Vervoort: "Nog 10 jaar erbij? Ik bekijk het dag per dag en geniet dubbel en dik"

Marieke Vervoort, die aan de ongeneeslijke spierziekte progressieve tetraplegie lijdt, gaat achteruit. Vorige maand zei ze in een video op Facebook dat ze de pijn "niet meer kan volhouden". In Van Gils en Gasten deed ze haar verhaal samen met Wim Distelmans, professor in de palliatieve geneeskunde.

"Tien jaar geleden kwam Marieke voor het eerst op consultatie bij mij", vertelt Distelmans. "Ze was een hoopje ellende. Er kwam maar één woord uit: euthanasie. Maar in dat gesprek heb ik dan wat voorstellen gedaan en toen zag je dat ze kalmer werd, dat ze gemoedsrust kreeg."

"Het was toen een zware periode", zegt Vervoort. "En nu zit ik opnieuw in hetzelfde straatje. Het wordt alleen maar erger. Of ik er nog 10 jaar bij doe? Ik weet het niet. We bekijken het dag per dag."

"Dankzij de nieuwe K5-therapie ben ik telkens een weekje goed en dat doet deugd, maar voor de rest gaat het niet zo goed."

Omdat haar gezondheid snel achteruitgaat, denkt Vervoort opnieuw aan euthanasie. "Ik ben helemaal niet bang voor de dood. Doodgaan is voor mij: slapen, nooit meer wakker worden en geen pijn meer. Gewoon rust."

"Soms schreeuw ik het uit en wil ik meteen sterven. Dat zijn momenten waarop de pijn te erg is en ik niet meer weet wat te doen. Dan kan niemand nog helpen en dat is verschrikkelijk."

"Ik verlang soms naar euthanasie, maar ik probeer wel nog van elk moment te genieten. En ik geniet dubbel en dik. Ik noem mezelf ook een grote gelukzak, omdat ik heel veel vrienden heb die er niet alleen tijdens de goede momenten, maar ook bij de rotslechte momenten zijn."