Michel Wuyts: "Vergeef het me, Marc Coucke, maar ik was blij voor Zulte Waregem"

Michel Wuyts logeert in Deerlijk. Van daaruit gaat het naar de start in Roeselare. Onderweg verklaart hij zijn liefde aan koersminnend West-Vlaanderen.

"Koers heeft hier een andere dimensie dan in mijn streek. In Vlaams-Brabant is het luw wat koersen betreft", steekt Michel Wuyts van wal.

"Hier loopt het over van de liefde voor de koers. Alles ademt koers. Ik denk dat zowat de helft van de populatie betrokken partij is. Hier wonen intense liefhebbers. Dat maakt het erg prettig."

Michel Wuyts stelt de renners voor aan het publiek op de markt van Roeselare. Een voor een druppelen de ploegen binnen. Yves Lampaert krijgt veel applaus van het publiek. "Ola, maat. Het zijn allemaal vrouwen", merkt Michel Wuyts gevat op.

Net voor de klok van twaalven trapt het peloton zich op gang voor de 72e editie van Dwars door Vlaanderen. Michel Wuyts wenst de renners een behouden vaart en zet zelf koers richting finish en commentaarcabine in Waregem.

In de auto vertelt hij over zijn idool Eddy Merckx: "Ik ben een Merckxist. Dat is begonnen in 1966. Toen won een jongeman van 20 jaar en 10 maanden Milaan-Sanremo. Een mens kan zich dat nu niet meer voorstellen, maar hij deed dat."

"Het strafste van al heb ik met Eddy meegemaakt in Colombia tijdens het WK van 1995. Hij was toen bondscoach. We stonden voor het hotel te keuvelen toen een Colombiaan met zijn 5 kinderen op ons kwam afgestapt. Die meneer kwam een handtekening vragen voor zijn kinderen. In de Andes, op een hoogte van 2.800 meter, op een oceaan van huis. Dat vond ik irreëel."

De finish van Dwars door Vlaanderen ligt in de schaduw van het Regenboogstadion, de thuisbasis van Zulte Waregem. Vorig weekend heeft Michel Wuyts de voetbalclub de beker zien winnen na een bloedstollende finale tegen KV Oostende.

"Ik ken Francky Dury een beetje", vertelt hij voor de poorten van het Regenboogstadion. "Dus Marc Coucke, vergeef het me, maar ik was blij dat Zulte Waregem met de beker gaan lopen is. Ik gun het de mens Dury. Een grote meneer in een moeilijk vak."

Om 13.20u, een uur voor de rechtstreekse uitzending, neemt Michel Wuyts plaats in zijn cabine. Onze commentator legt de laatste hand aan zijn voorbereiding. Met zijn fluostiften geeft hij de teams en de renners een kleur.

"Het is heel eenvoudig", legt onze wielerman uit. "De kleuren die je bovenaan ziet associeer ik met de trui. Lotto, Katjoesja, Cofidis, Trek en BMC kleur ik rood. Teams met een blauw shirt, kleur ik blauw."

"De kopmannen, de kasseispecialisten of de mogelijke aanvallers kleur ik geel. Groen is voor sprinters. Dat zijn renners zoals Debusschere, Gaviria en Van Asbroeck. Dat doe ik zo breed mogelijk. Ricardo Minali haalt misschien de sprint niet, maar toch."

Thuisrenner Yves Lampaert komt als eerste over de streep in West-Vlaanderen. "Dit is de verovering van zijn stukje West-Vlaanderen", zegt Michel Wuyts in de ether. "Lampaert wint meer dan oververdiend Dwars door Vlaanderen."

Michel Wuyts verlaat zijn commentaarcabine met een voldaan gevoel. "Ik vond het een prachtkoers", glimlacht hij.

"Toen Gilbert en Lampaert de wedstrijd in handen namen, kreeg je een mooi geheel. Ook de actie van Stybar en Terpstra was splijtend. Daarom geef ik een 9 voor de sportieve waarde van Dwars door Vlaanderen. En dat zonder de grote vedetten."

"De uitzending blijft voor mij het mooiste van mijn job. De sportieve beleving, het opgaan in de wedstrijd met een klein beetje emotie erbij: dat mag wel, dat is eigen aan sport. Ik kan tevreden terug naar mijn hotel."

Op weg naar zijn auto gaat Michel Wuyts nog de organisator én Francky Dury groeten.