Stef Wijnants over Eden Hazard: "Op halve kracht al bepalend, dat belooft"

Het blijft toch telkens opkijken als Zinédine Zidane zijn ploeg bekendmaakt: maar liefst 7 van de 11 starters waren in augustus 2014 ook al basisspeler bij Real.

Voeg daar van een seizoen later Casemiro nog aan toe en in 5 jaar is er bij de grootste club van de wereld nauwelijks wat veranderd aan het sportieve verhaal.

In een tijd waarin voetballers verhandeld worden als koopwaar rekent Zidane dus nog altijd op de spelers die "gepolijst" werden door Carlo Ancelotti en die hem intussen 10 trofeeën hebben bezorgd.

De andere drie starters tegen Eibar zijn Thibaut Courtois, Eden Hazard (ook niet bepaald nieuwkomers op het internationale toneel) en de jonge Braziliaan Rodrygo, al had niemand raar opgekeken als Gareth Bale (ook al sinds 2013 in Madrid) vanaf de rechterkant aan de wedstrijd was begonnen.

Wat de titelstrijd betreft, is de hervatting van La Liga vergeefse moeite geworden.

Zaterdagavond laat leider Barcelona er op Mallorca (nummer 18) geen gras over groeien. Na welgeteld 64 seconden maakt Arturo Vidal er 0-1 van.

Barça beleeft een vrij ontspannende avond, verlaat de Balearen met een 0-4-zege en bouwt de voorspong op Real uit tot 5 punten.

Als de openingspunch van Barça al een teken zou zijn, laat de reactie van Real niet op zich wachten. Na welgeteld 182 seconden staat de Koninklijke tegen Eibar (nummer 16) ook al op voorsprong.

De aanval begint bij Hazard, Toni Kroos krult zijn derde doelpunt van het seizoen mooi binnen. Nog voor de rust weten de Barça-fans dat Real geen punten zal laten vallen en de stand status quo blijft.

Dertig minuten lang heeft Real het makkelijk onder controle, maar een tweede schot op doel hebben de Galacticos nog niet afgeleverd. Zes minuten later staat het evenwel 3-0 na goals van Ramos en Marcelo.

Zonder fans in het stadion die de kleinere ploegen voorstuwen zou het surplus aan talent bij de topclubs dit "coronavoetbal" kunnen gaan beheersen. Op voorsprong komen, de wedstrijd controleren en de klus klaren. Op naar de volgende speeldag.

Eden Hazard, op oranje schoentjes, speelt het overgrote deel van de match aan de linkerkant, met Marcelo in zijn rug (in grote matchen zou dat aanvallend geweld nog wel eens een probleem kunnen worden).

Na 9 minuten houdt iedereen de adem in. De Rode Duivel wordt onderuit geschoffeld en grijpt naar zijn enkel. Minutenlang laten we het spel voor wat het is en kijken we enkel naar Hazard. Die sleept zich half hinkend over het veld tot hij plots toch weer een sprintje kan trekken. Pijn weg, oef geen blessure.

Wervelen doet Hazard niet, maar in de zone van de waarheid is hij de enige van de aanvallers met een versnelling. Karim Benzema zal in 90 minuten niet één keer op doel trappen, Rodrygo loopt er de hele tijd verweesd bij.

Hazard begint in zijn dribbels iets te vaak vanuit stilstand, maar in de combinatie zoekt hij graag zijn maatje Benzema op. De drie doelpunten volgen na fijne baltoetsen tussen beiden.

Bij het tweede doelpunt van Real, ingetikt door Ramos met piratenbaard, mag Hazard een streepje achter het aantal assists toevoegen. Dat staat nu op 5.

Zelf had Hazard zijn tweede goal van het seizoen kunnen binnentrappen. De hoek is te schuin, het schot niet verfijnd genoeg. Marcelo zal er in de rebound 3-0 van maken.

Tussendoor verspeelt Hazard de bal wel eens, maakt hij een bruggetje en is hij niet te beroerd om een verdedigend sprintje te trekken. Na een uur is het welletjes. Hazard moet nog tien matchen mee, ijs op de rechterenkel.

Progressiemarge is er nog zeker, maar als hij in elk van die tien matchen dezelfde beslissingen brengt, gokt voorzitter Perez nog op de titel.

Is de eerste helft van Real best te pruimen, de tweede helft lijkt de ploeg weer in haar fouten van pré-corona te vervallen.

Concentratieverlies? Zelfgenoegzaamheid? Krachten sparen? Zidane zal het moeten aanpakken als Real nog voor de prijzen wil meedoen.

Er worden te veel kansen weggegeven. Voor de rust kan Thibaut Courtois rustig de omgeving in het Alfredo Di Stefano-stadion in zich opnemen.

Na de rust moet hij in zijn 500e profmatch alweer vol aan de bak. Eerst omdat hij zelf slecht inspeelt, maar die fout zet hij met een lage duik meteen recht. Daarna pakt hij uit met een wereldsave in de rechterbovenhoek.

Later toont hij zich op een close shot nog maar eens "el muro". Op het uur moet de nationale nummer 1 zich toch gewonnen geven als een bal net voor hem gedevieerd wordt en tussen zijn benen in doel hobbelt.

Geen 13e clean sheet voor Courtois, die ook nog een kopbal op de lat ziet uiteenspatten. Courtois staat er hoedanook meteen na de lange break.

Een uur kan Real de schijn hooghouden, daarna knutselt het werkelijk geen enkele aanval meer in elkaar.

Bale en Vinicius, die Hazard en Rodrygo zijn komen vervangen, scoren geen punten bij Zidane. Overigens heb je de indruk dat je met 10 wissels voor beide ploegen in 45 minuten naar een veredelde oefenmatch aan het kijken bent terwijl het natuurlijk bittere ernst is.

De fans hadden het kleine stadionnetje al na de wissel van Hazard kunnen verlaten ware het niet dat ze enkel virtueel aanwezig waren en dus niet van hun zitje konden opstaan.

Ook dat is de komende weken het Spaanse voetbal: geprojecteerde fans in het onderste deel van de tribunes en geluid van volle stadions om de sfeer zo echt mogelijk te maken. Voor de tv-kijker is het een meerwaarde, voor de spelers het nieuwe "voetbalnormaal".