Wijnants: "Preud'homme, tover eens een kamerbrede glimlach op je gelaat"

Ondanks de 5-1-overwinning tegen Westerlo is het nog geen peis en vree in Leuven. Er is een stevige breuk tussen het bestuur en alvast een deel van de supporters. Sinds 2011 is OHL min of meer een vaste waarde in eerste klasse geworden en is het een aanwinst als het aankomt op sfeer en ambiance.

Aan Den Dreef was het altijd gezellig, omdat de supporters ook beseffen dat ze de lat niet te hoog moeten leggen en een verliesmatch meer of minder geen drama is.

Maar je kunt natuurlijk niet ontkennen dat OHL ingeslapen is en er weinig sportieve know-how met uitstraling te vinden is. De manier waarop transfers gedaan worden of de club geleid wordt, is zeker niet altijd even professioneel. 

Dat sijpelt op een of andere manier door bij de supporters en het is nu al zo ver gekomen dat de fans zelfs geen spandoeken meer mogen ophangen tegen het eigen bestuur.

Als je zo'n groep tegen je hebt, is het niet eenvoudig om je daartegen te wapenen. Met die ene overwinning tegen Westerlo is de bres dus zeker niet gedicht. Maar los van dat alles zag ik zaterdag een zeer speels OHL, dat met plezier voetbalde tegen een overigens zeer zwak Westerlo.

Anderlecht had gehoopt om de dramatische bekeruitschakeling eerder van de week in Kortrijk van zich af te spelen met een overwinning tegen Genk. Het was daar ook dichter bij dan Genk, zeker in de slotfase, maar het blijft op en neer gaan met paars-wit.

Een tijdje geleden dachten we dat de trein van het technisch superieure Anderlecht vertrokken was, maar nu boemelt hij toch al weer. Niet dat het flauw speelde tegen Genk, maar dat flitsende van een dikke maand geleden tegen Zulte Waregem, Club Brugge en Tottenham was niet te zien.

Okaka staat nergens, Praet heeft het moeilijk, net als Tielemans en Defour. Dat zijn toch de jongens die het verschil moeten maken.

En Genk, dat staat met een 4 op 21: rampzalige cijfers. Maar Peter Maes speelde gisteren wel met een ploeg die de intentie had om te winnen, met minder lopers en meer creatievelingen. Ik denk dat ze na Nieuwjaar wel boven water zullen komen om PO I te halen.

Club Brugge spreidde dan weer veel overmacht tentoon tegen Charleroi, hoewel de krappe 2-1 misschien anders doet vermoeden. Vorige week was het ook al zo machtig in Mechelen, waar Club met 1-4 won.

Die cijfers had Club gisteren ook moeten halen. Maar goed, Club heeft negen keer thuis gespeeld en negen keer gewonnen.

Ik zou alleen tegen Michel Preud'homme willen zeggen: geniet daar een keertje van, van dat goede spel. Want op de persbabbel na de wedstrijd klonk hij toch weer een beetje zuur en diende hij journalisten van antwoord die vinden dat Jelle Vossen niet echt als diepe spits kan spelen en dies meer.

Tover een kamerbrede glimlach op je gelaat, zou ik zeggen. Want die zie ik helaas niet. Bij Jelle Vossen wél. Die is helemaal terug. Die moet vertrouwen krijgen en voelen. Dat verdient hij elke week meer. Hij zal dit seizoen niet ver van de titel van topschutter eindigen.

Tot slot: AA Gent-Zenit van woensdagavond kan een historische wedstrijd worden voor AA Gent en het Belgische voetbal, want voor het eerst in 15 jaar kan een Belgische ploeg overwinteren in de Champions League. Zo ver zijn we nog niet, maar ik vind wel dat de prestaties van Gent onderschat worden in de Belgische sportwereld.

Een voetbalteam dat zo veel impact gemaakt heeft in 2015 had op zijn minst bij de drie genomineerden voor Sportploeg van het Jaar moeten staan en van mij nog mogen winnen ook. Ik weet wel: je hebt elk jaar een landskampioen, maar Gent is veel meer dan dat. Het heeft ons voetbal een enorme uitstraling gegeven. Geen geklaag over scheidsrechters, zeer positief voetbal en de club heeft in de stad Gent en ver daarbuiten een positieve dynamiek teweeggebracht. Dus: een heel straf jaar van AA Gent!