Ga naar de inhoud

meest recent

De vloek van Sanremo: waarom La Primavera winnen geen goed idee is

 za 18 maart 2017 08:25
De vloek van Sanremo.
Veel klassieke renners dromen ervan om ooit Milaan-Sanremo te winnen, maar misschien knijpen ze zaterdag toch beter de remmen dicht voor de finish. Het pad van de ex-winnaars uit de recente geschiedenis liep niet altijd over rozen. Bestaat er zoiets als "De vloek van Sanremo"?

2010: Oscar Freire

Oscar Freire won Milaan-Sanremo drie keer in zijn carrière, maar zijn laatste overwinning in 2010 was meteen ook het laatste grote wapenfeit uit zijn carrière. Freire was toen 34 en ging 2 jaar later met pensioen.

2011: Matthew Goss

Cancellara en Gilbert beten in 2011 hun tanden stuk op de vliegensvlugge Matthew Goss. Een nieuwe klassieke renner leek opgestaan te zijn, maar de Australiër geraakte daarna in het slop. 

Goss degradeerde zichzelf tot een tweederangsfiguur en besliste vorig seizoen om zijn fiets aan de wilgen te hangen. En dat op amper 29-jarige leeftijd.

2012: Simon Gerrans

Echt fijn waren de reacties niet voor Gerrans nadat hij de Primavera had gewonnen in 2012. "Gerrans is een wieltjeszuiger, hij heeft de zege gestolen van Cancellara", reageerden boze wielerfans op Twitter.

Een elleboogbreuk, een sleutelbeenbreuk, plots opkomende allergieën... Sinds die zege in 2012 was er altijd wel iets met Gerrans in de aanloop naar Milaan-Sanremo. Enkel in 2013 slaagde hij er nog in om de start te halen, met een 68e plaats als resultaat.

2013: Gerald Ciolek

In een apocalyptische Milaan-Sanremo balde Gerald Ciolek (toen 26 jaar) ietwat verrassend zijn vuist. De zege van de doorbraak, dachten veel wielervolgers. Maar na die triomf zakte Ciolek helemaal weg. Totdat hij vorig jaar besliste om op 30-jarige leeftijd het wielrennen vaarwel te zeggen. Veel vroeger dan verwacht.

2014: Alexander Kristoff

Op een regel is er ook altijd een uitzondering. Alexander Kristoff behaalde in Milaan-Sanremo zijn eerste zege in de voorjaarsklassiekers. Een jaar later schoot hij de hoofdvogel af in de Ronde van Vlaanderen, de Scheldeprijs en de Driedaagse De Panne-Koksijde. En tussendoor pikte hij ook nog 2 Tour-ritten mee.

2015: John Degenkolb

Het seizoen na zijn triomf in de Primavera was voor Degenkolb het meest dramatische. De sterke Duitser werd aangereden op stage in Calpe, verloor bijna een vinger en zag het hele voorjaar aan zijn neus voorbijgaan. Nu lijkt John "beton" helemaal terug. Klaar voor een nieuwe klassieke zege?

2016: Arnaud Démare

Aan Démares zege van vorig jaar hangt er een stevig geurtje. Enkele collega-renners hadden gezien hoe de Fransman met de hulp van een ploegauto alles en iedereen voorbijreed op de Cipressa. Zo kon Démare na een val terugkeren in het koppeloton, waarna hij nog naar de zege snelde.

Maar veel reden om te vieren kreeg Démare niet meer vorig seizoen. Twee weken later moest hij als eerste opgeven in de Ronde van Vlaanderen (na een val). In de Tour-ploeg van FDJ was er geen plaats voor de sprinter, die sinds zijn zege in Sanremo met een scheef oog bekeken wordt in het peloton.