David Naert over nieuwe zaak-Borlée: "De Dedecker van de atletiek"

Jacques Borlée en de Franstalige atletiekfederatie, dat is nooit meer geweest dan een verstandshuwelijk. Toen ik donderdagavond de open brief van de LBFA las, moest ik spontaan terugdenken aan het tumultueuze jaar 2014. Een jaar dat bol stond van de spanningen tussen de LBFA en de familie Borlée.

De LBFA weigerde beurzen uit te betalen, Jacques Borlée kreeg een verbod om nog andere atleten te coachen dan zijn zonen, de tweeling stapte zelfs een tijdje uit de aflossingsploeg, en toen op het EK in Zürich Jonathan Borlée zich net voor de finale van de 400m blesseerde, was ook dat – dixit Jacques Borlée -  de schuld van de federatie.

Om maar te zeggen dat de problemen allesbehalve nieuw zijn. Jacques Borlée kun je omschrijven als een eigenzinnige selfmade man. Hij is begeesterd door zijn sport, durft te dromen en is ook (atypisch voor een Belg) erg uitgesproken in de ambities die hij koestert voor zijn atleten. De aflossingsploeg bij de mannen is zijn project. Hij is coach, manager, en van het gros van de ploeg ook papa.

Borlée is een freelancer, en is dus nooit in loondienst geweest bij de LBFA. De federatie heeft nooit echt vat gehad op Borlée, die ook nooit te beroerd is om te verkondigen wat hij van het beleid van de federatie vindt. Dat was ook onlangs nog het geval, bij de rel rond de code of conduct die de KBAB wilde opleggen aan de atleten.

Jacques Borlée mag dan weinig vrienden hebben bij de bobo’s, hij kan wel uitstekende resultaten voorleggen. Vooral het traject dat de Belgian Tornados hebben afgelegd sinds de Olympische Spelen van 2008 spreekt daarbij tot de verbeelding, met talloze finales en medailles, de laatste vorige week nog op het EK indoor.

Bij Jacques Borlée moet ik ook altijd weer denken aan Jean-Marie Dedecker toen die nog bondscoach was in het judo. Die ging over lijken om zijn visie te realiseren, maar ook hij zag zijn judoka’s talloze medailles winnen. Dedecker was, net als Jacques Borlée, een manager-coach, die lak had aan de structuren van een federatie, en diezelfde federatie met de regelmaat van een klok de mantel uitveegde. Net als Borlée was Dedecker een echte winnaar, die altijd hoog mikte, maar finaal met slaande deuren moest vertrekken.

Hoe moet het nu verder in de atletiek? Jacques Borlée zal ongetwijfeld zijn atleten verder blijven coachen (Kévin, Jonathan en Dylan Borlée, Jonathan Sacoor, Hanne Claes en Camille Laus). Maar wie zal de coach zijn van de Tornados, de nationale ploeg?

Krijgen we opnieuw een scenario waarbij de voltallige familie uit het project stapt? Of kunnen de plooien nog worden gladgestreken na de keiharde woorden van zowel Borlée als de LBFA? Rachid Madrane, de Waalse minister van Sport, heeft zich alvast opgeworpen als bemiddelaar en op 13 maart is er een verzoeningsgesprek gepland op het BOIC.

Over twee maanden al is er het WK aflossingen, een belangrijk evenement met het oog op Tokio 2020. Er is dus relatief weinig tijd om de kalmte te laten terugkeren.

David Naert