Nys smult van het WK-parcours: "Jammer dat ik dit nooit mocht ervaren"

"Als je hier slecht weg bent, heb je een probleem. Het is een korte start, licht dalend over het asfalt. Wanneer je het veld induikt, is het meteen gevaarlijk. Je krijgt knikjes naar beneden waar er veel chaos kan ontstaan."

"Het is heel belangrijk om hier bij de pinken te zijn en ervoor te zorgen dat je in de top 10 zit, zodat je uit de schermutselingen blijft. Je kunt hier 15 seconden verliezen na 500 meter koers."

"De tweede afdaling na 200 meter koers is meteen raak. De renners moeten hier blindelings een gat induiken, ik noem het graag de 'drop'. Vooral in de eerste ronde zal het hier heel gevaarlijk worden."

"Als je de juiste snelheid hebt, kan er eigenlijk niet veel gebeuren. Maar in de koers, vol adrenaline, durft het wel eens mis te lopen."

"Als je te veel snelheid hebt, beland je op je voorwiel en kun je over de kop gaan. Zeker als hier na verloop van tijd diepe sporen zullen ontstaan."

"Bovendien komt er in de eerste ronde altijd veel druk van achteruit. Je komt hier met 70 jongens dat gat in gedoken. Dan rijd je al vlug te snel. Het is een cruciaal punt om tijd te winnen (of te verliezen)."

Na een (eenvoudige) slingerende passage door de bossen, komen we in het hart van het parcours terecht: de open vlakte. 

"Hier krijgen we onmiddellijk spektakel. Er is een flauwe bocht naar rechts met een ideale lijn, maar daaronder zitten enkele verraderlijke wortels. Die kunnen de perfecte lijn onderbreken."

"Het is bijna onmogelijk om hier met je twee voeten in de pedalen door te fietsen. Dat geeft gegarandeerd opstoppingen. Eentje die schuift en iedereen is mee. Dit is cross op zijn mooist."

"Wat we hier zien is een stukje Zwitserland in Nederland. Dit is een van de mooiste omlopen die ik ooit zag op een WK. Jammer dat ik dit nooit mocht ervaren."

"Dé spektakelstrook van het hele weekend. Hier zal het nooit meer opdrogen en altijd schuiven worden. Toch zullen de renners hier op de fiets willen blijven, want het kost te veel moeite om hier naar beneden te lopen."

"Door de gladheid is het aangewezen om behoedzaam naar beneden te rijden. En ook al zullen er sporen getrokken worden, bij het minste schuif je onderuit."

"Het is blufpoker als Niels Albert zegt dat hij nog wel iets verzint voor dit soort van stroken. Je moet hier met een grof profiel rondrijden, maar dat moet je ook niet overdrijven. Want er zijn ook stroken waar je te veel tijd verlies met een grof profiel."

"Bij de profs is dit altijd in het voordeel van Mathieu van de Poel. Niet alleen door het afdalen, maar vooral omdat het technisch is. Bij de vrouwen zie ik vooral de mountainbikesters in het voordeel. Dan denk ik aan Ferrand-Prévot en Nash. Al kan Sanne Cant hier ook uit de voeten."

Op de top van de Cauberg staat een casino, meteen het dak van het parcours. Na de Zwitserse afdaling kom je diep in het dal terecht van waaruit je het casino in de hoogte ziet liggen.

"Dit is het diepste punt van het parcours. Eigenlijk moet het nu nog allemaal beginnen, want de lastigheidsgraad van het parcours ligt in het tweede deel."

"Van hieruit klimmen de renners bijna naar het dak van het casino, een enorm hoogteverschil. Die klim gaat niet in één lange rechte lijn naar boven, maar wel in trapjes met hier en daar wat technische stroken."

De eerste technische strook van de klim is een schuine kant. "Helemaal bovenaan blijven is de boodschap, want je ziet dat de onderkant echt als bruine zeep is. Zodra je begint te schuiven, kun je het bijna niet meer tegenhouden."

"Het is niet evident om deze strook goed te nemen met beide voeten in de pedalen. Je zit hier ook niet comfortabel in het wiel en haalt er dan ook geen voordeel uit. Op kop of in het wiel, je moet in alle gevallen behendig zijn."

De tweede technische strook van de klim is een muur die de renners op moeten rijden. "Dit is echt zwaar. Je overbrugt al lopend een enorme hoogte op korte tijd."

"Als het droog is, kan je nog fietsen tot halverwege de helling. Maar dat is nu niet aan de orde. Het is lopen van onderaan."

"Dit is een cruciaal punt op het parcours qua fysieke inspanning. Dit is cross op zijn zwaarst. Zodra de finale is losgebarsten, is dit de start van de laatste inspanning."

"Na deze twee technische stroken in de klim, rijden we over het asfalt richting het casino. Eigenlijk moet je nog naar de hoogte van het dak van het casino, wat aanzienlijk is."

"Het mag dan asfalt zijn, hard rijden zullen ze hier niet meer doen."

Helemaal aan het einde van de lange klim wacht de renners nog een laatste nijdige klim. 

"Het laatste stukje onverharde weg is een muur om u tegen te zeggen. Met frisse moed is dit wel te doen. Maar als je hier al volledig tussen je kader hangt, denk ik dat de meesten tot halfweg fietsen en dan afstappen."

"Al moet je dan wel zo pienter zijn om meteen weer op te stappen, want wat volgt is een brug met halverwege ook trappen. Dit is fenomenaal. Die laatste treden zijn de zwaarste van de hele ronde." 

"Als je hier de wedstrijd naar je hand kunt zetten en je hebt een beetje lef, kun je hier wel een sprong wagen."

"Hierna volgt er een bocht naar rechts met een finishstrook in dalende lijn. Al is er niet veel ruimte voor recuperatie, want na de finish wordt het weer technisch en moet je je weer concentreren."

"Dit is een parcours dat niet liegt. Zonder mechanische pech zal de meest complete renner van het seizoen hier winnen, en dat is Mathieu van der Poel."

"Uiteraard kan Van Aert hier ook uit de voeten, hem zet ik op de tweede plaats. Daarna denk ik aan Toon Aerts, die ik hier net iets beter zie presteren dan Laurens Sweeck."

"Bij de vrouwen denk ik dat dit gesneden koek is voor de mountainbikesters. Dus denk ik aan Nash en Ferrand-Prévot. Bij de beloften kijk ik enorm uit naar de strijd tussen Pidcock en Iserbyt, renners die qua explosiviteit en postuur dicht tegen elkaar aanleunen."

"En wat Thibau hier zou doen? Voor dit parcours is hij voorlopig nog niet sterk genoeg. Al zou hij hier wel graag eens komen oefenen."