ik heb dat sterretje met beide handen gegrepen. Er is altijd hoop, alleen moet je erin geloven." En met deze mentaliteit vertrekt George eind augustus naar haar derde Spelen op een rij.  Succes wellicht verzekerd!