"Zege Watducks in EHL toont nivellering Belgische en Nederlandse topclubs"

Het eerste dat me verrast is dat uitgerekend nu een Belgische ploeg de Euro Hockey League wint. Ik had het eerder de voorbija twee jaar verwacht toen Dragons nog vijf of zes Red Lions in de ploeg had. De Watducks zijn op papier ook minder dan de voorbije jaren en uitgerekend nu winnen ze.

Het speciale aan het verhaal van de Watducks is dat ze op weg naar de finale drie keer zijn doorgestoten na shoot-outs, een loterij, maar net daarin heeft nationale doelman Vincent Vanasch getoond hoe sterk hij is. Hij zit in een kransje van drie of vier topkeepers, maar momenteel is hij de allerbeste als je kijkt naar wat hij wint en wat zijn aandeel in die zeges is. In de WK-finale met de Red Lions was hij cruciaal en nu wint hij met enige zin voor overdrijving de EHL in zijn eentje.

Wat ook mooi is aan dit verhaal is dat de Ducks, voor een stuk noodgedwongen, met een hele hoop jonge spelers de EHL hebben gewonnen. International Simon Gougnard viel uit in de finale, strafcornerspecialist Victor Charlet was al geblesseerd. Dat geeft aan dat de jeugdwerking top is. Anders kan dat niet.

Dat er in de halve finales geen enkele Nederlandse club zat, is dan weer een schok in de hockeywereld. Naar mijn gevoel geeft het aan dat er een nivellering is tussen de Nederlandse, Belgische en Duitse competitie.

Vroeger was het heel duidelijk. De Nederlandse competitie was de beste, dan de Duitse en België stond op plaats drie. België is geleidelijk naast Duitsland gekomen en met twee zijn ze dichter bij Nederland geslopen. In het algemeen is Nederland nog altijd de allerbeste, maar de topploegen van de drie landen liggen dichter bij elkaar.

Eddy Demarez