De beste breakdancers ter wereld waren in Antwerpen: "Begonnen om indruk te maken op de meisjes"

“Breakdance begon in de jaren '70 in The Bronx, een bekende wijk in New York. Jongeren zochten een uitlaatklep en vonden die in deze extreme dansstijl", vertelt Phil Wizard. Al lag de drijfveer voor hem elders: "Ik begon ermee omdat ik indruk wilde maken op de meisjes."

Icey Hoves moet niet lang nadenken over de vraag of breakdancers atleten zijn, dan wel artiesten: “Atleet of artiest? Ik ben het allebei. Je moet een atleet zijn, maar toch ook een artistieke kant hebben. Het leven als breakdancer is trainen als een atleet en creëren als een artiest."

Phil Wizard beaamt: "Ik ben er vier tot zes uren per dag mee bezig. Dat wil zeggen de bewegingen  trainen, maar ook werken aan de conditie, stretchen en fitnessen."

Breakdancen is intussen ook naar Europa en naar België overgewaaid. Icey Hoves: “In België zijn ze vooral goed in powermoves en ronddraaien op het hoofd. De toekomst oogt mooi voor België."

Cis: “Nu het een Olympische discipline wordt, ga ik er zeker voor werken. Ik wil er ooit geraken."

Faizi: “Het motiveert me om nieuwe moves te  zoeken en te oefenen. Ik zie mezelf al aan

het werk op de Spelen in 2024. Dan probeer ik opbouwende moves te trainen zodat ik het daar kan waarmaken."

Toch is niet iedereen in de breakdance-wereld met de selectie voor de Olympische Spelen. De situatie is vergelijkbaar met die van het skateboarden. 

"Ook hier heerst dat gevoel hoor. Maar ik zie er niet echt een probleem in. Er zijn ook sporten als ritmische gymnastiek. Veel snowboarders dachten er ook zo over zoals skaters nu."

"Als je niet akkkoord bent met de manier van jureren, dan neem je niet deel. Punt. Ik denk dat het sowieso goed doet aan de uitstraling van de sport."