Eddy Merckx dag op dag 40 jaar gestopt: "Veel te vroeg"

Na aanhoudende geschillen tussen de ploegleiders, besloot Merckx in ’77 de deur bij wielerploeg Fiat achter zich dicht te trekken. Even later leek een deal met scheermesjesfabrikant Wilkinson op het nippertje toch beschoren. Maar toen Merckx vernam dat het budget zou worden gehalveerd wanneer hij niet deelnam aan de Tour van '78, haakte hij toch af.

“Ik heb vroeger veel problemen gekend met de sponsoring. Eerst was er Fiat dat er mee ophield en daarna de deal met Wilkinson die afsprong. Op 12 december 1977, nadat de truitjes waren gefabriceerd, trokken ze toch de stekker uit de onderhandelingen. Ik beschikte daardoor plots maar over de helft van het budget, maar had geen product om aan te prijzen."

"Ik kon dus niet anders dan op zoek gaan naar een nieuwe geldschieter. Dat proces bleef maar aanslepen, zonder echte vorderingen. Uiteindelijk kwam C&A op de proppen. Ik ben die mensen nog steeds zeer dankbaar.”

De vijfvoudige winnaar van de Tour was mentaal uitgeput na een helse winter vol extrasportieve kopzorgen en besloot er exact 40 jaar geleden plots een einde aan te maken. Even later op 18 mei kondigde de meest succesvolle renner aller tijden ook officieel zijn afscheid aan voor de pers.

“Ik had in het winterseizoen nochtans enkele knappe zesdaagses gereden. Ik verzorgde mij goed en was fysiek zeker nog in orde.”

“Maar het heilige vuur ontbrak. Ik was vooral moegestreden door de zenuwen en stress in mijn hoofd. Ik had té veel meegemaakt in de winter en heb toen beslist dat het genoeg was geweest. Ik voelde dat het was opgebrand.”

“Uiteindelijk was mijn laatste koers de Omloop van het Waasland in Kemzeke. Ik eindigde zelfs nog als twaalfde, als ik het mij goed herinner. Ik ben na de koers van mijn fiets gestapt en ik zei direct bij mezelf: dit is de laatste keer dat ik gekoerst heb.” 

In de Tour van ’75 kreeg Merckx een slag van een Franse toeschouwer in de lever te verwerken. Het Franse publiek was de dominantie van de onoverwinnelijke Belg, op weg naar zijn 6e Tourzege, meer dan beu. De Kannibaal reed de Tour toch nog uit op vloeibaar voedsel en pijnstillers en eindigde tweede, na de Fransman Thévenet. Een groot kantelpunt in Merckx' carrière, die nu ook zelf toegeeft toen zijn doodsvonnis te hebben getekend.

“Het was een vergissing om er zo vroeg al een punt achter te zetten. Net zoals het een fout is geweest om niet op te geven in de Tour van ’75. Maar ik heb er spijtig genoeg zelf voor gekozen. Ik heb heel veel gekoerst en het zat niet goed meer in 't kopke.”

Veertig jaar later toont de drievoudige wereldkampioen toch enig berouw over zijn keuze om er op 32-jarige leeftijd de brui aan te geven.

“Ik wou eigenlijk nog deelnemen aan de Ronde van Frankrijk in '78 en daarna pas afsluiten. Maar het zat er niet meer in, ik wou ook mijn gezondheid niet in het gedrang brengen. Het was gewoonweg over en uit.”

“Ik had op dat ogenblik misschien gewoon een paar maanden moeten rusten. Ik wou de draad te snel weer oppikken en ben er misschien iets te abrupt met gestopt. Mocht ik een tweetal maanden pauze hebben genomen, zoals vele topsporters tegenwoordig doen, dan had ik misschien toch nog kunnen doorzetten."

“Uiteindelijk hebben ze dan toch nog een groot afscheidsfeest georganiseerd. Al wou ik zeker geen afscheidstournee doen, dat paste niet in mijn karakter. Ach, 19 maart was uiteindelijk ook wel een mooie datum om af te sluiten.”